บ้านกลอนน้อย - กลอนสบายๆ สไตล์ลิตเติลเกิร์ล

ห้องเรียน => ห้องศึกษา กาพย์ โคลง ร่าย => ข้อความที่เริ่มโดย: Black Sword ที่ 31, กรกฎาคม, 2564, 11:02:26 PM



หัวข้อ: - กาพย์ฉบัง ๑๖ -
เริ่มหัวข้อโดย: Black Sword ที่ 31, กรกฎาคม, 2564, 11:02:26 PM
(http://www.homelittlegirl.com/uppic/i/jc.png) (http://www.homelittlegirl.com/uppic/index.php?mod=show&id=1465)

                         - กาพย์ฉบัง ๑๖ -

          กาพย์ฉบัง ๑๖ ในวรรณกรรมเก่าบางเรื่องอาจเขียนกำกับไว้ว่า  “ฉบำ ๑๖”  หรือ  “๑๖”  เฉย ๆ

๑.) รูปแบบของกาพย์ฉบัง ๑๖

         ๑.๑)   จำนวนคำ

                กาพย์ฉบัง ๑๖  หนึ่งบทจะมี  ๓  วรรค
                วรรคแรกมี  ๖  คำ ---- วรรคที่สองมี  ๔  คำ ---- และวรรคสุดท้ายมี  ๖  คำ  (รวมเป็น ๑๖ คำในหนึ่งบท)
                โดยจังหวะการอ่านจะอ่านทีละ ๒ คำเหมือนกันทุกวรรค

๒.) ลักษณะการส่งสัมผัส  (ดูผังด้านบนประกอบ)

          ๒.๑)   สัมผัสภายในบท

                การร้อยสัมผัสภายในบทของกาพย์ฉบัง ๑๖ นั้น มีเพียงแห่งเดียว  คือ

                คำสุดท้ายของวรรคแรก  ส่งสัมผัสร้อยไปยังคำสุดท้ายของวรรคที่ ๒ เท่านั้น
                ส่วนวรรคที่ ๓ นั้น ให้เป็นอิสระ

          ๒.๒)   สัมผัสระหว่างบท

                สัมผัสระหว่างบทของกาพย์ฉบัง ๑๖ นั้น  คือ

                คำสุดท้ายของบทก่อนหน้า  ส่งสัมผัสไปที่คำสุดท้ายในวรรคแรก  ของบทถัดไป

๓.)  เสียงท้ายวรรค

                เช่นเดียวกับกาพย์ชนิดอื่น ๆ ทั่วไป เสียงท้ายวรรคของกาพย์ฉบัง ๑๖ นั้น  ลงได้ทุกเสียงตามความเหมาะสม  (เว้นเพียงแต่คำสุดท้ายของแต่ละบท  ไม่นิยมลงด้วยเสียงเอกและเสียงโทเพราะความหลุบห้วนของเสียงเวลาอ่านจริง)


                         - ตัวอย่างคำประพันธ์ -

                ด้วยคำประพันธ์ชนิดนี้แต่ละวรรคมีการบรรจุคำที่มากและน้อยสลับกันไป (6-4-6) ทำให้เกิดลำนำเสียงอันเรียบง่ายแต่โดดเด่น ทั้งการส่งสัมผัสที่ไม่ซับซ้อน ทำให้ใช้เดินเรื่องพรรณนาต่าง ๆ ได้ดีหลากหลายแนว  เช่น

                     ๐     แถลงปางสร้างราชธานี                    กรุงธนบุรี
                     บุราณนครก่อนมา ฯ   
                     ๐     ฝั่งแม่น้ำเจ้าพระยา                          นานานาวา
                     ก็พักก็ผ่านด่านทาง ฯ   
                     ๐     ตั้งอยู่ตำบลหนกลาง                        บางกอกสองบาง
                     ซึ่งน้อยแลใหญ่ใกล้กัน ฯ   
                                                                                   (สามกรุง : (น.ม.ส))



                บางครั้งอาจเพิ่มสัมผัสเข้าตามความชอบของตน  เช่น  ในวรรณกรรมคำกาพย์พระไชยสุริยาของสุนทรภู่
สุนทรภู่ได้เพิ่มสัมผัสในซึ่งเป็นสัมผัสชิดเข้าแต่ละช่วงจังหวะภายในวรรค
และเพิ่มร้อยสัมผัสระหว่างวรรคเข้าไปอีกในระหว่าง วรรคสอง และวรรคสาม ตามความชอบของตน
ทำให้กาพย์มีความอ่อนช้อยเนิ่นช้าขึ้น  เช่น

                     ๐     เขาสูงฝูงหงส์ลงเรียง                        เริงร้องซ้องเสียง
                     สำเนียงน่าฟังวังเวง ฯ
                     ๐     กลางไพรไก่ขันบรรเลง                     ฟังเสียงเพียงเพลง
                     ซอเจ้งจำเรียงเวียงวัง ฯ
                     ๐     ยูงทองร้องกะโต้งโห่งดัง                   เพียงฆ้องกลองระฆัง
                     แตรสังข์กังสดาลขานเสียง ฯ
                                                                                   (กาพย์พระไชยสุริยา  : (สุนทรภู่))


                เมื่อตัดสัมผัสแบบสุนทรภู่ออก ก็จะได้ความคมคาย แม้ใช้คร่ำครวญแสดงความโศกเศร้าก็เข้าอยู่ เช่น

