เสียงหวีดหวิว ทิวสน โอนเอนไหว
แข่งไม้ไผ่ โง้มง้ำ ลำลงป้อ
สะบัดกิ่ง ทิ้งใบ ไกลจากกอ
ดูสิช่อ มะม่วง ร่วงโบยบิน
เหลือคงค้าง บ้างนิด ผลิผลิตลูก
ซ้ำร้ายถูก เพลี้ยเกาะ เจาะดูดสิ้น
ผลแค่เขื่อง เหลืองเหี่ยว แห้งลงดิน
ฝันพังภิน ลับหาย ตามสายลม
ละหดหู่ ดูแล ลำไยดอก
สะพรั่งออก เต็มต้น มนสุขสม
พวงดกงาม ตามคาด อาจระทม
พ่อค้าคม เกียมบั่น ฟันราคา
เอาเถิดหนอ ขอให้ ได้ซื้อขาย
จะยอมตาย เลือดอาบ หอกดาบหน้า
จะสิบเบี้ย ร้อยบาท พันเงินตรา
ยังดีกว่า ผ่ายผอม ตรอมอดตาย
ย่างเดือนห้า ห้วยหนอง คลองน้ำลด
มินานหมด ขาดขอด ตลอดสาย
สูบยื้อแย่ง แบ่งวัน ปันวุ่นวาย
ที่เสียหาย ชอกช้ำ คือลำไย
ยกมือป้อง มองนา แทบบ้าคลั่ง
ฝายพนัง พังครืน คราท่วมใหญ่
ยังมิสร้าง ซ่อมแซม แถมใส่ใจ
ปล่อย สัตว์ คน ต้นไม้ ไร้น้ำกิน
เชื่อไหม ฝายกั้นลำน้ำปิงตรงจุดระหว่าง อ.จอมทอง - อ.บ้านโฮ่ง
พังราบเมื่อปี 2553 จนบัดนี้ปี 2557 ยังไม่ได้สร้างทดแทนครับ
รพีกาญจน์