|
หัวข้อ: กลัว..."มอเมีย" เริ่มหัวข้อโดย: บ้านกลอนน้อยฯ ที่ 29, กันยายน, 2558, 09:45:46 AM (http://upic.me/i/cd/q9qhc.jpg) (http://upic.me/show/56846798) กลัว..."มอเมีย" บาปหรือบุญหนุนพาเรามาพบ เพียงตาสบตากันจิตหวั่นไหว สมองวาบทรวงหวามหวั่นตามใจ ความคิดใดเคยเกลื่อนก็เลือนราง แววตาเธอเผลอเผยเฉลยเรื่อง บอกไม่เคืองขุ่นข้องหมองเมินหมาง แจงไมตรีดื่มด่ำไม่อำพราง ยิ้มเปิดทางสัมพันธ์ไม่หวั่นตรม สายตาผูกสายใจไมตรีแน่น สายขวัญแล่นคละเคล้าเข้าผสม ธารชมพูรินอาบซาบอารมณ์ ใจลงงมหารักความภักดี น่าเสียดายสายด้วยฉวยไม่พบ หวังต้องซบเซาสิ้นขวัญบินหนี เราต่างคนต่างถอย...ปมด้อยมี ฉันราคีเธอราคาเหมือนฟ้า-ดิน เธอมีศักดิ์ทรัพย์ยศปรากฏขั้น มีคู่มั่นหมายครองจองถวิล ฉันต่ำต้อยหมองหม่นมากมลทิน ทรัพย์ศักดิ์สิ้นยศไร้ไม่เทียมเธอ บาปหรือบุญหนุนสรรค์พบกันหนอ เสียดายต่อไมตรีที่เสนอ พบกันช้าเกินไปไม่อาจเปรอ หวังต้องเก้อสลายตัวกลัว....“มอเมีย” @ เจน พเนจร ส่งผ่าน เต็ม อภินันท์ ๒๕ สิงหาคม ๒๕๕๘ / ๑๙.๒๑ น. * ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ต * หัวข้อ: Re: กลัว..."มอเมีย" เริ่มหัวข้อโดย: หญิงหนิง พราววลี ที่ 09, ตุลาคม, 2558, 01:00:28 PM * เกียร์มัว * กลัว "มอเมีย"แน่หรือคือคำถาม พี่สื่อความคล้ายดั่งจะสั่งเสีย สื่อความนัยคำหนอหมายคลอเคลีย แสนระเหี่ยห่อเหี่ยวยามเกี้ยวใคร งั้นกลับไปถามเมียดูเสียก่อน ว่าเจ้าหล่อนนั้นพร้อมจะยอมไหม ขอผู้ช่วยภรรยาจะว่าไง กล้าหรือไม่พี่เอ๋ยเฉลยมา :d13: หญิงหนิง พราววลี |