หัวข้อ: - นิราศหลวงพระบาง -
เริ่มหัวข้อโดย: บ้านกลอนน้อยฯ ที่ 01, พฤศจิกายน, 2565, 10:26:46 PM
(https://i.ibb.co/2hWj3j4/295569513-3487680048122203-7483485658606403700-n.jpg) (https://imgbb.com/)
มีการเดินทางไกลของชีวิตข้าพเจ้าอีกครั้ง คราวนี้ไปถึงปลายทางที่เมืองหลวงพระบางประเทศสาธารรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว กับคณะทัวร์พลอยเจริญของ อรวรรณ พลอยเจริญ เขาจัดนำเที่ยวระหว่างวันที่ ๒๑-๒๔ กรกฎาคม ๒๕๖๕ ดังที่ได้เสนอภาพและคำบรรยาย (เป็นร้อยแก้ว) คลิก (http://www.homelittlegirl.com/index.php?topic=14565.msg52786#msg52786) ไปแล้ว พร้อมกันนั้น ข้าพเจ้าได้เขียนเป็นร้อยกรองทำนองนิราศขึ้นด้วยความยาว ๑๖๐ บทกลอน แต่ยังไม่มีโอกาสนำลง ช่วงนี้เห็นว่าพอมีจังหวะเวลาที่จะนำนิราศหลวงพระบางนั้นมาเสนอให้เพื่อนนักกลอนได้อ่านเล่นกันเป็นตอน ๆ ดังต่อไปนี้
- นิราศหลวงพระบาง -
โดย.. อภินันท์ นาคเกษม
๑. อยู่วันวันเหว่ว้าเวลาว่าง
เขาชวนเที่ยวเป็นคณะร่วมนายนาง
หลวงพระบางลาวมีเป็นที่ไป
๒. พลอยเจริญรู้ทั่วทัวร์เจ้าเก่า
ราคาเยาเที่ยวสนุกทุกสมัย
แม้เดี่ยวโดดโสดชู้ขาดคู่ใจ
คิดว่าไม่เหงาหงอยกร่อยชีวา
๓. อยากนั่งรถไฟฟ้าความเร็วสูง
มีแรงจูงใจให้ต้องไปหา
หลวงพระบางเมืองเก่าฟังกล่าวมา
จากศิลาจารึกศึกษาค้น
๔. อ่านจารึกสุโขทัยจารประกาศ
ประวัติศาสตร์ชาติไทยในเบื้องต้น
บอกเรื่องราวชาวไทยในเมืองบน
อยู่ปะปนหลายเผ่าเคล้าคละกัน
๕. มีชาวเลืองชาวมาชาวอูชาวของ
ตั้งเมืองครองกันอยู่ดูลดหลั่น
จากแพลน่านม่านพลั่วเซ่าพัวพัน
เมืองใหญ่นั้นแก่เก่าเซ่าชวา
๖. แปลงเซ่าเป็นเชียงทองดูผ่องแผ้ว
ที่สุดแล้วหลวงพระบางตั้งสง่า
ในล้านช้างร่มขาวยืนยาวมา
นับเวลาไม่น้อยเจ็ดร้อยปี
๗. วันพุธแรมเจ็ดค่ำเดือนแปดกาล
ฉนำขาลวันนัดผองเราน้องพี่
ยามตาวันชิงพลบพ้นปฐพี
พวกเราที่ร่วมกันไปแปดสิบคน
๘. ฟ้าโปรยปรายสายพิรุณหล่นพร่างพรู
เราทนสู้มิยอมพ่ายแก่สายฝน
ขึ้นรถบัสทัวร์ไทยไม่กังวล
แม้ถนนนองฉ่ำด้วยน้ำพิรุณ
๙. รถออกจากธานีสู่ที่หมาย
ที่ข้างกายขาดสกนธ์คนเนื้ออุ่น
นั่งคนเดียวสบายสบายคล้ายมีบุญ
บาปใจครุ่นคิดคะนึงถึงเนื้อนวล
๑๐. เห็นเขามีเพื่อนกายไปเป็นคู่
เหลียวแลดูใจคร่ำโศกกำสรวล
เคยร่วมเรียงเคียงกันกอดรัญจวน
เหมือนเธอด่วนไปสวรรค์ไม่หันมอง
เต็ม อภินันท์
ณ อาศรมลายสือไท เมืองสุโขทัย
๑๕ ตุลาคม ๒๕๖๕
|
หัวข้อ: Re: - นิราศหลวงพระบาง -
เริ่มหัวข้อโดย: บ้านกลอนน้อยฯ ที่ 02, พฤศจิกายน, 2565, 11:21:07 PM
(https://i.ibb.co/6HfPdK9/295775043-3486884304868444-8328782651964770164-n.jpg) (https://imgbb.com/)
๑๑. มีคนใหม่ไกลกันแค่ฝันถึง
นานนานจึงได้อยู่เคียงคู่สอง
รักต่างวัยไกลกันแม้มั่นปอง
เหมือนคำของโบราณขานสอนคน
๑๒. “มีเงินแล้วให้คนอื่นกู้
มีความรู้ในสมุดไม่เป็นผล
มีเมียอยู่ห่างย่านบ้านตำบล
เมื่อยามจนต้องการรำคาญใจ”
๑๓. รถแล่นผ่านบ้านสวนบ้านกงแล้ว
มองถิ่นแถวบ้านนาหาเห็นไม่
ดูทุกทิศมิดมัวมืดทั่วไป
รู้ได้ว่าผ่านพิษณุโลกแล้ว
๑๔. เลยวังทองทัวร์เลือกขึ้นเทือกเขา
หลายลำเนารถเลื่อนผ่านเถื่อนแถว
นครไทยเลี้ยวลอดตลอดแนว
เคลื่อนคล่องแคล่วคนขับนับว่าชาญ
๑๕. เรานั่งหลับสัปหงกเหมือนนกง่วง
จนเลยล่วงด่านซ้ายที่ไร้ด่าน
ถึงภูเรือกำหนดรถหยุดคลาน
จึ่งพลุกพล่านพวกเราเข้าห้องน้ำ
๑๖. เรางัวเงียเพลียง่วงลืมห่วงร่าง
ลงไปบ้างเดินเปะปะลิ่นถลำ
เซล้มลงทั้งตัวหัวคะมำ
มือขวาค้ำฟุตบาทไม่ฟาดโครม
๑๗. ขอบคอนกรีตฟุตบาทบาดนิ้วกลาง
เป็นแผลกว้างเลือดไหลทะลักโหม
เพื่อนช่วยจับตกใจเห็นเลือดโทรม
บ้างประโลมปลอบใจมิให้กลัว
๑๘. โชคดีมีพยาบาลร่วมคณะ
เธอไม่ละหน้าที่ดีไปทั่ว
ช่วยดูแลไม่ห่างอย่างพันพัว
ทั้งส่งตัวไปโรงพยาบาล
๑๙. โรงพยาบาลภูเรือเอื้ออารี
รับทันทีทำแผลสะอาดสะอ้าน
เย็บสามเข็มเต็มใจให้ยาทาน
ค่าป่วยการใดใดไม่คิดเลย
๒๐. อุบัติเหตุฉุกเฉินเดินทางช้า
จนตีห้าผ่านอุดรเรานอนเฉย
ไม่ปวดแผลแต่กายไม่สะเบย
ดั่งคำเอ่ยที่ว่าเมื่อยล้าจัง
เต็ม อภินันท์
ณ อาศรมลายสือไท เมืองสุโขทัย
๑๗ ตุลาคม ๒๕๖๕
|
หัวข้อ: Re: - นิราศหลวงพระบาง -
เริ่มหัวข้อโดย: บ้านกลอนน้อยฯ ที่ 03, พฤศจิกายน, 2565, 10:24:21 PM
(https://i.ibb.co/Hh2jmHq/295302371-3487680871455454-4491743199480321279-n-1.jpg) (https://imgbb.com/)
๒๑. เข้าหนองคายเมื่อคราสว่างแจ้ง
ถึงตำแหน่งที่หมายไว้ดังหวัง
คือโรงแรมอัศวรรณแทนเวียงวัง
ณ ริมฝั่งโขงงามทุกยามยล
๒๒. เข้าห้องพักชั่วคราวเราล้างหน้า
เปลี่ยนเสื้อผ้าไม่งกงันตกหล่น
ทานอาหาริมโขงกันทุกคน
ขึ้นรถยนต์บัสลาวที่เฝ้ารอ
๒๓. ไกด์ลาวสาวกล่าวคำนำให้รู้
จะพาสู่ลาวงามสองสามต่อ
โดยรถบัสรถไฟฟ้าไม่พอ
รถตู้ขอรับใช้ท่อนปลายทาง
๒๔. พาผ่านด่านไทยลาวเข้าเวียงง่าย
ไกด์ลาวร่ายคำแปลกความแตกต่าง
เช่นควายวัวผัวเมียและนายนาง
นำมาสร้างชื่นมื่นขำครื้นเครง
๒๕. พาเข้าร้านสินค้าจีนมาตั้ง
โดยเขาหวังโฆษณาว่าคิดทำเก่ง
ทั้งเหล้ายาเขาปรุงหุงต้มเอง
ล้วนแต่“เจ๋ง”คุณภาพควรรับรอง
๒๖. ยาดีดีมีขายแจงไม่ถ้วน
แก้ทั้งมวลโรคร้ายกายบกพร่อง
บำรุงกำลังเลือดดีลมสมปอง
เหล้ายาดองชั้นดีมีสรรพคุณ
๒๗. ชิมเหล้าดองของแท้แค่สามขีด
พลันเลือดฉีดร้อนฉ่ากายาอุ่น
คนขายว่าถ้าเมื่อลุงเจือจุน
คิดแค่ทุนถ้วนถ้วนเท่านั้นพอ
๒๘. เรามิซื้ออือออหยุดต่อเรื่อง
เห็นว่าเปลืองเปล่าหมดประโยชน์หรอ
จำพวกยาชากาแฟคนถูกคอ
เห็นเขาห่อถุงหิ้วไปกันหลายคน
๒๙. หนึ่งเดียว“ตังถังเช่า”ที่เราซื้อ
ขี้เกียจถือหยิบจับของสับสน
จากร้านจีนไปจอดที่ตำบล
แดนกุศลพระธาตุหลวงเวียงจันทน์
๓๐. ไหว้พระธาตุหลวงด้วยดอกไม้เทียนธูป
แล้วถ่ายรูปภาพไว้ให้จำมั่น
เป็นบุญตนบุญตาที่มากัน
อภิวันท์ธาตุพุทธศาสดา
เต็ม อภินันท์
ณ อาศรมลายสือไท เมืองสุโขทัย
๑๘ ตุลาคม ๒๕๖๕
|
หัวข้อ: Re: - นิราศหลวงพระบาง -
เริ่มหัวข้อโดย: บ้านกลอนน้อยฯ ที่ 04, พฤศจิกายน, 2565, 10:33:40 PM
(https://i.ibb.co/MhzfRnr/294169906-1.jpg) (https://imgbb.com/)
๓๑. ไหว้พระธาตุแล้วลาพุทธสถาน
กินอาหารกลางวันกันหรรษา
โต๊ะจีนลาวปนไทยไม่แปลกตา
รสโอชาพอได้ไม่เลวเลย
๓๒. เมื่ออิ่มหนำกำลังเริ่มเพิ่มมาก
จึงจรจากอาหารมิเอ้อระเหย
ขึ้นรถบัสพร้อมกันคันที่เคย
ไกด์บ่เปรยปากเปล่าเอาปี้แจง
๓๒. ตั๋วรถไฟให้แต่ละคนถือ
คู่หนังสือเดินทางไม่ต้องแย่ง
เขาจะตรวจดั่งขึ้นเครื่องยอมเปลืองแรง
ด้วยระแวงของห้ามติดตามตน
๓๓. ถึงสถานีรถไฟดูไม่เหงา
ลากกระเป๋าเดินทางบ้างแบกขน
เราสะพายเป้ไปไม่กังวล
แล้วทุกคนถ่ายภาพพัลวัน
๓๔. ผ่านด่านตรวจถูกต้องเข้าห้องโถง
เป็นห้องโล่งกว้างใหญ่ไร้ม่านกั้น
กระจกใสให้พวกพ้องมองเห็นกัน
ห้องน้ำนั้นมีให้ใช้สะอาดสบาย
๓๕. ไกด์แนะนำให้เรารู้ตู้โดยสาร
ออกทางด้านขวามือคือที่หมาย
เป็นตู้หนึ่งสองสามเดินง่ายดาย
ออกทางซ้ายสี่ห้าจำให้ดี
๓๖. ครั้นเมื่อรถมาฮอดอดสนิท
เราไม่ผิดพลาดแพร่งตำแหน่งที่
เดินขึ้นรถด้วยกันในทันที
โดยไม่มียื้อแย่งแทรกแซงกัน
๓๗. เมื่อต่างทำตามระเบียบจึงเรียบร้อย
ที่ยุ่งหน่อยคือกระเป๋าเอาไปนั่น
บางคนใหญ่ใส่ของสารพัน
