หัวข้อ: กลอนโวหารวาที...เพลงสงคราม
เริ่มหัวข้อโดย: คนบอ มือสี่ ที่ 30, กรกฎาคม, 2557, 10:43:01 PM
(http://upic.me/i/pv/vvvvvvv.png) (http://upic.me/show/52111346)
(โวหารวาที)
เพลงสงคราม
เมื่อสิ้นสุดหรุ่มเรืองของพรายแสง
หล้าโลกเหล่า สำแดง ย่อมดับสูญ
สิ้นสว่างสืบนำเป็นเชื้อมูล
สิ่งจำรูญปรากฎย่อมหมดไป
เมื่อนาคร สิ้นกุศล ควรแสวง
เพลงสงครามจึ่งแสดงคลาเคลื่อน ไหว
อันตชาติผลิหน่อระบัดใบ
ดับนิยามศิวิไลซ์ของภารา
เพลงประโคมเรื่องเก่าอันบรรเจิด
คอยปลุกเร้าก้าวละเมิดอหิงสา
สร้างสาธกถือมั่นในอัตตา
หวังบรรลุเจตนาพร้อมทำลาย
ครั้นสำเร็จจึ่งก่อกรีธาทัพ
พาพหลเคลื่อนขับสู่เป้าหมาย
กลิ่นคราบคาวบทเพลงแห่งความตาย
จึ่งกำจรแผ่ผายปูพื้นพรม
เมื่อ คลั่ง แค้น ฉิน ชัง ประจันหน้า
จึ่งประหัตเข่นฆ่าอย่างสาสม
เสียงกรีดร้องเจ็บแสบร่ำระงม
ในจังหวะเริงภิรมย์เพลงสงคราม
ละเลงร่ายบทประพันธ์อันเกรี้ยวกราด
รินโลหิต เรี่ย วาด พื้นสนาม
มอบธาตุขันธ์ยัญญะกลตะกราม
ทิ้งตรรกะสู่นิยามไร้ปราณี
สังเวยตน สนอง สมมุติฐาน
สังเวย ต่าง ตำนาน ของเฉดสี
สังเวย ต่าง แปลกแยก ในชั่วดี
มอบถ่านเถ้า ชีพพลี อวิชชา ฯ
……………..
เมื่อไร้เมฆบดบังโพยมผืน
แสงสว่างก็กลับคืนพระเวหา
ครั้นสิ้นเสียงเริงร่ายเพลงศัสตรา
บนภาคพื้นพสุธาก็เงียบงัน
ทิ้งเศษซากร่ำพิไรให้สดับ
ทิ้งเศษซากเถ้าทับของธาตุขันธ์
ทิ้งล้มเหลวระบิลเมืองให้โจษจัน
ทิ้งพ่ายแพ้ของเผ่าพันธุ์ร้องประจาน
แม้นสงบแผ่ผายไม่ขาดสูญ
อวิชชายังเกื้อกูลเพื่อสืบสาน
ตราบโมหันธ์โลกล้วนโปรดปราน
ย่อมก่อเกิดเพลงประหารอยู่ดำรง
มือสี่ กวีบอ
|
|