|
หัวข้อ: แล้วกันไปเถอะ เริ่มหัวข้อโดย: บ้านกลอนน้อยฯ ที่ 14, ธันวาคม, 2558, 01:16:32 PM (http://upic.me/i/ec/12341248_613334462137828_7745838546790266958_n.jpg) (http://upic.me/show/57435194) แล้วกันไปเถอะ กาลแปรเปลี่ยนชีวิตก็ผิดผัน ความคิดนั้นก็แปรเกินแก้ไข ร่างกายเล่าก็รวนโทรมปรวนไป ตกอยู่ในภาษิต “อนิจจัง” อนาคตทั้งมวลล้วนไม่แน่ สภาพแท้อย่างไรเกินใจหวัง อดีตนั่นแหละมีความจีรัง ตกค้างคั่งอยู่ในใจทุกคน ชีวิตเราก้าวผ่านเหตุการณ์มาก พ้นวิบากวิบัติความขัดสน เลยสมบัติสมบูรณ์ประยูรตน ละหมู่ชนหลายชั้นตามครรลอง เหลียวหลังมองกองกรรมที่ย่ำผ่าน เห็นผลงานยังเฝ้ารอเจ้าของ จะมีใครขอรับเข้าจับจอง ก็คงต้องเวิ้งว้างอยู่อย่างนั้น อยากกลับเป็นคนเก่าดีเท่าก่อน ก็ได้ย้อนกลับแน่เพียงแค่ฝัน ความเป็นจริงเปล่าดายฟายรำพัน นับแต่วันเดินหน้าหาความตาย กาลก็ย่อมเปลี่ยนไปไม่หยุดนิ่ง ทุกทุกสิ่งก็แปรแผ่ขยาย เมื่อที่รักหวังรับนั้นกลับกลาย ครวญเสียดายคิดฉวยก็ป่วยการ. @ เต็ม อภินันท์ ๑๒ ธันวาคม ๒๕๕๘ / ๒๐.๑๐ น. * ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ต * |