|
หัวข้อ: "จึงรู้ว่ารัก..... " เริ่มหัวข้อโดย: ปลาย อักษร ที่ 05, มกราคม, 2558, 11:24:04 AM (https://i.ibb.co/sy3XLfR/maple-leaf-567986-640.jpg) (https://imgbb.com/) จึงรู้ว่ารัก ฉันห่อกายคุดคู้อยู่กลางห้อง สายตามองอดีตที่ผันผ่าน กับเรื่องราวเกิดขึ้นเมื่อวันวาน ทุกสสารอณูพรูพร่างพราย เมื่อวานเช้าหนาวเหน็บเธอเก็บของ ฉันเหม่อมองจากเช้าเข้ายามสาย ไร้ถ้อยคำที่เคยเอ่ยทักทาย สองเราคล้ายไม่เคยรู้จักกัน ไร้ถ้อยคำทักท้วงทั้งห่วงหา โบกมือลาจากไปทั้งใจสั่น ทรุดร่างลงนั่งมองจ้องอย่างนั้น ทั้งโลกพลันมืดมิดและหม่นมัว ฉันหยัดกายที่คู้อยู่กลางห้อง ขาทั้งสองก้าวย่างทางสลัว สายตามุ่งมองไปไม่กริ่งกลัว พร้อมพาตัวและใจไปหาเธอ ............... ปลาย อักษร ขอบคุณผู้เป็นเจ้าของภาพสวย ๆ จากการค้นหาทาง Internet หัวข้อ: Re: จึงรู้ว่ารัก..... เริ่มหัวข้อโดย: มยุเรศ เมรี ที่ 03, ธันวาคม, 2558, 01:50:09 PM พากายก้าวข้ามอดีตที่กรีดกัด เกินป้องปัดให้พ้นเหมือนคนเซ่อ ย้อนนึกถึงคราใดเหมือนไข้เพ้อ ชะตาเจอร้ายแทรกโดนแยกทาง ห้องที่เคยร่วมเคียงจำเลี่ยงถอย เพราะมีรอยร้าวสุมมองมุมต่าง ปัญหามีให้เห็นไม่เว้นวาง มีแต่สร้างไม่สิ้นกินน้ำตา จึงขอหลบกลบเจ็บที่เหน็บเนื้อ ไม่มีเหลือหัวใจให้รักษา ก้าวต่อไป ต่อไป ในโลกา สู่หนทางข้างหน้าที่ท้าทาย มยุเรศ เมรี ๓ / ๑๒ /๒๕๕๘ หัวข้อ: Re: จึงรู้ว่ารัก..... เริ่มหัวข้อโดย: ปลาย อักษร ที่ 31, ธันวาคม, 2558, 01:37:44 PM ก้าวตามหาหัวใจที่ไหลร่วง ตามหาดวงดอกรักที่รานหาย เหมือนแสงแก้วแวววับระยับพราย แสงสุดท้ายริบหรี่เรืองน้ำตา ให้ก้นบึ้งแห่งใจได้พานพบ ให้ทิฐินั้นหลบลงกลบหล้า ให้วิญญาณแห่งรักสนทนา ให้ดวงตาต่อตาได้บอกความ ทุกเรื่องราวความหลังดังบทเรียน เริ่มขีดเขียนรักต่อมิขอขาม อาจสะดุดมีบ้างในบางยาม ขอแต่นามรูปรักนั้นอย่าเลือน เผชิญหน้าครานี้ที่รู้สึก คือสำนึกแห่งใจมิคลายเคลื่อน ดวงดอกรักสลักลึกให้ตรึกเตือน ใจจึงเอื้อนบอกรักมิพักรอ ..............ปลาย อักษร |