ที่วางมันมีไว้ไม่เพียงพอ
๓๘. เบาะเก้าอี้มีให้ใช้สองข้าง
เว้นตรงกลางเป็นช่องเดินคล่องปร๋อ
ให้นั่งห้องละสิบที่มิต้องรอ
เขาเขียนข้อสำทับกำกับไว้
๓๙. ซีกขวามือนั้นมีหกที่นั่ง
เป็นสองฝั่งประจันหน้าหาผิดไม่
ซีกซ้ายมีสี่ที่นั่งแม้ต่างไป
แต่ก็ให้หันหน้าเข้าหากัน
๔๐. ลุงเต็มนั่งสิบบีตู้ที่หนึ่ง
อยู่ตรงกึ่งกลางเพื่อนไม่เหมือนฝัน
ที่นั่งเอเป็นแม่ค้าผ้าผ่องพรรณ
ที่ซีนั้นชายทหารยศพันโท
เต็ม อภินันท์
ณ อาศรมลายสือไท เมืองสุโขทัย
๑๙ ตุลาคม ๒๕๖๕
|
หัวข้อ: Re: - นิราศหลวงพระบาง -
เริ่มหัวข้อโดย: บ้านกลอนน้อยฯ ที่ 05, พฤศจิกายน, 2565, 10:47:39 PM
(https://i.ibb.co/7npwZQ1/1843686622512711558-n-1.jpg) (https://imgbb.com/)
๔๑. ด้านตรงข้ามนั้นเล่าเด็กสาวหนุ่ม
ทัวร์ต่างกลุ่มมาแทรกให้แตกโผ
จากบางใหญ่นนทบุรีที่เฮโล
มาโอ้โฮเฮฮาหลวงพระบาง
๔๒. ผู้โดยสารค่อยเงียบนั่งเรียบร้อย
รถไฟค่อยเคลื่อนโขยงไม่โฉ่งฉ่าง
เร่งความเร็วเรื่อยไหลไปตามราง
สองข้างทางแลลิ่วทิวทัศน์งาม
๔๓. เห็นนาขาวน้ำขังเต็มท้องทุ่ง
ด้วยเมฆปรุงฝนโปรยไป่ฟังห้าม
เห็นบ้านเรือนประปรายนิคมคาม
แลพิรามลิบลิ่วทิวศิขรินทร์
๔๔. ธรรมชาติสะอาดตานาป่าเขา
แลลำเนาเพลินพิศคิดเขียนศิลป์
ร้อยความคิดคำคล้องกรองกวิน
ไม่หมดจินตนาการอันมากมี
๔๕. รถแล่นลอดอุโมงค์ภาพโล่งหาย
แล้วกลับฉายภาพโรจน์งามสดสี
ไม่นานก็ลอดอุโมงค์มืดอีกที
เป็นอย่างนี้เลยล่วงหลายช่วงตอน
๔๖. ถึงวังเวียงรถจอดทอดสนิท
หลายชีวิตลงขึ้นไม่ยืนสลอน
คิดถึงความจำภาพวาบอาวรณ์
วังเวียงนอนจิตนาสารคดี
๔๗. แหล่งท่องเที่ยวสวยงามยามถวิล
เหมือนกุ้ยหลินจีนให้ไว้ที่นี่
เห็นภาพเรื่องเนืองนองผองพงพี
น่านนทีประสานงามอร่ามตา
๔๘. เสียดายทัวร์เที่ยวนี้“เหมือนขี้เหนียว”
ไม่แวะเที่ยววังเวียงเกี่ยงเพิ่มค่า
แพงไปหน่อยพลอยเพลียเสียเวลา
จึงมุ่งหน้าผ่านล่วงไปหลวงพระบาง
๔๙. จากวังเวียงลอดอุโมงค์ยังไม่หมด
เขาเขียวสดช่วงอุโมงค์มองเห็นบ้าง
สลับสลอนซ้อนยอดตลอดทาง
งามเหมือนอย่างวรรณคดีเทพนิยาย
๕๐. เราตื่นเต้นเห็นหุบภาพผลุบโผล่
ไม่เอ้โอ้รถไฟรี่สู่ที่หมาย
บัดเดี๋ยวหนึ่งถึงหลวงพระบางสบาย
มิวุ่นวายตอนลงรถบทจร
เต็ม อภินันท์
ณ อาศรมลายสือไท เมืองสุโขทัย
๒๐ ตุลาคม ๒๕๖๕
|
หัวข้อ: Re: - นิราศหลวงพระบาง -
เริ่มหัวข้อโดย: บ้านกลอนน้อยฯ ที่ 06, พฤศจิกายน, 2565, 10:34:53 PM
(https://i.ibb.co/0c8FrLj/625851784106395504-n-1.jpg) (https://imgbb.com/) (https://i.ibb.co/K2ZcSRq/4426201559832566875-n-1.jpg) (https://imgbb.com/)
๕๑. ยุ่งตอนที่เลี้ยวลดหารถตู้
ไม่ค่อยรู้คันเราหรือเขาก่อน
สีเดียวกันจอดเป็นเทือกรีบร้อน
หลายคนค้อนตาเขียวขึ้นผิดคัน
๕๒. เพราะทัวร์หลายคณะคละกันเที่ยว
ลงที่เดียวแล้วแยกจ้าละหวั่น
จึงสับสนอลเวงครื้นเครงครัน
ไกด์ตามกันจนพบจบด้วยดี
๕๓. ก่อนจะเข้าที่พักห่วงปากท้อง
ดังนั้นต้องกินก่อนนอนสุขี
พาสูร้านอาหารเสียทันที
ในร้านมีอาหารทานมากมาย
๕๔. ผัดต้มแกงจืดเผ็ดเอร็ดอร่อย
หมดเรียกบ๋อยเติมให้ได้โดยง่าย
เขาบอกชื่ออาหารอันเรียงราย
แต่เสียดายลืมหมดไม่จดจำ
๕๕. กินเพลินเพลินตกใจไฟฟ้าดับ
มืดราวกับอุดอู้อยู่ในถ้ำ
เรียกหาเทียนจุดส่องไม่ต้องคลำ
เป็นขันขำขายหน้าหลวงพระบาง
๕๖. ไฟฟ้าผลิตมากจนล้นประเทศ
ขายข้ามเขตเข้าไทยไร้ช่องว่าง
สิงคโปร์ซื้อซ้ำไม่อำพราง
เป็นการสร้างรายได้ดีให้ลาว
๕๗. ในประเทศตนหนอยปล่อยให้ดับ
ก็เท่ากับขายหน้าพาอื้อฉาว
ไม่อยากนินทาไปให้เรื่องยาว
ขอกินข้าวอิ่มท้องประคองตน
