บ้านกลอนน้อย - กลอนสบายๆ สไตล์ลิตเติลเกิร์ล

คำประพันธ์ แยกตามประเภท => กลอนธรรมะ-สุภาษิต-ปรัชญา-คำคม => ข้อความที่เริ่มโดย: รพีกาญจน์ ที่ 30, ตุลาคม, 2557, 05:59:37 AM



หัวข้อ: ๐ ล้วนรากเหง้ามนุษย์จุดกลียุค ๐
เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 30, ตุลาคม, 2557, 05:59:37 AM
(http://www.oknation.net/blog/home/blog_data/499/3499/images/IMG_0615.jpg)



มัวมืดคลุมลุ่มหล้าล่างเวหน
มีเมฆฝนชะลอรวมก่อตั้ง
มองถนนโคลนคูดูนิ่งจัง
ความเงียบเหงาเฝ้าฝังทุกหลังคา

ไร้จิกกุ๊กจุ๊กกรูของหนูนก
นั่งคอตกนอนแซ่วแมวหมูหมา
ไร้ดีดสีตีเกราะเคาะกะลา
เห็นไฟฟ้าพริบพริบริบหรี่แดง

ไร้จิ้งหรีดเรไรไต่ร่ำร้อง
วัวนอนกองตาหลับอยู่กับแหล่ง
ร่มสุมทุมพุ่มไม้ไร้มดแมง
ลมหยุดพักหยุดพัดกวัดแกว่งใบ

ไร้แสงพราวดาวเดือนลอยเลื่อนห้วง
เหลือบางดวงขมุกมิสุกใส
สายน้ำปิงหลิ่งเลาะเลียบฝั่งไป
ยั้งหยุดไหลลอยทุ่นหมุนงงงัน

ไร้น้ำค้างพร่างพรมโลมยอดหญ้า
แม้ไก่ป่าไก่บ้านบ่ขานขัน
ไร้วิหคนกกาท้าตะวัน
คงสีสันรอบแลดำแก่เทา

ธรรมชาติปราศไปให้วิปโยค
ทุกตรอกโตรกหม่นหมองครองความเศร้า
เหมือนลางลุอุบัติส่ำสัตว์เรา
ล้วนรากเหง้ามนุษย์จุดกลียุค

รพีกาญจน์