บ้านกลอนน้อย - กลอนสบายๆ สไตล์ลิตเติลเกิร์ล

บ้านกลอนน้อย ลิตเติลเกิร์ล - มยุรธุชบูรพา => ห้องกลอน คุณอภินันท์ นาคเกษม => ข้อความที่เริ่มโดย: บ้านกลอนน้อยฯ ที่ 09, พฤษภาคม, 2559, 08:30:01 AM



หัวข้อ: กลบทนกกางปีก : อย่าถือมั่น
เริ่มหัวข้อโดย: บ้านกลอนน้อยฯ ที่ 09, พฤษภาคม, 2559, 08:30:01 AM


(http://upic.me/i/6o/t-10689996_1565626746994219_6995981705383414494_n.jpg) (http://upic.me/show/58438982)

กลบทนกกางปีก : อย่าถือมั่น
................

ไม่ควรคิด คิดครวญ กำสรวลนัก
เหตุเพียงรัก รักเพียง เพลี่ยงพล้ำผิด
เป็นเสี้ยวหนึ่ง หนึ่งเสี้ยว เฉี่ยวชีวิต
มิแรงฤทธิ์ ฤทธิ์แรง แสลงใจ

รักคือรู้ รู้คือ อย่าถือมั่น
เผื่อจิตปัน ปันจิต เพื่อคิดใหม่
หากผิดหวัง หวังผิด คิดพลั้งไป
ถอยหลังได้ ได้หลัง มีทางเดิน

รักเก่าไป ไปเก่า ใหม่เข้าที่
เป็นอย่างนี้ นี้อย่าง ทางนานเนิ่น
ไม่เห็นแปลก แปลกเห็น เป็นการเกิน
ใหม่เก่าเมิน เมินเก่า ใหม่เข้าแทน

ไม่ควรคิด คิดควร ทบทวนเหตุ
ถึงขอบเขต เขตขอบ กรอบและแก่น
หากจับมั่น มั่นจับ นับคะแนน
จะวุ่นแสน แสนวุ่น ครุ่นกังวล

@ เต็ม อภินันท์
๑๐ กันยายน ๒๕๕๗/ ๑๗.๑๘ น.
* ขอบคุณกูเกิลผู้เอื้อเฟื้อภาพประกอบเรื่อง *


หัวข้อ: Re: กลบทนกกางปีก : อย่าถือมั่น
เริ่มหัวข้อโดย: ปลายฝน คนงาม ที่ 09, พฤษภาคม, 2559, 09:13:35 AM

เรื่องของรัก รักของผองมนุษย์
เห็นที่สุด สุดที่ไม่มีผล
รักเกิดได้ ได้เกิดเลิศกมล
พอรักพ้น พ้นรักใจจักวาย

ว้าวุ่นจิต จิตวุ่นควันกรุ่นอก
รักร้อนรก รกร้อนนอนใจหาย
ผ่านเดือนปี ปีเดือนเหมือนจะตาย
ถึงสุดท้าย ท้ายสุดคือจุดจำ

ฟื้นคืนตัว ตัวคืนกล้ำกลืนสิ้น
ยังหอมกลิ่น กลิ่นหอมยอมถลำ
กับรักใหม่ ใหม่รักที่ทักนำ
ลืมเจ็บช้ำ ช้ำเจ็บเก็บน้ำตา

ผู้ถือรัก รักถือคือมนุษย์
ไม่มีหยุด หยุดมีที่สุขขา
หรือมั่นคง คงมั่นผันชีวา
ถือสิทธิ์หา หาสิทธิ์พิชิตรัก

ปลายฝน คนงาม

(http://upic.me/i/ou/ceg56.gif) (http://upic.me/show/14387954)

ไม่รู้ว่าเขียนถูกกฏของกลบทนี้หรือไม่
หากผิดพลาดไป ขออภัยด้วยค่ะ ไม่ถนัดกลบท
ขอลุงหมู ดูให้เดี๊ยนหน่อยนะคะ
เดี๋ยวจ่าย ยี่จิบ

:055:



หัวข้อ: Re: กลบทนกกางปีก : อย่าถือมั่น
เริ่มหัวข้อโดย: Black Sword ที่ 09, พฤษภาคม, 2559, 10:36:11 PM

จิตรับรู้รู้รับประทับแรก
หวามใจแปลกแปลกใจได้ประจักษ์
ฉมชื่นสุขสุขชื่นเริงรื่นนัก
ถือป้องปักปักป้องประคองเคียง

ครั้นรักห่างห่างรักกระอักอก
แพ้พ่ายฟกฟกพ่ายสุดบ่ายเลี่ยง
ดุจพิษเพลิงเพลิงพิษกร่อนจิตเพียง
คิดบ่ายเบี่ยงเบี่ยงบ่ายไม่คิดคืน

แต่กลรักรักกลดุจมนต์ขลัง
แม้พ่ายพังพังพ่ายจนใจขื่น
กลับร่ำร้องร้องร่ำแม้กล้ำกลืน
ยังหวังชื่นชื่นหวังอีกครั้งครา

มิถือมั่นมั่นถือแต่ยื้อไว้
เฝ้าฝันใฝ่ใฝ่ฝันรำพันหา
แม้แปลบปวดปวดแปลบปลาบอุรา
ยังหมายว่าว่าหมาย.. จักใคร่ครอง ฯ
:
.
- Black Sword -
 (หมู มยุรธุชบูรพา)

ถูกต้องเป๊ะเชะเด๊ะ ตามหลักกลบทของวัดโพธิ์เลยครับ ย่าฝน
และยังได้ทั้งคำและความ ตรงนี้ยกโป้งให้เลย
(อย่าลืมยี่จิบนะ ยิ่งเป๋าแห้งอยู่ ช่วงนี้ อิอิ )
 :047: