|
หัวข้อ: ได้ยินไหม เริ่มหัวข้อโดย: วรรณดี ที่ 08, มกราคม, 2556, 09:27:20 AM ร้องตะโกน ออกไป ให้มันดัง คนแนวหลัง รับรู้ ดูไหมหนา ทหารเก่ง อยู่ใต้ หนักอุรา จะร้องหา ใครแทน แสนราวี เสียสละ เลือดเนื้อ เบื่อลมฝน ระวังตน รอบด้าน ต้านวิถี กระสุนปืน ลั่นไก สู้ไพรี หลบไม่ดี เจอภัย ตายเท่ากัน ชาตินักรบ จบลง คงไม่ทราบ เหงื่อไหลอาบ ท่วมร่าง ห่างสุขสันต์ อยู่กับปืน กอดปืนตลอดวัน แม้กลางวัน ยังต้อง มองตระเวณ หัวข้อ: Re: ได้ยินไหม เริ่มหัวข้อโดย: Sasi Aksarasrom ที่ 08, มกราคม, 2556, 12:34:57 PM :AddEmoticons00918: กลางพฤกษ์พง ธงทิว ปลิวไสว ทหารไทย ชายชาติ มาดดูเด่น อยู่แนวเขา เนาไพร ให้ลำเค็ญ ยามเยียบเย็น เข่นทรวง เหน็บหน่วงจินต์ ระโหยหา แห้งโหย โรยรินร่าง สุดอ้างว้าง ร้างคน ยลถวิล ต้องจากไป ไกลเหย้า เจ้ายุพิน นอนกลางดิน กินลำบาก พลัดพรากมา ทหารใต้ ไร้สุข ทุกข์ปะทะ เสียงปืนคละ ระเบิด ดังเจิดจ้า ระวังกาย พ่ายพลั้ง ยั้งชะตา ปกรักษา เหนียวแน่น แผ่นดินไทย ครั้นหยุดพัก ราชการ กลับบ้านช่อง ต่างยิ้มย่อง คล้องมั่น รับขวัญใหม่ ภรรยา อาทร อ้อนห่วงใย พากันไป เข้าครัว ก่อนนัวเนีย คว้าหมูหั่น บั่นผัก ควักปลาท้อง กระเทียมต้อง ของสด เดี๋ยวรสเสีย ทุบกระทบ กลบปัง หมอบหลังเมีย นี่!.อาเฮีย กลัวตาย เอาง่ายจัง มารับทหารกล้าอ่ะ :001: หญิง หัวข้อ: Re: ได้ยินไหม เริ่มหัวข้อโดย: วรรณดี ที่ 08, มกราคม, 2556, 02:55:03 PM มันเคยชิน เสียงปืน ตื่นผวา เมียดันมา ทุบกระเทียม ไม่เหนียมมั่ง เสียงกระทบ มีดพร้า ประดาดัง หลบบังหลัง เอาตัวรอด ยอดชายไทย ธรรมดา เสียงปืน ลั่นปังปัง คนแนวหลัง ไม่ชิน ไม่หวั่นไหว นึกว่าพลุ แตกดัง ฟังเรือยไป ไม่แก้ไข ตัวเอง เก่งในโลง สัญชาตญาณ ผ่านศึก ตรึกตรองคิด เพื่อพิชิต ศัตรู หมู่โขยง แตกทัพมา กรูใส่ ไล่ตายโหง ในนอกโรง ไม่เหลือ เชื่อไหมคุณ |