|
หัวข้อ: สุดขอบฟ้า เริ่มหัวข้อโดย: ขวดเก่า ที่ 28, เมษายน, 2557, 12:20:07 PM โบกปีกบิน กางปีกโบย กรุ่นลมโชย กลิ่นนารี แว่วสำเนียง นางขับขาน ก้องกังวาน ตรึงฤดี ไหนอยู่ไหน ฝ่าแดดฝน จะดั้นด้น บินสู่ที่ สูงเทียมฟ้า เอื้อมไม่ถึง มิได้ครึ่ง ทางลิบลี้ บินเถิดบิน ไกลแสนไกล ได้เท่าไหน แค่นั้นนี่ กางปีก โบกโบยบิน ตามดอมกลิ่น สุคันธี อนิจจา ณ บัดนี้ หาทางออก หลอกตัวเอง สายตาทอดไกลผ่านม่านหมอก ปีกขยับฝ่าคลื่นลม มองไปในที่ที่มองไม่เห็น สวยงาม สวยงามแต้มเติมฟ้าสวย เบื้องล่าง ยอดข้าวล้อลมไสว เขียวอร่ามตามท้องนา สีเขียวแห่งใบไม้ปกคลุมไปทั่วแดน ลำน้ำใสล่องไหลไปตามวิถี ชีวิตดำเนินไปตามครรลอง น้ำใจของแผ่นดินอันอุดมคือผู้ให้ชีวิตและจิตใจ บัดนี้ เส้นทางที่ไปไม่ถึงคือสุดขอบฟากฟ้า มองไม่เห็นทางข้างหน้าอย่างใจ ทางออกที่ดีที่สุดคือกลับสู่มาตุภูมิ ป่าเขาลำเนาไพรหรือฟ้ากว้าง ฟากฟ้าที่ไร้หวัง ฟ้าที่ซ่อนความงามไว้ในความมองไม่เห็น เป็นฟ้าที่ซ่อนเสียงนางหนึ่งไว้ในหมอกควัน เสียงนั้น...ทางที่สองที่มุ่งไป โบกปีกเสรี ทะยานสู่ม่านหมอก ภูเขาก้อนเมฆออกอำพรางหนทางจร เสียงนั้นยังแว่วมาตามลมโชย เสียงที่ทำลายหวังของผู้หวังเสียงนั้น เสียงที่อยู่สุดขอบฟ้าไกล ไกลเหลือเกิน และไกลเกินกว่าคืนกลับสู่อ้อมอกดิน หัวข้อ: Re: สุดขอบฟ้า เริ่มหัวข้อโดย: Sasi Aksarasrom ที่ 28, เมษายน, 2557, 04:43:13 PM บ่นไรตา....? :new10: สงสัยจะหิวข้าวมั้ง...รอแป๊ปนะ เดี๋ยว"แม่บ้าน"เข้าครัวหุงข้าวก่อน จะต้มไข่ให้กินนะ :a016: :a013: หัวข้อ: Re: สุดขอบฟ้า เริ่มหัวข้อโดย: Sasi Aksarasrom ที่ 01, พฤษภาคม, 2557, 07:12:45 AM (http://e.share.photo.xuite.net/qmother0615/1ee0c04/6405081/261677867_l.jpg) เลื่อนลอย เหมือนน้อยค่า วาสนา พามิถึง แม้ใจ ใฝ่คะนึง มิอาจขึง ดึงเธอมา ไร้หลัก รักผ่าวแผ่ว คงสิ้นแวว แล้วสิหนา ห่างไป ไกลสายตา สุดไขว่คว้า ล้าดวงมาน เฝ้าเพียง เสี่ยงสดับ เธอยินรับ ขับไขขาน ตอบกลับ อย่าลับนาน ขอสราญ หวานดวงแด แม้ห่าง ยังห่วงอยู่ ขอเธอรู้ ดูไขแข ทุกวัน หมั่นเหลือบแล ส่งกระแส แม้แสนไกล Sasi (http://e.share.photo.xuite.net/qmother0615/1ee0c04/6405081/261677867_l.jpg) หัวข้อ: Re: สุดขอบฟ้า เริ่มหัวข้อโดย: ขวดเก่า ที่ 06, พฤษภาคม, 2557, 02:30:25 AM บินไม่ถึงครึ่งฟ้า ปีกเริ่มล้าแรงโบกไหว ดวงจันทร์นั้นแสนไกล สูงเกินไขว่คว้ามาชม ปีกกางอย่างผ่าเผย โบกบินท้าคลื่นแรงลม หวานชื่นหรือขื่นขม ปีกยังกล้าบินฝ่าไป พื้นดินอันแสนกร้าน กับสายธารที่อ่อนไหว หมู่ไม้ทุกกิ่งใบ อยู่ดำรงตรงที่ทาง ทางใจไม่สุดสิ้น ปีกโบยบินบนฟ้ากว้าง หมายจันทร์อันเลือนราง ทิ้งคอนใฝ่ใจโผบิน |