ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ มโนราห์ล้านักขอพักก่อน พรานบุญอ่อนมิเร่งเร้าเอาเหลือหลาย รู้ถึงความลำบากมีมากมาย การพากายเดินไพรอันไม่เคย
๏ สุดจะอ้อนวอนใดต่อไปแล้ว โอ้อกแก้วมโนราห์นิจจาเอ๋ย อกร่ำร้องหมองดวงแดนักแม่เอย แต่เกิดเลยมิเคยช้ำลำบากใด
๏ พระบิดรมารดามาพี่พี่ หากแม้นมีความต้องการสิ่งอันไหน สารพัดจัดหาทั้งข้าไท มิปล่อยให้ทุกข์หนักเลยสักครา
๏ ต่อแต่นี้ชีวินคงสิ้นสุข ต้องระทมจมทุกข์แน่นักหนา คนอื่นไกลไหนเล่าเขาเมตตา ต้องโหยหาแต่บ้านจนวันตาย
๏ ค่อยถอดเครื่องประดับทับภูษา วางตามแถวแนววนามาเป็นสาย นานวันเกินเดินทางแทบวางวาย ยังเร่ร่ายพักค้างกลางพงพี
รายนามผู้เยี่ยมชม : ลิตเติลเกิร์ล, ฟองเมฆ, กอหญ้า กอยุ่ง, กร กรวิชญ์, ลมหนาว ในสายหมอก, รพีกาญจน์, Black Sword, เนื้อนาง นิชานาถ, ก้าง ปลาทู, น้ำหนาว, ปิ่นมุก, ปลายฝน คนงาม, หญิงหนิง พราววลี, หนูหนุงหนิง, เนิน จำราย
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ ตัดบทตอนย้อนไปกรุงไกรลาส หกพี่น้องล่องอากาศถึงกรุงศรี ขึ้นรายงานพระนางจันท์กินรี เผยวจีว่า “น้องมโนราห์
๏ โดนพรานไพรใช้บ่วงนาคราช นุชนาฏถูกยื้อยุดหมายฉุดคร่า แม้พี่พี่นี้ดึงกันสุดปัญญา พรานเงื้อง่าธนูใส่จำใจจร”
๏ พระมารดาผวาหวั่นสะท้านสะทก แปลบหัวอกเสียดสยองดังต้องศร วาโยอั้นอัดลิ่มปิ้มม้วยมรณ์ พระองค์อ่อนซวนซบสลบลง ๏ นางกำนัลช่วยกันทั้งราชฐาน พยาบาลหาโอสถน้ำสระสรง ทั้งกราบทูลปทุมราชขัตติยวงศ์ จึ่งพระองค์เสด็จหามิช้านาน
๏ เมื่อฟื้นมาราชันพลันปลอบว่า “นิ่งเถิดหนาข่มฤทัยไม่ฟุ้งซ่าน เชื่อการพรากเนื่องจากกรรมบรรพกาล ต้องมีมารแทรกกลางแยกห่างไกล
รายนามผู้เยี่ยมชม : เนื้อนาง นิชานาถ, กร กรวิชญ์, ลิตเติลเกิร์ล, ลมหนาว ในสายหมอก, ฟองเมฆ, ก้าง ปลาทู, น้ำหนาว, กอหญ้า กอยุ่ง, รพีกาญจน์, ปิ่นมุก, ปลายฝน คนงาม, หญิงหนิง พราววลี, หนูหนุงหนิง, เนิน จำราย
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ ยังมิสิ้นชีวาอนาคต คงเลี้ยวลดคืนมาถิ่นอาศัย” พระมารดาว่า “อย่าห้ามขอตามไป เป็นฉันใดจะได้รู้ซึ่งลู่ทาง” ๏ องค์ราชัยไกรลาสมิอาจยั้ง จึงปล่อยดังดำริมิขัดขวาง “สุดชายป่าอย่าล้ำไปถิ่นไพรร้าง หักหมองหมางคืนหลังยังธานี”
๏ พระมารดาคลาไคลใส่ปีกหาง กินรีทั้งหกนางผู้เป็นพี่ พากันออกดำเนินเหินเมฆี ร่อนลงที่สระใหญ่เหมือนใจจง
๏ ตามรอยทางย่างไปในพนัส เห็นถนัดเครื่องหมายมิให้หลง เพชรประดับมโนราห์บนผ้าทรง ให้รู้ทางอีกอย่างคงมีชีวัน
