|
หัวข้อ: ✿.｡เล่าสู่กันฟัง｡･✿ เริ่มหัวข้อโดย: พชรบงกช ที่ 17, กุมภาพันธ์, 2556, 08:12:44 AM (http://plawan.files.wordpress.com/2012/10/coffee-americano1.jpg) กาแฟดำหนึ่งถ้วยช่วยได้เยอะ ความงันเงอะสมองคล่องขยับ มองเห็นร่องช่องทางกางปุ๊บปั๊บ ไม่มืดดับดังเดิมเมื่อเริ่มงาน สมองยังอาจเหนื่อยและเมื่อยล้า จึงมึนชาความคิดผลิตพล่าน ปากกากุมแปะเปาะเคาะโต๊ะนาน ยังไม่ผ่านอะไรในความคิด มองดูโน่นดูนี่ไม่มีเห็น จะใช้เป็นเชื้อให้จุดไฟติด สมองยังคงเห็นเป็นมืดมิด มิสะกิดวับวาบเกิดภาพมี สมองคงย่ำแย่ความแก่เฒ่า จึงเกิดเงาซ่อนบังหลังหลังนี่ ประเดี๋ยวลืมเดี๋ยวจำสับสนดี กว่าจะนึกแต่ละทีดูน้านนาน คนเรานี้สูงวัยอะไรก็แก่ หูตาแย่แลไกลไม่ประสาน จะทักทายผู้คนแสนหม่นมาน ชื่อเอ่ยผ่านปากไปไม่ถูกคน ละเลียดจิบกาแฟแลหน้าต่าง แสงสว่างส่ิองมาพาเกิดผล เรื่องบางเรื่องช้าหน่อยค่อยสู้ทน ไม่ตีตนก่อนไข้ต้องได้มา (http://www.infoforthai.com/forum/Smileys/Emo_try/a1(1).gif) (http://up-pic.net/i/24W.gif) (http://upic.me/i/27/pfdqzgi6r3i.gif) หัวข้อ: Re: ✿.｡เล่าสู่กันฟัง｡･✿ เริ่มหัวข้อโดย: สุกรวดี ที่ 26, กุมภาพันธ์, 2556, 02:31:35 AM "รู้มาก-ยากนาน" หกสิบสามปีกว่าเกิดมาแล้ว ที่ถิ่นแถวเมืองไทยใกล้รังสิต แต่โชคหมุนบุญพามาต่างทิศ ประกอบกิจการต่างห่างบ้านเดิม เป็นสว-สูงวัยเกือบใกล้แก่ เริ่มจะแพ้ผมบ้างคือบางเพิ่ม มีสีขาวคล้ายนุ่นมาจุนเจิม กาก็เริ่มมาเกาะเลาะริมตา ขอเล่าบ้างบางทีมีประโยชน์ และขอโทษโปรดเว้นเน้นบ่นว่า หากเคยฟังมาแล้วแนวนานมา คือเรื่องฬากับคนแบกขนเกลือ เหตุฬาลงแช่น้ำทำเสียหาย เกลือละลายน้ำไปไม่น่าเชื่อ คนเจ้าของลองใหม่ใจจุนเจือ เปลี่ยนนุ่นเบาเหลือเมื่อออกเดิน พอผ่านแอ่งแหล่งน้ำฬาจำได้ รีบลงไปนอนแช่แต่เนิ่นเนิ่น ได้เวลาเจ้าของมองประเมิน ฬายังเพลินแช่น้ำทำลังเล ก้าวพ้นน้ำทันใดให้รู้สึก เริ่มสำนึกความผิดคิดไฉเฉ ถูกนายดัดสันดานพาลโฉเก กลิ้งเค้เก้เจ็บช้ำจำขึ้นใจ (http://upic.me/i/fd/j2-20.gif) (http://upic.me/show/43356114) |