๕๘. กินกันอิ่มทันใดไฟฟ้าเปิด
พร้อมของเลิศรสมาบอกอย่าบ่น
ขนมหวานแปลกตามาบัดดล
หวานมันปนกันอยู่ดูน่ากิน
๕๙. อิ่มอร่อยทั่วหน้าไกด์พาต่อ
ไม่รีรอสู่ที่พักประจำถิ่น
ชื่อโรงแรม “เมืองหลวง” ไร้ราคิน
ให้“เชคอิน”ตามระเบียบไม่วุ่นวาย
๖๐. แจกกุญแจห้องไปได้ค่อนหนึ่ง
แล้วมาถึง“ลุงเต็ม”คนง่ายง่าย
ขอห้องนอนโดดเดี่ยวอยู่เดียวดาย
เป็นพ่อหม้ายนอนหนึ่งเฉยจนเคยตัว
เต็ม อภินันท์
ณ อาศรมลายสือไท เมืองสุโขทัย
๒๑ ตุลาคม ๒๕๖๕
|
หัวข้อ: Re: - นิราศหลวงพระบาง -
เริ่มหัวข้อโดย: บ้านกลอนน้อยฯ ที่ 07, พฤศจิกายน, 2565, 10:38:41 PM
(https://i.ibb.co/Bc5FKYc/311985241-35658671403034.jpg) (https://imgbb.com/) (https://i.ibb.co/sm7dPjt/312094134-3565867.jpg) (https://imgbb.com/)
๖๑. นอนสบายซ้ายขวาพลิกหน้าหลัง
ไม่ระวังใครเขม้นมองเห็นทั่ว
เสรีสิทธิ์อิสระระเริงรัว
ไม่ต้องกลัวคนป่วนกวนอารมณ์
๖๒. โรงแรมเป็นอาคารครึ่งตึกครึ่งไม้
ตั้งอยู่ในดงบุปผาจำปาฉม
แยกเรียงรายหลายหลังช่างน่าชม
รสนิยมหลวงพระบางช่างโบราณ
๖๓. บรรยากาศเงียบสงบงามเสงี่ยม
สะอาดเอี่ยมห้องพักอัครฐาน
บนชั้นสองแลลื่นพื้นกระดาน
เหมือนอยู่บ้านเรือนไทยในเมืองเรา
๖๔. ห้องนอนบนหลังนี้มีสี่ห้อง
มีเตียงสองคู่ไว้บ่ให้เหงา
ลุงเต็มครองสองเตียงไร้คู่เคล้า
เพิ่มค่าเช่าให้ทัวร์ไม่กลัวเปลือง
๖๕. เปิดทีวีหมายดูได้รู้ข่าว
ทีวีลาว..โอ้ดูไม่รู้เรื่อง
เปิดช่องเก้าทีวีไทยใจคิดเคือง
หาข่าวเมืองไทยเร้นบ่เห็นมี
๖๖. ปิดไฟนอนก่อนใครในห้องอื่น
เขานัดตื่นตีห้าทำหน้าที่
ร่วมใส่บาตรทำบุญคุณความดี
เราเปรมปรีไม่ม้านเมินการบุญ
๖๗. จ่ายสองร้อยล่วงหน้าค่าอาหาร
บอกไกด์วานใส่แทนอย่าแค้นขุ่น
หากลุงเต็มตื่นไม่ทันงานละมุน
ขอร่วมทุนโดยจะโมทนา
๖๘. หลับสบายไร้ฝันทั้งหวานขม
ไม่ระบมบาดแผลนิ้วมือขวา
กระดิกนิ้วได้สบายไม่ปวดชา
หมอให้ยาแก้ปวดก็ไม่ทาน
๖๙. ตื่นตี่สี่ตรงตามยามปกติ
แต่ก็มิลุกขึ้นหาชื่นหวาน
บิดขี้เกียจไปมาอยู่ช้านาน
เสียงสัญญาณโทรศัพท์ไม่รับฟัง
๗๐. รู้เขาปลุกเราให้ตื่นใส่บาตร
เราไม่อาจเข้ากลุ่มร่วมบุญขลัง
ด้วยร่างกายโซเซเดินเก้กัง
ไม่คล่องดั่งสาวหนุ่มกระชุ่มกระชวย
เต็ม อภินันท์
ณ อาศรมลายสือไท เมืองสุโขทัย
๒๒ ตุลาคม ๒๕๖๕
|
หัวข้อ: Re: - นิราศหลวงพระบาง -
เริ่มหัวข้อโดย: บ้านกลอนน้อยฯ ที่ 08, พฤศจิกายน, 2565, 11:52:38 PM
(https://i.ibb.co/GsncKDr/py-3-1.jpg) (https://imgbb.com/) (https://i.ibb.co/n1zVLpQ/296524229-348960218792.jpg) (https://imgbb.com/)
๗๑. ลุกอาบน้ำแปลงฟันไม่งันงก
เพราะใกล้หกโมงเช้าเวลาสวย
เจ็ดโมงเช้าเขานัดอย่า..งงงวย
ถือจานถ้วยใส่อาหารทานอย่าช้า
๗๒. อิ่มอาหารแล้วจะพาไปเที่ยว
ใช่แห่งเดียวพาดูให้รู้ค่า
หอพระบางวังหลวงพระราชา
งามสง่าอย่างลาวร่มขาวบุรี
๗๓. พุทธรูปพระบางปางห้ามญาติ
กษัตรชาติลังกาศรัทธาล้นปรี่
ร่วมกับพระจุลนาคสร้างความดี
ปั้นหล่อพระองค์นี้ที่ลังกา
๗๔. เจ้ากัมพุชเชิญมาอยู่อินทปัต
ชาวขอมศรัทธามั่นกันทั่วหน้า
เวียนเคารพนบน้อมค้อมบูชา
ตราบเจ้าฟ้างุ้มนั้นอัญเชิญไป
๗๕. ถึงเชียงคำพระขออยู่รอท่า
หยุดเดินหน้ามิย่างสู่ทางไหน
ต่อมาพระวิชุลราชผู้เกรียงไกร
เชิญสู่ใต้ร่มขาวชาวเชียงทอง
๗๖. ลุสมัยไชยเษฐาธิราชเจ้า
กำราบเจ้าอนุชาสิ้นผยอง
จากล้านนามาล้านช้างอย่างลำพอง
ทรงปกครองล้านช้างอย่างทระนง
๗๗. ย้ายเมืองหลวงไปเวียงจันทน์มั่นคงรัฐ
นำสมบัติไปมีหนึ่งที่หลง
คือพระปางห้ามญาติสะอาดองค์
ให้ดำรงรัฐเรียกว่า “หลวงพระบาง”