๏ ย่างด้วยบาทขวาซ้ายหลายวันผ่าน ทรมานเจียนว่าจะอาสัญ นึกสงสารมโนราห์ยิ่งกว่านั้น ถูกบีบคั้นชีวินสิ้นเสรี
รายนามผู้เยี่ยมชม : เนื้อนาง นิชานาถ, กร กรวิชญ์, ลิตเติลเกิร์ล, ลมหนาว ในสายหมอก, ฟองเมฆ, ก้าง ปลาทู, น้ำหนาว, กอหญ้า กอยุ่ง, รพีกาญจน์, ปิ่นมุก, ปลายฝน คนงาม, หญิงหนิง พราววลี, หนูหนุงหนิง, เนิน จำราย
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ แสนรันทดสลดทรวงด้วยห่วงหา ชลนานองในพงไพรศรี พบเสือสิงห์ลิงค่างบ่างชะนี แม่ยังมีพจนามาเว้าวอน
๏ ขอช่วยลูกผูกใจอย่าไกลจาก พร่ำคำฝากสิ้นเถื่อนแถวแนวสิงขร ร้องรำพันดั้นด้นฝ่าพนาดร สุดอาวรณ์แทบวางวายหลายวันวาร
๏ จะมีใครไหนหนามาช่วยแม่ อนาถแท้เวทนาน่าสงสาร ทนเจ็บหนักด้วยรักลูกผูกดวงมาน เศร้าซมซานแรมนิราศแทบขาดใจ
๏ ต้องรีบรุดสู่จุดหมายให้ทันลูก แม้กายถูกหนามเกี่ยวตำจนช้ำไหม้ ฝ่าพระบาทฉ่ำโลหิตจำปิดไว้ ฉีกผ้าคาดรัดให้ได้เดินทาง
๏ ส่วนนางกินนรีพี่ทั้งหก น้ำตาตกห่วงอาลัยไปทุกอย่าง น้องจากลาพาแม่เศร้าเฝ้าแรมร้าง หวั่นชีพดับอับปางอยู่กลางไพร
รายนามผู้เยี่ยมชม : เนื้อนาง นิชานาถ, กร กรวิชญ์, ลิตเติลเกิร์ล, ลมหนาว ในสายหมอก, ฟองเมฆ, ก้าง ปลาทู, น้ำหนาว, กอหญ้า กอยุ่ง, รพีกาญจน์, Black Sword, ปิ่นมุก, ปลายฝน คนงาม, หญิงหนิง พราววลี, หนูหนุงหนิง, เนิน จำราย
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ มโนราห์มาใกล้ชายป่าแล้ว “โอ้แม่แก้วคงตามมาหาทันไม่ เมื่อออกพ้นเขตป่าอย่าตามไป มากมีภัยบีฑาสารพัน
๏ ขอหยุดยั้งนั่งอีกคราด้วยล้านัก ก่อนที่จักพ้นนิเวศเขตไพรสัณฑ์ การจากลาครานี้ชั่วชีวัน จะพบกันฉันใดไม่เห็นทาง
๏ อยากให้แม่หักจิตคิดถึงลูก ความพันผูกพังภินท์สิ้นทุกอย่าง คิดเสียว่ามโนราห์มาวายวาง บุญร่วมสร้างมากับแม่เพียงแค่นี้”
๏ ถอดเครื่องทรงชั้นนอกเหมือนบอกเหตุ พาดปางไม้ชายนิเวศสุดไพรศรี พรานปลอบว่าพ้นป่าได้เดินง่ายดี มินานถึงซึ่งธานีบุรีรัก
๏ พ้นดงดานสู่บ้านไร่เขตชายป่า สนธยาหยุดยั้งเพื่อตั้งหลัก กระท่อมปลายนามีเป็นที่พัก สิ้นยศศักดิ์เยี่ยงทาสีที่ซมซาน
รายนามผู้เยี่ยมชม : ลิตเติลเกิร์ล, หญิงหนิง พราววลี, กร กรวิชญ์, น้ำหนาว, ฟองเมฆ, รพีกาญจน์, ปิ่นมุก, ปลายฝน คนงาม, กอหญ้า กอยุ่ง, ก้าง ปลาทู, ลมหนาว ในสายหมอก, หนูหนุงหนิง, เนิน จำราย
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ ที่ชายป่าพระมารดาเห็นผ้าทรง ฝากไว้แม้นแทนองค์ยอดสงสาร พระรีบคว้ามาอิงแอบแนบดวงมาน ปวดวิญญาณเกินห้ามหักรักอาลัย
