|
หัวข้อ: เปล่าชวนนะ เขามาเอง เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 24, มีนาคม, 2561, 08:54:59 PM รีบวิ่งแจ้นแล่นไล่ไต่ริมรั้ว ฉุกส่ายหัวสังเกตเหตุซ้ายขวา ย่อยวบจ๋องมองเขม็งเล็งลูกตา เมื่อข้างหน้านิ่งเงียบค่อยเลียบไป ลอดประตูรูช่องห้องท้ายบ้าน ฝ้าเพดานคร่าวกอนลอนสีใส ขอบโครงขาวราวผ้าตะกร้าใบ ถึงครัวไฟหยุดนิดฟุดฟิดดัง กลิ่นอวลตู้หมูเนื้อเหลือเกินหอม สูดดมดอมหางยกกระดกตั้ง ฤาทาไหวไส้กิ่วท้องหิวจัง อ้าปากหวังฝังเขี้ยวฉีกเคี้ยวกลืน ยากเข้าเขตเกล็ดบานผ่านเหล็กดัด กระจกถัดอีกแผ่นกั้นแน่นผืน ตวัดลิ้นสิ้นคิดประชิดยืน น้ำลายลื่นฟูปากอยากแลบเลีย หน้าบูดมุ่ยคุ้ยลังถังขยะ เผอิญปะของเก่าทิ้งเน่าเสีย เนื้อดูกก้างข้างกล่องกระป๋องเบียร์ หลุมราดเรี่ยสุมรกหกเกลื่อนลาน จากเมื่อนั้นมันหนึ่งถึงมื้อนี้ แมวลูกสี่วิ่งเล่นเดินเพ่นพ่าน ใครไม่รับขับไม่ไปไล่กบดาน เย็นวันวานจำควักฉีดวัคซีน รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: เปล่าชวนนะ เขามาเอง เริ่มหัวข้อโดย: มนตรี ประทุม ที่ 25, มีนาคม, 2561, 11:02:35 PM :AddEmoticons00936: โอ้แมวน้อยคอยจ้องเที่ยวปองหา ได้เวลายามค่ำคลำอาหาร ขอเหลือกินจากคนดนมานาน สิ่งต้องการเพื่อจะปะทังตน ขอเหลือใช้ยังหวงบ้างลวงหลอก ทำมาบอกเรียกเหมียวเกี่ยวไม่สน แมวอย่างเราเคยถูกขังระวังตน เหตุเพราะคนจับสิ้นต้องดิ้นตาย บางคนเอาไปทำนำอาหาร เมนูจานของโปรดโกรธไม่หาย เอาชีวิตของแมวแล้ววอดวาย แมวมิใช่ของขายให้เศร้าใจ :042: “อ่อนซ้อม” ๒๕ มี.ค.๖๑ |