๗๘. ไหว้พระบางพลางคิดอดีตเก่า
นามเมือง“เซ่า”เซาหยุดพูดแตกต่าง
สมัยกรุงสุโขทัยเป็นปลายทางทาง
เรียกอีกอย่างแปลกชื่อคือ “ชวา”
๗๙. เซ่า,ชวา,เชียงทอง,หลวงพระบาง
อยู่ทามกลางล้านช้างอย่างสง่า
สืบอายุชนลาวยาวยืนมา
ไม่น้อยกว่าพันปีทวีคูณ
๘๐. เดินชมวังเจ้ามหาชีวิตทั่ว
ถ่ายรูปบัวสระศรีที่ไม่สูญ
เป็นสระโบกขรณีที่อากูล
ไร้ข้อมูลอธิบายได้แต่ชม
เต็ม อภินันท์
ณ อาศรมลายสือไท เมืองสุโขทัย
๒๓ ตุลาคม ๒๕๖๕
|
หัวข้อ: Re: - นิราศหลวงพระบาง -
เริ่มหัวข้อโดย: บ้านกลอนน้อยฯ ที่ 09, พฤศจิกายน, 2565, 10:35:44 PM
(https://i.ibb.co/7K65yJr/1.jpg) (https://imgbb.com/)
๘๑. ออกจากวังเดินไปไม่อืดอาด
ชมพระธาตุพูสีที่สวยสม
สูงร้อยเมตรอยู่บนเนินพนม
ชนนิยมกราบไหว้ไม่หมางเมิน
๘๒. จากพระธาตุพูสีมิเก้งก้าง
ออกไปทางมุ่งสู่ภูเขาเขิน
เที่ยวน้ำตกที่เชื่องามเหลือเกิน
เสียงสรรเสริญกระพือเลื่องลือไกล
๘๓. ไกด์อวดว่าลาวนี้อยู่ดีหลาย
“น้ำนมควาย”เลิศรสซดกินได้
คุณภาพดีกว่าวัวหมีทั่วไป
เราฟังแล้วน้ำลายไหลอยากได้กิน
๘๔. กำชับให้ไกด์พาอย่าลืมหลง
ด้วยพะวงหวังไม่วายถวิล
ขอลิ้มรสนมควายที่ไหลริน
อร่อยลิ้นมันหวานสักปานใด
๘๕. ไกด์ว่ากินอาหารกลางวันก่อน
แล้วค่อยย้อนกลับมาหาลืมไม่
รถแล่นถึงเทือกเขาลำเนาไพร
น้ำตกไหลซู่ซ่าเสียงน่าฟัง
๘๖. ชื่อน้ำตกรัตนมงคล
สีสายชลเขียวครามให้ความขลัง
ปากหินพ่นน้ำพรูซู่ซ่าดัง
สายน้ำพรั่งกระเซ็นเป็นฝอยละออง
๘๗. ตะลึงจ้องมองซ้ำสายน้ำตก
ชุ่มชื่นอกเย็นใจคลายหม่นหมอง
อยากลงเล่นแอ่งลึกคึกคะนอง
ไม่สมปองด้วยหมดเวลาแล้ว
๘๙. หน้านำตกป่าโปร่งโล่งพุ่มไม้
ตั้งโต๊ะไว้สำรองเรียงสองแถว
ให้เรานั่งทานอาหารกันเป็นแนว
เสียงน้ำตกเจื้อยแจ้วกล่อมบรรเลง
๙๐. ข้าวเหนียวก่ำไกย่างอย่างง่ายง่าย
พร้อมสาหร่ายจิ้มแจ่วดูแจ่มเจ๋ง
ส้มหลวงพระบางอย่างกันเอง
เราครื้นเครงกินกันอย่างบันเทิง
เต็ม อภินันท์
ณ อาศรมลายสือไท เมืองสุโขทัย
๒๔ ตุลาคม ๒๕๖๕
|
หัวข้อ: Re: - นิราศหลวงพระบาง -
เริ่มหัวข้อโดย: บ้านกลอนน้อยฯ ที่ 11, พฤศจิกายน, 2565, 12:59:21 AM
(https://i.ibb.co/Dr1PN8L/9591705740-n-1.jpg) (https://imgbb.com/)
๙๑. อิ่มอาหารมื้อเที่ยงพร้อมเพรียงแล้ว
ไกด์พาแน่วสู่กวางสีมิหลงเหลิง
ไปชื่นชมเชยน้ำตกสำเริง
ขึ้นจากเชิงเขาไปไกลพอควร
๙๒. ต้องนั่งรถไฟฟ้าพาถึงที่
ลานน้ำตก“กวางสี”วิถีด้วน
รถส่งคนแล้วหลบกลับทบทวน
รับคนส่วนที่เหลือล่างขึ้นมา
๙๓. เดินจากลานขึ้นน้ำตกเราขี้เกียจ
จึงละเลียดเล็มดูอยู่ข้างหน้า
มิขึ้นไปใกล้ชิดดูติดตา
รู้แล้วว่าสวยงามตามคำลือ
๙๔. เพื่อนพากันขึ้นไปมิใช่น้อย
เราไม่คอยเพื่อนลงคงไม่ถือ
เห็นรถลงเราก็ร่วมอออือ
กับเพื่อนชื่ออะไรบ้างต่างไม่จำ
๙๕. ติดรถลงไปล่างนั่ง,เดินเล่น
ลาดตระเวนร้านโรงย่องโหย่งย่ำ
ชมสินค้าป่าบ้านทั่วร้านชำ
เราดื่มน้ำมะพร้าวอ่อนหวานชื่นใจ
๙๖. พวกขึ้นชมน้ำตกวกกลับหลัง
รวมกันทั้งหมดพร้อมตามเขื่อนไข
ขึ้นรถตู้คันเดิมแต่เริ่มไป
กลับเข้าในเมืองนอนก่อนร่อนลงเรือ
๙๗. เตือนตุ๊กตาอย่าลืมให้ดื่มนมควาย
คิดกระหายหิวอยากดื่มมากเหลือ
ตุ๊กน้อยว่าวันนี้มีแต่เนื้อ
เป็นไอศกรีมชิมเพื่อรู้รสมัน
๙๘. ไอศครีมนมควายมีหลายรส
ผิดหวังซดดื่มน้ำนมควายนั่น
เอาเถอะดูดนมควายแก้วก็แล้วกัน
รถเราคันเดียวฮอดอดลงซื้อ
๙๙. ถ้วยละสามหมื่นกีบแปดสิบบาท
เศษกีบปาดทิ้งไปลาวไม่ถือ
เพื่อนเราตักใส่ลิ้นร้องอื้อฮือ
รสนี้หรือนมควายคล้ายนมคน
๑๐๐. เคยเลี้ยงควายแต่เด็กจนเติบใหญ่
เรายังไม่เคยกินนมสักหน
เด็กสิบขวบออกจะสัปดน