๏ “โอ้ทูนหัวของแม่นับแต่นี้ โอกาสมีพบหน้ากันต่อวันไหน หรือตราบสิ้นชีวันจากกันไป ก็จักไม่อาจคืนมาชื่นชม
๏ โธ่อกเอ๋ยพรานไพรช่างใจร้าย ล้างมลายชีวินสิ้นสุขสม พิฆาตสัตว์ตัดชีวาตามอารมณ์ ยังเข่นข่มกินรีที่ประทุษ
๏ พรากลูกนกลูกกายังว่าชั่ว บาปหมองมัวราคินมิสิ้นสุด อรชรอ่อนแอกว่ามายื้อยุด เจ้ามีจุดปองร้ายหมายอะไร
๏ หมายทรัพย์สินเงินทองของมีค่า จะมิขัดปรารถนาหามอบให้ ชิงลูกรักเหมือนมาควักดวงฤทัย โถพรานไพรมิสักนิดคิดเมตตา”
รายนามผู้เยี่ยมชม : ลิตเติลเกิร์ล, หญิงหนิง พราววลี, กร กรวิชญ์, น้ำหนาว, ฟองเมฆ, รพีกาญจน์, ปิ่นมุก, Black Sword, ปลายฝน คนงาม, กอหญ้า กอยุ่ง, ก้าง ปลาทู, ลมหนาว ในสายหมอก, หนูหนุงหนิง, เนิน จำราย
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ สุดคิดอ่านการใดอย่างไรต่อ นึกคำขอปทุมราชไว้ “มาตรว่า สุดแดนไพรไม่พบปะมโนราห์ ตัดใจลาคืนหลังยังธานี” ๏ เรียกลูกทั้งหกให้ใส่ปีกหาง เหินฟ้ากว้างข้ามวนาน้ำตาปรี่ เหมือนจะสิ้นเรี่ยวแรงแห่งกายี ดวงฤดีไร้สุขทุกข์ท่วมท้น
๏ แม้ถึงวังยังอาลัยใจโหยหา ชลนารินไหลวันหลายหน ทุกข์แม่จึงควรซึ้งใจลูกหลายคน ครามีคู่ครองกมลร้างแรมไกล
๏ ยามชื่นชู้คู่ชมสุขสมรัก ควรตระหนักรักแม่หาโรยราไม่ มิต้องรอให้รักเศร้าเหงาอาลัย จึงคิดย้อนคืนในอ้อมอกเดิม
๏ มิควรร้างห่างรักจากอกแม่ ยิ่งท่านแก่กายลงควรส่งเสริม ท่านเป็นสุขสิ่งใดหมายต่อเติม ความรักเพิ่มแทนคุณบุญอำพน
รายนามผู้เยี่ยมชม : ลิตเติลเกิร์ล, หญิงหนิง พราววลี, กร กรวิชญ์, น้ำหนาว, ฟองเมฆ, รพีกาญจน์, ปิ่นมุก, Black Sword, ปลายฝน คนงาม, กอหญ้า กอยุ่ง, ก้าง ปลาทู, ลมหนาว ในสายหมอก, หนูหนุงหนิง, เนิน จำราย
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ ย้อนถึงมโนราห์ในครานั้น จากไพรสัณฑ์สู่นาไร่หลายแห่งหน พรานบุญมุ่งสู่กรุงไกรไม่กังวล แลสุขล้นใกล้เสร็จสำเร็จงาน
๏ ถึงพอดีที่วาระพระสุธน ออกเยี่ยมยลสวนขวัญสวรรค์สถาน ที่งามมากหลากพฤกษาผกามาลย์ พร้อมข้าราชบริพารย่านยาตรา
๏ พรานบุญแลเห็นแต่ไกลจำได้มั่น จรจรัลมาดักทางอยู่ข้างหน้า พระสุธนดีใจได้เจรจา มิตรไมตรีมีมาหาเสื่อมคลาย
๏ ในครานั้นมโนราห์ก้มหน้านิ่ง หวั่นใจยิ่งอาญาพระฤๅสาย มิช้านานพรานนำคำบรรยาย ทูลถวายมโนราห์เริ่มพาที ๏ “คราหม่อมฉันนั้นเดินไพรอันไพศาล ถึงชายป่าหิมพานต์ผ่านสระศรี บุญนำพาพบธิดากินรี เจ็ดน้องพี่มาสรงในคงคา
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ พระองค์น้ององค์นี้สวยที่สุด ปิ่นมงกุฎเอกอนงค์แห่งวงศา พร้อมเอวองค์วงพักตร์ลักขณา ทั่วโลกามิเทียบมาเปรียบปาน
