เห็นฟ้าหม่นคนหมองเหม่อมองฟ้า
ภาพเลือนพร่าพร่างพรายริ้วสายฝน
น้ำตาฟ้าไหลหลั่งฝังกมล
น้ำตาคนเหว่ว้าบ่าไหลริน
ฟ้าเจ็บช้ำเรื่องใดใยครวญคร่ำ
ใครหรือทำช้ำได้ใจช่างหิน
ถามเดือน, ดาว,ก็เฉไฉไม่ได้ยิน
หรือองค์อินทร์แกล้งฟ้าพาขุ่นใจ
จะว่าฟ้าเดียวดายก็ใช่ที่
ก็ฟ้ามีจันทรามาอยู่ใกล้
ต่างจากเราที่วันนี้ไม่มีใคร
จึงคร่ำครวญหวนไห้ใจร้าวราน
มีชีวิตเดียวดายใต้ฟ้ากว้าง
อยู่กับความอ้างว้างทุกทางผ่าน
ขาดคนคู่เคียงใจมาเนิ่นนาน
ไร้ความหวานหล่อเลี้ยงชโลมใจ
น้ำตาฟ้าหยุดไหลเหือดหายแล้ว
เหลือไว้เพียงเกล็ดแก้วหยดน้ำใส
น้ำตาคนเหว่ว้าหลั่งอาลัย
ตรมกับความปราชัยของตัวเอง...