ชวนปีนกันควายเล่นพิเรนทร์น่าชัง
๑๐๑. ถ้ารู้ว่านมควายกินได้แล้ว
คงไม่แคล้วดูดดื่มลืมหน้าหลัง
อีเผือกอีดำงามนมน่าชมจัง
เสียดายยังไม่เคยจับคลึงนม
เต็ม อภินันท์
ณ อาศรมลายสือไท เมืองสุโขทัย
๒๕ ตุลาคม ๒๕๖๕
|
หัวข้อ: Re: - นิราศหลวงพระบาง -
เริ่มหัวข้อโดย: บ้านกลอนน้อยฯ ที่ 11, พฤศจิกายน, 2565, 10:34:13 PM
(https://i.ibb.co/ZJ0fgpR/644466717-n-1.jpg) (https://imgbb.com/)
๑๐๒. กินไอศกรีมนมควายแล้วหายเหนื่อย
คิดเรื่อยเปื่อยไปก็ไม่เหมาะสม
รถพาเราเข้าเมืองไม่เงื่องงม
ถูกฝนพรมโปรยปรายตามรายทาง
๑๐๓. ถึงโรงแรมนอนพักเอาแรงก่อน
มีนัดตอนบ่ายสี่โมงให้ลงล่าง
จะลงเรือขึ้นล่องลำโขงคว้าง
ลอยอยู่กลางธาราเล่นร้องรำ
๑๐๔. ถึงท่าหลวงหน้าวังดังประสงค์
ทางขึ้นลงข้ามฟากตลิ่งต่ำ
รถลงแพไปมาเป็นประจำ
โครงการทำสะพานใช้ยังไม่มี
๑๐๕. เรือยนต์ใหญ่หลายลำสำหรับเที่ยว
แล่นเรื่อยเลี้ยวขึ้นล่องธารวิถี
เลี้ยงอาหารกันในเรือเริงวารี
เย็นวันนี้มากอยู่ดูตาลาย
๑๐๖. ทัวร์เราใหญ่หลายคนล้นเรือหนึ่ง
ดังนั้นจึงเรียงสองลำคล้องสาย
เชือกและโซ่ล่ามชิดติดเงื่อนตาย
ดูก็คล้ายนาวาขนานยนต์
๑๐๗. จอดรับที่ท่ามิได้ท่าไม่ว่าง
จึงทำทางลงตลิ่งไม่สับสน
ให้เรียงแถวเดินเคียงคู่สองคน
ระวังตนตกน้ำคลำทางจร
๑๐๘. ทำราวไม้ให้จับรับแรงเซ
ใครเดินเป๋ก็เชิญเดินเดี่ยวก่อน
ไกด์ห่วงเรา“เฒ่าเต็ม”ล้มลงนอน
จึงคอยต้อนหน้าหลังระวังระไว
๑๐๙. เรือสองลำทำเป็นแพแลกว้างขวาง
มีที่วางตั้งโต๊ะอาหารใหญ่
ลำละสองแถวอยู่ดูยาวไกล
เราอยู่ในลำหนึ่งนั่งใกล้ครัว
๑๑๐. มีเครื่องเสียงบรรเลงเพลงเท่งป๊ะ
ในจังหวะเร้าใจให้ยิ้มหัว
เรือลอยลำกลางธาราไม่น่ากลัว
ระวังตัวขี้เหล้าเมาตกเรือ
เต็ม อภินันท์
ณ อาศรมลายสือไท เมืองสุโขทัย
๒๖ ตุลาคม ๒๕๖๕
|
หัวข้อ: Re: - นิราศหลวงพระบาง -
เริ่มหัวข้อโดย: บ้านกลอนน้อยฯ ที่ 12, พฤศจิกายน, 2565, 10:31:41 PM
(https://i.ibb.co/3Rg04M6/295308712-3490271544529720-5495061141087634267-n.jpg) (https://imgbb.com/) (https://i.ibb.co/vch82sz/313261542-3571164519773755-4268224626254919470-n.jpg) (https://imgbb.com/)
๑๑๑. อาหารลาวมีอะไรเราไม่รู้
ที่กินอยู่คือสลัดผักมะเขือ
เพราะข้าวเย็นเว้นกินเกือบสิ้นเชื้อ
จับจิบเมื่อเพื่อนกันคะยั้นคะยอ
๑๑๒. เล็มสลัดกวาดตาหาภาพสวย
ถ่ายภาพด้วยโทรศัพท์มือถือต่อ
แลตลิ่งงามเสงี่ยมเอี่ยมลออ
โอ้ละหนอลำโขงโล่งลิบตา
๑๑๓. คิดถึงเจ้าเยาวมิตรไม่มาด้วย
ไร้คนช่วยชี้ชมงามสมค่า
หากลำโขงนี้เล่าเป็นเจ้าพระยา
ฝากวาจาไปบอกหยอกเอินนาง
๑๑๔. ปากแม่คานน้ำไหลหลั่งใส่โขง
แลดูโล่งไร้ของข้องขัดขวาง
น้ำสีเขียวครามใสไหลเป็นทาง
ซบโขงอย่างพิศวาสยอมขาดใจ
๑๑๕. น้ำโขงขุ่นค่อนแดงด้วยหน้าฝน
วลาหกตกหล่นราดดินไหล
ลงลำโขงเป็นสีกากีไป
จะกลับใสเย็นฉ่ำเมื่อยามแล้ง
๑๑๖. คนในเรือลำเราเริ่มสนุก
บางคนลุกเต้นรำทำเป็นแสร้ง
คน“เมาดิบ”เลียนล้อคอทองแดง
เพลงร้อนแรงเร้าใจนั่งไม่ลง
๑๑๗. เราลุกออกจากที่เพื่อหนีเสียง
ไปนั่งเตียงหัวเรือที่เหลือหลง
ยามตาวันเลี้ยวลัดอัศดง
น้ำโขงคงงดงามยมราตรี
๑๑๗. มองบนฝั่งไฟฟ้าระยิบระยับ
งามราวกับแต่งแต้มแทรกแซมสี
ลมเย็นเย็นพลิ้วพรายจากสายนที
รื่นฤดีเสพสวรรค์พิมานแมน
๑๑๘. หันมองดูหมู่เพื่อนเลื่อนที่เล่น
มารำเต้นหัวเรืออยู่เนืองแน่น
เราปรับใจจากทุกข์สนุกแทน
คิดถึงแดนคนธรรพ์ที่บันเทิง
๑๑๙. เขาสนุกเราสนานสำราญจิต
ตีสนิทสนมเพื่อนไม่เบือนเบิ่ง
ตรงหัวเรือเมื่อนั้นลั่นรื่นเริง
ล้วนปล่อยเชิงลีลากันน่าชม
