|
หัวข้อ: ๐ ผ ม ๐ เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 18, พฤษภาคม, 2556, 11:03:35 AM มันเป็นเซลล์ เส้นนุ่ม ในขุมหนัง ออกก่อนหลัง ทั้งตัว หัวใบหน้า แบ่งแยกต่าง ขึ้นต้น ขนโลมา ขนคิ้วตา ขาแข้ง ตามแหล่งกาย ชันตั้งเด่ เกศา เรียกว่าผม ป้องแรงลม อากาศ พัดสาดสาย คลุมขม่อม ห้อมแวด แดดระคาย ฝนไหลลาย ลงล่าง มิค้างมุ่น ผมดำดก ปกซ้อน ร้อนมิมาก คลื่นเย็นกราก สากต้าน สานไออุ่น คนส่วนน้อย พล่อยไพล่ ผมไร้คุณ มีเหาวุ่น โลดแล่น เกาแสนคัน ที่หมักหมม บ่มเนื้อ เพาะเชื้อโรค งอหยักโศก ก้นหอย เพื่อนคอยหยัน เสียค่ายืด เหยียดตรง ลงน้ำมัน สระทุกวัน เนืองเนือง เปลืองแชมพู ขาวย้อมดำ ดำย้อมแดง แดงย้อมสี ยาวเรียบหวี ม้วนกลม นิยมทู่ หนาซอยบาง บางปลูก เป่าลุกฟู น่าเอ็นดู คิ้วดกใส ผมไม่มี หมั่นปัดแปรง แต่งงาม ความสะอาด ธรรมชาติ สร้างให้ ภูมิใจที่ ปฏิบัติ วัฒนะ ประเพณี ย่อมเป็นศรี แก่ตน และคนไทย :a013: รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: ๐ ผ ม ๐ เริ่มหัวข้อโดย: เส้นชีวิต ดำเนินไป ที่ 18, พฤษภาคม, 2556, 06:07:22 PM (http://thai.cri.cn/mmsource/images/2010/09/24/03.jpg) เรื่องของ"ผม" เรื่องเดียวได้หกบท หลากหลายพจนามาขานไข โบราณว่าคนผมบางขี้หมางใจ จริงหรือไม่ ไม่รู้ต้องดูเอง :064: sjaeNhpqNh0 |