หัวข้อ: กลอน หลงนวล
เริ่มหัวข้อโดย: คนบอ มือสี่ ที่ 24, ธันวาคม, 2557, 10:17:24 PM
(https://image.ibb.co/fmuav0/12191430-538405412979372-3045330265292051719-n.png) (https://imgbb.com/)
หลงนวล….
นวลสุรางค์นางชั้นสุพรรณหน จรดลยลธราบ่พาเห็น ฤๅอ่าองค์ลงเคียงอยู่เพียงเพ็ญ จึ่งหลีกเร้นลีลา ณ. ธาตรี
มนุษย์ชั้นอันยุวานคราพานพบ ย่อมสยบพ่ายอวลนวลฉวี สถิตบ่วงทรวงสมรมตี สละพลีชีพอยู่เป็นชู้เชยฯ
๐ ควรนงรามงามเลิศผู้เฉิดฉัน ทวยเทวัญเหล่าถ้วนจึ่งควรเผย ชาวนราคลาคลาดบ่อาจเปรย แม้นเฉลยลุ่มหลงอนงค์อร ฯ
๐ เพียรภิรมย์ชมจันทร์ประพันธ์ฉาย นิมิตหมายโลมเล้าเจ้าสมร แม้นชีวาตม์ขาดหายบ่คลายคลอน จักคงกรเกี่ยวสวาททุกชาติไป
แม้นรู้ตนวนเวียนอยู่เพียรฝัน ครองโศกศัลย์โอดองค์ด้วยหลงใหล หากยินยอมน้อมหาสิ่งคลาไคล ภิรมย์ไฟแข็งขืนอยู่ฟืนฟอน..Q๐
๐...หลงเนื้อนวลอวลกลิ่นประทินโฉม กลางประโคมเหล่ายอกอันหลอกหลอน มิอาจเคียมเทียมค่าประภากร ฤๅอาจถอนดลสวาทให้คลาดคลา
แม้นชีวาตม์ขาดวางอยู่กลางสรวง ยอมเซ่นบ่วงกลเล่ห์สิเน่หา หวังนงนุชผุดผายเพียงชายตา เชยตัวข้าชู้ชายผู้วายชนม์
ชายสี่
|
|