|
หัวข้อ: อ๋อ...แบบนี้เอง เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 09, กุมภาพันธ์, 2560, 08:56:55 PM กระแอมไอใช้เสียงเตือนเพียงนิด กดสะกิดสีข้างก้าวย่างขา ยกมือแตะแปะแขนแทนมึนชา ถมึงตาเท้าเอวเหลวเยี่ยงตอ สองนิ้วจิกหยิกไหล่ให้รู้สึก ทุบสักปึกตุ๊ยพุงกระทุ้งถ่อ โถมกระแทกแดกดันฟันต้นคอ อ้าปากจ่อเอ็ดรูแก้วหูดัง ชักกระชากลากถูขู่ก็แล้ว ยังตาแป๋วยืนจ้องมองเหลียวหลัง ตัวแข็งทื่อมือตกอกจังงัง พิงผนังน้ำลายไหลยืดยาว เรียกเบาเบาเท่าไรไม่เหยหือ ครางทึดทือส่ายหัวตัวร้อนผ่าว ตะกายฝาหน้าห้องร้องมาวมาว สิ้นเรอหาวเหมือนตายล้มหงายตึง มือเท้าเย็นเห็นทีผีเข้าแน่ ส้มป่อยแช่ใบหนาดชุบฟาดผึง เชือกกล้วยมัดรัดแน่นแม้นดื้อดึง ตกใจตื่นตะลึงทะลึ่งลุก ต้องปล่อยลามตามเลยเอยอย่างนั้น หาใช่ฝันฉันนี้มีความสุข สาวบ้านกลอนอ่อนหวานซ่านทรวงซุก คุยสนุกทุกนามงามเหลือเกิน คุยสนุกเช่นน้องละอองดิน :a016: รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: อ๋อ...แบบนี้เอง เริ่มหัวข้อโดย: Sasi Aksarasrom ที่ 13, กุมภาพันธ์, 2560, 05:44:50 PM :d21: สองมือสาวเท้ากรุยตะลุยศิลป์ ใจยังดิ้นดีดเด้งบรรเลงเกริ่น มีหยุดด้นชนตอพอกะเทิน มองแล้วเมินใครยั่วชั่งหัวมัน ชั่งหัวเผือกเถือกไถไม่สนจุ้ย ไม่ขุดคุ้ยค่อนแคะแขวะหยามหยัน แค่เขียนกลอนผ่อนใจไปวันวัน ฉายานั้นศศิ สติลอย :d24: |