|
หัวข้อ: ปูกับหอย ภาค ๒(กาพย์ยานี ๑๑) เริ่มหัวข้อโดย: Orion264(มือขวา) ที่ 06, ตุลาคม, 2555, 02:21:07 PM อ่านสักนิด กลอนบทนี้เป็นการเล่นคำ เล่นเสียงสระ พยัญชนะสูง-ต่ำ มุ่งความสนุกสนานเฮฮามากกว่าอื่นใด บางคำ อาจฟังดูคล้ายสองแง่ สอง่าม แต่จริงๆแล้วก็ไม่มีความหมายอะไรแอบแฝงเลย นอกจากช่วงจังหวะลีลา ของการแต่ง การอ่านเพื่อความครึกครื้นเท่านั้น โปรดอย่าคิดลึก ก่อนจะตัดสินใจนำลง ผมต้องคิดหนักว่า เหมาะควรหรือไม่ ผู้อ่านจะรับได้ไหม เข้าข่ายอนาจารไหม เมื่อพิจารณาจากเนื้อหาแล้วเชื่อว่าไม่ลามกอนาจารแน่ เพราะไม่ได้มีเรื่องเพศเข้ามาปะปนแต่ประการใด ปูกับหอย ภาค ๒ เห็นหอยอยู่ตามหาด หอยระบาดหาดมีหอย เดินดูปูมาคอย วิ่งหยอยหยอยจับหอยกิน เห็นรูปูเกลื่อนกราด แถวชายหาดตามโขดหิน รูปูอยู่ใต้ดิน กระแสสินธุ์ซัดไหลเซ็น พวกปูรู้ว่าหอย คืบทะยอยเดินหาดเห็น หอมหอยลอยลมเย็น พัดกลิ่นเน้นมาถึงปู ปูดมลมจากหอย ที่ล่องลอยแถวหาดหรู พร้อมพรักออกจากรู มาเที่ยวดูทางหอยเดิน พวกหอยก็กลัวปู มิมีรูให้หกเหิน หวาดหวั่นขวัญยับเยิน กลัวเหลือเกินหากปูมา เพราะหากปูเห็นหอย ปูชอบคอยเหล่มองหา ชูก้ามท่ามธารา ขู่หอยร่าพาหอยกลัว พวกหอยก็แสนรู้ เมื่อปูขู่สู้หดหัว หากหอยคอยเนียนัว ปูทุกตัวชอบโจมตี เอาก้ามอันใหญ่ใหญ่ หนีบเข้าใส่หอยเจ็บหนี หอยดูก็รู้ดี คิดหลบลี้มิมีทัน เพราะปูมันว่องไว หนีบเข้าใส่หอยแบบนั้น หอยหุบปุบหุนหัน ปูถลันหนีบซ้ำตาม ปูหนีบโดนเนื้อหอย ร้องอ๋อยอ๋อยหอยถูกหาม ปูฆ่าสวาปาม หอยครั่นคร้ามมิครื้นเครง เห็นหมาเดินผ่านมา โอ้ปูจ๋าช่างกล้าเก่ง หนีบขาหมาตะเบ็ง เสียงเอ๋งเอ๋งร้องหลบไป หอยเห็นเป็นโอกาส ปูประมาทเลิกหวาดไหว หุบปากเสียทันใด ปูทำไงมิได้เลย ฝ่ายปูหลังขู่หมา หันกลับมาเห็นหอยเฉย หอยหรุปหุบไปเลย พิโธ่เอ๋ยปูชวดชิม หอยรอดปลอดภัยหลาย ปูเดินหายไปหงิมหงิม กลับรูปูตรงริม ชายหาดปริ่มน้ำเจิ่งนอง น้ำเซาะสู่ชายหาด แล้วพัดกวาดหอยทั้งผอง กลับคืนสู่ครรลอง ชายหาดผ่องสวยงามตา ฉันเดินมาเห็นปู ที่มุดอยู่ในรูหนา ส่วนหอยลอยธารา คลื่นซัดซ่าเสียงน่าฟัง อยากดูปูกับหอย เดินดูบ่อยแต่หมดหวัง ถอนใจเสียดายจัง จึงหันหลังกลับบ้านเอย. แต่งโดย Orion264(มือขวา) ๓ ตุลาคม ๒๕๕๕ :AddEmoticons00921: |