เพราะมนุษย์สุดหยาบอาบราคะ
ไม่คิดจะถนอมออมฉวี
เพียงสนองตัณหาประดามี
เด็ดมาลีทั้งกิ่งทิ้งละออง
ดอก"กุมาริกา"ที่ค่าล้ำ
จึงชอกช้ำย่อยยับจนอับหมอง
มิอาจต่อช่อใจมอบใครครอง
ยามร่วงกองลงดินสิ้นนิยม
หวังเชยดอก"กุมารี"ที่หอมกรุ่น
ต้องหมดลุ้นผกาพาขื่นขม
จะตอกย้ำช้ำฟกถึงอกตรม
จึงเด็ดดอก"ลั่นทม"มาชมแทน
พรานไพร