๑๒๐. นับว่าเป็นโชคดีที่ฝนไม่ตก
แม้ฟ้ารกกลุ่มเมฆไม่หมักหมม
ลอยเลื่อนเลยเราไปกับสายลม
คงพรูพรมดงดอยปล่อยน้ำนอง
เต็ม อภินันท์
ณ อาศรมลายสือไท เมืองสุโขทัย
๒๗ ตุลาคม ๒๕๖๕
|
หัวข้อ: Re: - นิราศหลวงพระบาง -
เริ่มหัวข้อโดย: บ้านกลอนน้อยฯ ที่ 13, พฤศจิกายน, 2565, 10:35:23 PM
(https://i.ibb.co/v16jGBs/313290561-3571960266360847-3048815092483330751-n-1.jpg) (https://imgbb.com/) (https://i.ibb.co/N1sPLFb/313356218-3571959396360934-912580498673074098-n-1.jpg) (https://imgbb.com/)
๑๒๑. หมดเวลาสำราญในน่านน้ำ
เรือเทียบลำริมตลิ่งอิงฝั่งของ
ขึ้นจากเรือเพื่อนชายช่วยประคอง
ในยามต้องลื่นไถลไกด์พยุง
๑๒๒. ถึงโรงแรมแล้วเราก็เข้าห้อง
ไม่ย่างย่องลดเลี้ยวไปเที่ยวยุ่ง
มีผับบาร์ตรงไหนบ่ไปมุง
อยู่เป็น“ลุงเต็ม”เต่าเนาที่นอน
๑๒๓. หลับสบายทั้งคืนตื่นเช้าตรู่
ลุกตามหมู่เพื่อนพรากหัวจากหมอน
อาบน้ำแต่งตัวเสร็จเตร็ดเตร่จร
ลงไปป้อนอาหารใหม่ใส่ท้องตน
๑๒๔. เรา“เจี๊ยะบุ่ย”ลุยเข้าแหล่งข้าวต้ม
เขานิยมหยิบจับกันสับสน
ถือถ้วยใหญ่ใส่จานแล้วเดินวน
หาที่จนถูกใจจึงนั่งกิน
๑๒๕. อิ่มอาหารกลับห้องเก็บของใช้
รวบรวมใส่เป้หลังหมดทั้งสิ้น
ทำธุระส่วนตัวตามเคยชิน
หนักเบารินราดทิ้งสิ่งไม่ดี
๑๒๖. ลงไปรวมห้องโถงโรงแรมหมด
พร้อมขึ้นรถจากเมืองเรืองราศี
ไปชมวัดสำคัญขวัญบุรี
สองวัดมีให้ดูอยู่กลางเมือง
๑๒๗. รถแล่นเลี้ยวเที่ยวไปให้ชมตลาด
เข้าอาวาสเชียงทองอร่ามเหลือง
ตะลึงแลโบสถ์พิหารอันรังเรือง
โอ้ประเทืองอารมณ์เดินชมเพลิน
๑๒๘. พระไชยเชษฐามาทรงสร้าง
ให้ล้านช้างงามล้นชนสรรเสริญ
ศิลปะสถาปัตย์จรัสเจริญ
พวกเราเดินถ่ายภาพนับร้อยพัน
๑๒๙. ยลเรือยาวสองลำกำลังแต่ง
จะลงแข่งเดือนหน้าใช่ว่าฝัน
เรือเชียงคำลำยาวเขากล่าวกัน
ด้วยความมั่นใจว่าชนะแน่นอน
๑๓๐. เรือเชียงทองชวนพิศปิดทองอร่าม
เขาเคยข้ามโขงแข่งในไทยมาก่อน
แพ้ชนะอย่างใดไม่อนาทร
หวังออนซอนไมตรีมีต่อกัน
เต็ม อภินันท์
ณ อาศรมลายสือไท เมืองสุโขทัย
๒๘ ตุลาคม ๒๕๖๕.
|
. (https://i.ibb.co/kSvHB6Q/731844-n-1.jpg) (https://imgbb.com/) (https://i.ibb.co/0MmdFNs/6696779-n-1.jpg) (https://imgbb.com/)
หัวข้อ: Re: - นิราศหลวงพระบาง -
เริ่มหัวข้อโดย: บ้านกลอนน้อยฯ ที่ 14, พฤศจิกายน, 2565, 10:32:48 PM
(https://i.ibb.co/PNpwZK1/312529544-1.jpg) (https://imgbb.com/)
๑๓๑. ออกจากวัดเชียงทองเมื่อมองดูทั่ว
โดยไม่มัวโอ้เอ้ยืนเหหัน
นั่งรถตู้จำได้ไม่ผิดคัน
เป้าหมายนั้นอยู่ที่วัดวิชุล
๑๓๒. ไหว้พระธาตุ“หมากโม”นโมตัสสะ
ขอเดชพระพุทธธรรมสงฆ์นำหนุน
ในทุกภพทุกชาติอย่าขาดบุญ
สุขเป็นทุนต่อเติมเพิ่มกำไร
๑๓๔. เกิดชาติหน้าอย่าอยู่ไร้คู่ชื่น
ทั้งหลับตื่นมีคู่อยู่เคียงใกล้
รักคงที่มิร้างแรมห่างไกล
ทั้งโรคภัยอย่ามีเบียนบีฑา
๑๓๕. แม้ไร้ทรัพย์อับยศอย่าหมดสุข
ประสบทุกข์ทุกข์ภินท์สิ้นปัญหา
ประสบเคราะห์เคราะห์ร้ายหายพริบตา
ปรารถนาสิ่งใดได้สมปอง
๑๓๖. เสียงเรียกให้เร็วไปถ่ายภาพหมู่
เอาไว้ดูยามสราญที่บ้านช่อง
แดนล้านช้างชวาลาวเซ่าเชียงทอง
เมืองน้ำของโขงในช่วงหลวงพระบาง
๑๓๗. ออกจากวัดวิชุลราชด้วยมาดหมาย
อาหารมื้อสุดท้ายกินหลายอย่าง
ริมน้ำคานร้านใหญ่อยู่ใกล้ทาง
ซึ่งเขาสร้างโดดเด่นตรงเส้นชัย
๑๓๘. แข่งเรือยาวในแม่คานน่านน้ำเขียว
แต่ละเที่ยวแน่ชัดตัดสินได้
ณ ตรงนี้รู้เห็นความเป็นไป
เรือลำใดแพ้ชนะกระจ่างตา
๑๓๙. แต่งเป็นร้าน“ผามไชรุ่งเจริญ”
คอยชวนเชิญแขกเหรื่อไม่เลือกหน้า
อาหารเน้นสมุนไพรใส่เนื้อปลา