                     ๐     ปลิดโปรยโรยรายปรายลม               ลอยหลงลงซม
                     ร่วมซึมขรึมเศร้าเนาดิน
                     ๐     ร่วงลาฟ้าอุ่นคุ้นชิน                          ลานกผกผิน
                     ลาม่านหมอกเหมือนเลือนราง
                     ๐     ลามวลต้นไม้ใบบาง                        ลาดอกไม้พลาง
                     ลาสิ้นกลิ่นกลั่นอันขจาย
                     ๐     ลมเอยเคยไกวให้สบาย                    ร่ำรื้อทำลาย
                     ฉีกพุ่มพรากทรงลงพลัน
                     ๐     เปลือยกิ่งเกะกะคละกัน                   ใหญ่น้อยนับอนันต์
                     เงียบงำกรำเงามัวมล
                     ๐     เผยรูปซูบผอมยอมทน                      เหมือนพร้อมผจญ
                     ผิดรูปผิดร่างอย่างเคย
                     ๐     เหลือเหลืองใบลาญผ่านเลย             ใบเขียวค่อยเผย
                     เกาะคาค่าคบสงบใบ
                     ๐     ไม้ร่วมอำลาอาลัย                            ไมํสะเทือนใจ
                     ยังคงชูกิ่งนิ่งนาน
                                                                                   (แรคำ ประโดยคำ : น้ำพุรุ้ง)


                หรือใช้แสดงความคับแค้นอัดอั้นก็เหมาะ  เช่น

                     ๐     สายใยไส้ขดสยดสยอง                    แผ่คลุมยึดครอง
                     เป็นเขตทั่วแคว้นแดนสยาม
                     ๐     สมญาคำซื่อลือนาม                       “เช้าชามเย็นชาม”
                     งานหนักผลักไสไปมา
                     ๐     เห็นคนจนเหมือนกับหมา                 ตาสีตาสา
                     ถูกขู่ตะคอกสำเนียง
                     ๐     แก่งแย่งแบ่งชั้น, กรรเชียง---             ขึ้นเมฆมองเมียง
                     หลบมุมมูมมามลามเลีย
                     ๐     ตัวเอ้เอกเขนกนาบเมีย                     เปิดแฟ้มมาเฟีย
                     อะหา! ข้าราชการ
                     ๐     ยิ่งใหญ่ยิ่งโตใดปาน                         ประหนึ่งคัคนานต์
                     ยืดอกอวดอ้าบารมี
                                                                                   (คมทวน  คันธนู : นาฏกรรมบนลานกว้าง)


                และตัวอย่างสุดท้ายนี้  คิดว่าทุกคนคงคุ้นหูและคุ้นเคยกันอย่างแน่นอนครับ

                     - บทสวดสรรเสริญพระสังฆคุณ -

                     ๐     สงฆ์ใดสาวกศาสดา                      รับปฏิบัติมา
                     แต่องค์สมเด็จภควันต์

                     ๐     เห็นแจ้งจตุสัจเสร็จบรร-                ลุทางที่อัน
                     ระงับและดับทุกข์ภัย

                     ๐     โดยเสด็จพระผู้ตรัสไตร                 ปัญญาผ่องใส
                     สะอาดและปราศมัวหมอง

                     ๐     เหินห่างทางข้าศึกปอง                  บ มิลำพอง
                     ด้วยกายและวาจาใจ

                     ๐     เป็นเนื้อนาบุญอันไพ-                    ศาลแด่โลกัย
                     และเกิดพิบูลย์พูนผล

                     ๐     สมญาเอารสทศพล                      มีคุณอนนต์
                     อเนกจะนับเหลือตรา

                     ๐     ข้าฯ ขอนบหมู่พระศรา-                พกทรงคุณา-
                     นุคุณประดุจรำพัน

                     ๐     ด้วยเดชบุญข้าอภิวันท์                พระไตรรัตน์อัน
                     อุดมดิเรกนิรัติศัย

                     ๐     จงช่วยขจัดโพยภัย                      อันตรายใดใด
                     จงดับและกลับเสื่อมสูญฯ


                บ้านกลอนน้อยลิตเติลเกิร์ล
                - Black Sword -
                (หมู มยุรธุชบูรพา)

                                (http://www.homelittlegirl.com/uppic/i/AJ.png) (http://www.homelittlegirl.com/uppic/index.php?mod=show&id=1468)
                                    • กลับสู่หน้า สารบัญ กาพย์ คลิก (http://www.homelittlegirl.com/index.php?topic=14135.msg51426#msg51426)
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน ร่าย คลิก (http://www.homelittlegirl.com/index.php?topic=14615.msg53012#msg53012)
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน โคลง คลิก (http://www.homelittlegirl.com/index.php?topic=14132.msg51411#msg51411)
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน ฉันท์  คลิก (http://www.homelittlegirl.com/index.php?topic=14138.msg51433#msg51433)
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน โคลงกลบท คลิก (http://www.homelittlegirl.com/index.php?topic=6689.msg22951#msg22951)
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน กลอนกลบท คลิก (http://www.homelittlegirl.com/index.php?topic=6688.msg22950#msg22950)
                                    • กระโดดสู่ห้องศึกษา ภาพโคลงกลบท คลิก (http://www.homelittlegirl.com/index.php?topic=7715.msg27482#msg27482)
                                 (http://www.homelittlegirl.com/uppic/i/AJ.png) (http://www.homelittlegirl.com/uppic/index.php?mod=show&id=1468)