มาจะกล่าวบทไป
ศรีเปรื่องเวไนยใจขยัน
กักตนฝึกวิชากานท์อยู่นานวัน
ฝีมือนั้นยังหน่อมแน้มไม่แจ่ม
เพลง ใดทั้งทางหวานซ่านซึ้งตรึงดวงจิต
หรือทางผิดหวัง
ระทมถูกข่มเหง ระกำทำหวั่นไหวไม่ได้ ห่อนเอาเรื่อง
น่ามะเหงกเขกตัวเอง สักกระพี้ชีช้ำใจ น้องกุ๊กไก่ กุ๊กไก่ เจง ต่าย ผึ้ง เขาจึงเมิน
ซ้ำมิหนำอันเชิงเกี้ยวเกี่ยวอนุช
ก็แสนสุดเลอะเทอะน่าเคอะเขิน
มันเชื่องช้าอืดอาดยืดยาดเกิน
แถมเป๋อเปิ่นป่นปี้ไม่มีดี
จึงมาหาเหล่าซือชื่อ Music
หวังมีกิ๊กเป็นกุรุสสุดสุขี
ไม่เอาแล้วเชิงชั้นกลั่นกวี
สาว ๆ หนีกันหมดสลดจริง
จะกวาดหมดทั้ง
เจง ปิ๊ก มาย ต่าย และผึ้ง
ยันน้องหนึ่ง กุ๊กไก่ ไปถึงหญิง
โปรดเถิดครูช่วยสอน ศรี ฯ วอนวิง
จะได้อิงสาวบ้างเหมือนอย่างครู
ทั่วบ้านกลอนลิตเติลเกิร์ลเจริญด้าว ทั่วแดนดินถิ่นบ้านกลอน ฯ นครนี้เหล่าซือ
ก้าวที่ใดใครก็ ฮู้! นี่ใครเห็นเป็นอู้ฮู้ฝีมือเกี้ยวสาวลื่นน่าชื่นชู
ขอเรียนรู้สักกะติ๊ดอย่าปิด
เลย กัน ศรีเปรื่อง
๑ มี.ค. ๒๕๕๖
ปล.
เพลง = ชั้นเชิง (ภาษาโบราณ)