๏ สมควรคู่รักดำรงองค์ราชบุตร ด้วยประดุจเทวามาสมาน หม่อมฉันคิดพินิจดูอยู่เป็นนาน ตามเหตุการณ์ที่ผลักดันหม่อมฉันไป
๏ เหมือนฤดีมีหวังตั้งแต่ต้น ร้อนชีวินดิ้นรนไปจนได้ หิมพานต์นั้นแสนหวั่นกาลก่อนไร กลับมีใจมุ่งมั่นออกสัญจร
๏ เมื่อพบนางครานั้นฉันรู้แน่ เป็นคู่แท้พระบุตรามาแต่ก่อน ถ้ามิใช่จับมาไม่ได้แน่นอน นึกถึงตอนฤๅษีที่ป้องกัน
๏ คำที่บอกนอกจากบ่วงนาคบาศ มิสามามารถจับแน่มิแปรผัน บังเอิญการณ์มินานมาก่อนหน้านั้น กระหม่อมฉันช่วยชีวิต “จิตชมพู”
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ จึงสามารถยืมนาคบาศได้ เป็นความนัยอันนักพรตคงอดสู ด้วยหวังดีที่พูดไปโดยไม่รู้ บารมีท่านเองผู้นำนางมา” ๏ พระสุธนยินวาทีมีคำถาม “น้องนงรามลูกเต้าใครจากไหนหนา แลนามนั้นฉันใดเล่ากานดา เผยวาจาให้แจ้งกระจ่างใจ”
๏ เมื่อยินคำบัญชาโนราห์น้อง จำเป็นต้องเงยหน้าหาช้าไม่ อัญชลีแล้วหมอบราบกราบทูลไป “หม่อมฉันไซร้มีนามมโนราห์
๏ เป็นธิดาราชาปทุมราช จากนครไกรลาสพระเจ้าข้า” พระสุธนยลพักตร์ลักขณา เสน่หาซ่านซึ้งตรึงฤดี
๏ จึงตรัสสั่งนางทาสีสาวพี่เลี้ยง “นำเสลี่ยงรับนางไปให้ถึงที่ พักผ่อนกายในวังรมณีย์” มิรอรีพี่เลี้ยงรับโดยฉับพลัน
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ “เชิญสรงสระนทีมีประทิ่น สิ่งทั้งสิ้นทุกประเภทพิเศษสรร ภักษ์ โอสถ เครื่องทรง เสาวคันธ์ กระแจะจันท์ให้พร้อมสรรพนับคณา”
๏ นางในเชิญมโนราห์ลับตาพ้น พระสุธนขอบใจพรานนั้นนักหนา สั่งขุนคลังกลับวังในอย่าได้ช้า จัดเงินตราเป็นรางวัลพรานทันใด
๏ “เพชรนิลให้ก่ายกองทองพันชั่ง จนสมตั้งจิตมาจัดหาให้” หากแต่พรานค้านว่า “ค้างคาไว้ ต้องรีบไปคืนนาคบาศมิอาจรอ
๏ ค่อยมารับรางวัลอันมีค่า สร้างเคหาฐานะจะกอปรก่อ การล่าสัตว์ตัดใจต่อไปพอ เลิกทำต่อแต่นี้มิมีแล้ว
๏ ขอทำบุญไถ่บาปอันหยาบช้า ที่ได้พรากมโนราห์พระนางแก้ว แม้เดินป่ามิราแน่แต่เปลี่ยนแนว จักแน่แน่วขอเพียงคุณสมุนไพร”
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ เมื่อจำนรรจ์กันเสร็จเสด็จต่อ รักที่ก่อมากฤทธิ์พิสมัย นึกถึงหน้าดวงตาเศร้าเหงาอาลัย ฝังฤทัยภาพโศภินกินรี ๏ ถึงเวียงวังกลางสวนขวัญพลันไปหา ปรารถนาปลอบประโลมแม่โฉมศรี พบเห็นนางมิสร่างโศกวิโยคฤดี พระจึงมีพจนาปลอบยาใจ
๏ “โทมนัสค่อยตัดใจไม่หน่วงหนัก ขอจงพักผ่อนกายให้สดใส ห่วงบิดรมารดาพรากมาไกล กาลต่อไปต้องได้พบประสบกัน
๏ รู้ความรักญาติกาจำลาจาก ย่อมทุกข์มากยิ่งนักหนักมหันต์ ขอเอารักจากอกพี่เทียมชีวัน มากำนัลทั้งหมดเพื่อทดแทน