กินเป็นยาอร่อยล้ำเพิ่มกำลัง
๑๔๐. ชอบปลาทอดสมุนไพรไข่เจียวด้วย
ทำรูปสวยรสชาติสมคาดหวัง
จากผามไชไม่ช้าละล้าละลัง
มุ่งไปนั่งกำหนดรอรถไฟ
เต็ม อภินันท์
ณ อาศรมลายสือไท เมืองสุโขทัย
๒๙ ตุลาคม ๒๕๖๕
|
หัวข้อ: Re: - นิราศหลวงพระบาง -
เริ่มหัวข้อโดย: บ้านกลอนน้อยฯ ที่ 16, พฤศจิกายน, 2565, 10:36:56 PM
(https://i.ibb.co/DWyXC1Z/296448547-1.jpg) (https://imgbb.com/)
๑๔๑. เจ้าหน้าที่ตรวจสอบรอบคอบนัก
เกรงเราลักลอบขนของเถื่อนไหม
มีบางคนถูกค้นจนแค้นใจ
เราผ่านได้โดยง่ายไม่ยากเย็น
๑๔๒. ที่บางคนลากเข้ากระเป๋าใหญ่
มีอะไรกันเล่าเขาอยากเห็น
จึงตรวจหาดูตามความจำเป็น
แม้แต่เล็นสักตัวไม่ลอดตา
๑๔๓. ไกด์แจก“ปี้”ที่นั่งกลับข้างใหม่
คราวนี้ได้นั่งสองของข้างขวา
ดีกว่านั่งเรียงสามเมื่อยามมา
เมื่อยแขนขาปวดหลังเกร็งทั้งตัว
๑๔๔. ตู้ที่นั่งกลับนี้เป็นที่ห้า
กวาดสายตาแลค้นดูจนทั่ว
เลขที่นั่งสิบเอ็ดบีมิหมองมัว
ไม่ต้องกลัวเปรอะเปื้อนเหมือนนั่งดิน
๑๔๕. รถแล่นเรื่อยตามรางเส้นทางโล่ง
ลอดอุโมงค์ผ่านลำเนาเทือกเขาหิน
อุโมงค์แล้วอุโมงค์เล่าเข้าออกชิน
ไม่ได้ยินเสียงสะเทือนเหมือนรถไทย
๑๔๖. ทางไกลสี่ร้อยกิโลเมตรเศษ
มาสุดเขตทางจรเวียงจันทน์ได้
สองชั่วโมงลาวม่วนด่วนทันใจ
รถยนต์ใช้วิ่งนานแปดชั่วโมง
๑๔๗. นั่งเครื่องสี่สิบนาทีถึง
คนลาวพึงพอใจรถไฟทั้งโขลง
เบื่อรถยนต์ย่านเครื่องบินย่างเชื่อมโยง
เพราะสุดโต่งตึงหย่อนทั้งสองทาง
๑๔๘. นั่งรถไฟสายกลางช่างเหมาะเจาะ
ไม่ต้องเหาะต้องคลานทั้งสองข้าง
จึงชอบนั่งรถไปเดินสายกลาง
เป็นไปอย่างอิสระสะดวกสบาย
๑๔๙. ล่องลงถึงเวียงจันทน์ไม่นานเนิ่น
บ่คิดเพลินพร่ำพล่ามความหลากหลาย
ลงจากรถเร็วไม่เพลินเดินกรีดกราย
มีเป้าหมายรถบัสจัดจอดรอ
๑๕๐. เข้าห้องน้ำทำกิจอิสระ
ปัสสาวะตามกันนั่นแหละหนอ
เมื่อเสร็จสรรพจับกลุ่มไม่เบียดกรอ
ไกด์พาต่อขึ้นรถเข้าเมืองพลัน
๑๕๑. ชมตึกรามบ้านช่องสองข้างถนน
แลผู้คนรถราให้พาฝัน
ไม่งามตาพาให้ใจผูกพัน
ด้วยเวียงจันทน์กำลังเร่งพัฒนา
๑๕๒. ทั้งประเทศเขตขัณฑ์ในวันนี้
คนลาวมีประมาณเจ็ดล้านกว่า
จึงน้อยนักดูยังเห็นบางตา
เสียแรงมาเมืองลาวทางยาวไกล
๑๕๓. รถแล่นมาไม่นานจอดร้านค้า
ขายนานาของฝากหลากสมัย
ซื้อเครื่องเงินที่รักฝากขวัญใจ
ทุกคนได้สิ่งของตามต้องการ
๑๕๔. ไกด์พาเราเดินหน้าลาเมืองหลวง
แม้มีห่วงเหลือหลงตัดสงสาร
มองสาวลาวร่างระหงหลายนงคราญ
เหมือนลูกหลานไร้ราคะประคองชม
๑๕๕. ลาก่อนนะน้องลาวปั้นข้าวเหนียว
ได้ท่องเที่ยวสนุกชื่นสุขสม
รอมื้ออื่นคืนมาจะดอมดม
เด็ดจำปาแซมผมฉมนวลปราง
๑๕๖. พ้นด่านลาวข้ามโขงยามพลบค่ำ
แลลำน้ำยาวไกลทั้งใหญ่กว้าง
มองย้อนไปในอดีตลาวผิดทาง
เข้าอยู่ข้างญวนขาดสายญาติไทย
๑๕๗. แต่สายเลือดลาวไทยไม่จางสี
ความเป็นพี่น้องสนิทแนบชิดใกล้
ภาษาชาติวัฒนธรรมอันอำไพ
โยงเยื่อใยเพาะปลูกรักผูกพัน
๑๕๘. สายน้ำโขงรินไหลไม่แห้งเหือด
จะตัดเชือดขาดได้อย่างไรนั่น
เช่นกับเลือดลาวไทยสายเดียวกัน
ไม่มีวันตัดขาดเชื้อชาติละลาย
๑๕๙. จึงกลับมาหากันไม่ผันพราก
เหมือนในปาก“ลิ้นฟัน”ที่มั่นหมาย
กระทบกระทั่งเจ็บทนจนวันตาย
อยู่ในสายเลือดแดงรวมแหล่งเดียว
๑๖๐. จากน้องลาวกลับบ้านเมื่อกาลค่ำ
ใจจดจำทุกถ่องทางท่องเที่ยว
รักน้องลาวมากมายไม่คลายเกลียว
จะแลเหลียวตลอดไปไม่ลืมเอย ๚ะ๛
........ - จบนิราศหลวงพระบาง - ........
เต็ม อภินันท์
ณ อาศรมลายสือไท เมืองสุโขทัย
๓๑ ตุลาคม ๒๕๖๕
|
(https://i.ibb.co/6gLjspv/1392604209679455170-n-1.jpg) (https://imgbb.com/)
|