๏ ต้องเป็นโชคชะตาฟ้าลิขิต สองชีวิตเราเกิดกายอยู่ไกลแสน บุญนำพาน้องมาถิ่นถึงดินแดน เชื่อมั่นแม่นเราคู่กันแต่บรรพกาล”
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ มโนราห์ฟังปรารภนั่งซบหน้า ชลนารินลงน่าสงสาร ส่งผ้าซับชลนัยน์ให้ดวงมาน มิกล้าจักหักหาญจำรับไว้
๏ พระมองเห็นหัตถาทั้งขวาซ้าย เป็นแผลลายด้วยรอยหนามผิวช้ำไหม้ หยิบโอสถจะทาให้ยาใจ นางหลีกเลี่ยงเบี่ยงกายไปตกใจกลัว
๏ พระสุธนย้ำว่า “อย่าหน่ายหนี เพราะไม่มีพี่เลี้ยงแล้วทูนหัว พี่ขออยู่ดูแลน้องมิหมองมัว” เสียงระรัวมโนราห์ว่า “อย่าเลย
๏ น้องดูแลตนเองได้มิใช่เด็ก ตัวเล็กเล็กที่ไหน” ฝืนใจเอ่ย พระสุธนมิยั้งฟังคำเปรย ชิดทรามเชยกุมประคองทั้งสองกร
๏ มโนราห์ทรวงสั่นสะท้านสะเทิ้น สุดขัดเขินมิต้องกายชายมาก่อน ร้องห้ามไว้ไม่สมหวังฟังคำวอน จำโอนอ่อนนั่งขดระทดระทวย
รายนามผู้เยี่ยมชม : กร กรวิชญ์, Black Sword, ก้าง ปลาทู, กอหญ้า กอยุ่ง, ลมหนาว ในสายหมอก, ฟองเมฆ, รพีกาญจน์, ปิ่นมุก, น้ำหนาว, หนูหนุงหนิง, เนิน จำราย
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ ทรงชโลมโอสถหมดทุกที่ ลูบกายีกรซ้ายขวาบาทาด้วย มโนราห์อนงค์ยังงงงวย ยอมให้ช่วยพึ่งพาพยาบาล
๏ ตั้งแต่วันนั้นมาหาขาดไม่ พระเอาใจยิ่งนักรัก สงสาร มโนราห์คลายขมขื่นชื่นดวงมาน เมื่ออาการเจ็บไข้กลับหายดี
๏ หลายวาระพระสุธนรักล้นอก แต่วิตกอยู่ภายในใจเต้นถี่ ด้วยมิเคยเลยก่อนมาเรื่องนารี การพลอดรักสัตรีมีฉันใด
๏ พระกุมกรเหมือนก่อนมาทาโอสถ เหลือจะอดหักจิตพิสมัย จึงจุมพิตหัตถ์งามเจ้าทรามวัย เผยความนัยขอความรักมโนราห์ ๏ มโนราห์บ่ายเบี่ยงเลี่ยงกายหนี แล้วอ้อนวอนวจีว่า “พี่จ๋า มองน้องเป็นเชลยไพร่หรือไรนา เห็นกำพร้าจึงลวนลามตามอารมณ์
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ คนวนาจากป่าชัฏพลัดเคหา คงจำนงลงอาญาจนสาสม” “ที่พี่ทำด้วยความรักอยากชื่นชม มิหมายข่มเหงกันทั้งใจกาย”
๏ ทรงกอดก่ายกายชิดสนิทแน่น โนราห์แสนอกสั่นพระขวัญหาย ยังวอนว่า “ พระองค์คงเป็นนาย น้องพรานป่ามาถวายเป็นทาสพระองค์
๏ มิควรคู่ผู้เป็นพระราชบุตร เสมือนฉุดรั้งศักดิ์ศรีมิเสริมส่ง ยากยิ่งนักรักครองคู่อยู่ดำรง” พระจุมพิตสนิทอนงค์พร้อมพลอดพลาง ๏ “พี่มิเคยรักใครในโลกนี้ เป็นสัจจังดังวจีที่เอ่ยอ้าง พี่สวาทปรารถนาพระน้องนาง มิมีใครไหนขัดขวางวางกังวล”
๏ “น้องเสมือนลูกไก่ในกำมือ พี่ปล่อยไปได้ชื่อสร้างกุศล” มิยับยั้งฟังวาจานฤมล สวาทล้นอุระแล้วแม่แก้วตา
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|