พิมพ์หน้านี้ - ผม "ขวดเก่า" ขอใช้พื้นที่นี้เล่าความบางเรื่องให้ฟังครับ

ผมอยู่ห้องเช่าครับ บ้านผมมีอยู่แต่ผมไม่ยอมอยู่ ผมเลยมาอยู่ห้องเช่า ผมมีเรื่องราวบางอย่างมาเล่าให้ฟังครับ

แทบทุกวันจะมีคนผ่านไปผ่านมาหน้าห้องเช่าที่ผมอยู่เป็นประจำ โดยเฉพาะสาวๆ ทั้งหลายจะต้องมองเข้ามาที่ห้องผมในยามที่พวกเธอเดินผ่าน เริ่มแรกผมก็เขินอาย แต่ทุกวันนี้ชินกับการถูกสาวๆ จ้องมองแล้วครับ ผมคิดว่าที่เธอมองมาคงเพราะความหล่อของผม พวกเธอจึงมองผมแทบทุกครั้งเวลาเดินผ่านหน้าห้องผม แล้วทำเป็นแต่งทรงผมจัดเสื้อผ้าให้ดูดี แต่ผมลองมาคิดดูอีกที ผมปิดประตูห้องที่เป็นกระจกสีชาไว้ตลอด แม้เปิดผ้าม่านไว้ สาวๆ เหล่านั้นมองเข้ามาคงไม่เห็นผม เห็นแต่ตัวเธอเองที่ประตู ผมคิดว่าพวกเธอคงอยากให้ผมรู้ว่าเธอมองผมอยู่

มีอยู่วันหนึ่งผมแต่งตัวหรูหรา และนั่งจิบเหล้าอยู่คนเดียวในห้องเช่า แล้วแต่งกลอนไปเรื่อยเปื่อย แต่วันนั้นผมเปิดประตูห้องไว้ ก็มีคนรู้จักกันเดินผ่านมา แล้วเขาเข้ามาในห้องพูดกับผมว่า แต่งตัวเต็มยศเตรียมตัวจะไปไหนล่ะ ผมก็บอกว่าจะไปฝรั่งเศส จะไปซื้อหอไอเฟลมาตั้งไว้หน้าห้องเช่า ถ้าเห็นเครื่องบินผ่านช่วยมาโบกให้หน่อย เมื่อเช้าออกไปโบกไม่ทันมาเที่ยวหนึ่งแล้ว เชื่อไหมเขาทำหน้าเหมือนกับเอือมระอาผม แล้วผมบอกเขาว่าทริปหน้าจะไปซื้อเทพีเสรีภาพมาตั้งคู่กับหอไอเฟล และจะแวะซื้อกำแพงเมืองจีนมาล้อมรั้วห้องเช่า เชื่อไหมเขาส่ายหัวเดินออกจากห้องผมไปทันทีเลย ซึ่งผมก็ไม่เข้าใจ วันนั้นผมเลยไม่ได้ไปเพราะไม่มีใครโบกเครื่องบินให้ผม โครงการต่อไปผมจะไปประมูลสโตนเฮ้นจ์

ผมไม่เข้าใจผู้หญิงสักเท่าไหร่ อย่างผู้หญิงซึ่งเป็นเพื่อนของผมคนหนึ่งซื้อถั่วลิสงต้มของโปรดของผมมาฝาก แต่ผมยังไม่ทันได้รับถั่วจากเพื่อนผม ผมก็ทักทายเพื่อนตามประสา ผมบอกเพื่อนผมว่า "ไม่ได้เจอกันนานสวยขึ้น" เพื่อนผมก็อมยิ้ม แล้วผมก็พูดต่อว่า "พูดเล่น" เชื่อไหมผู้หญิงเพื่อนผมคนนั้นโยนถุงถั่วใส่ตัวผมแล้วกลับบ้านไปเลย ผมก็ไม่เข้าใจว่าเพราะอะไรถึงรีบกลับ แต่ผมคนมีมารยาทพอ ก็บอกขอบใจเพื่อนผมที่ซื้อถั่วมาฝาก

อีกครั้งหนึ่งผมถามผู้หญิงที่เป็นเพื่อนกันอีกคนหนึ่งว่าจะมาเสริมสวยหรือไง เพราะแถวนี้มีร้านเสริมสวย เพื่อนผมพยักหน้า ผมก็บอกว่าอย่างนี้ต่อให้ยอดปรมาจารย์เสริมยังไงก็ไม่สวย ต้องศัล(ยกรรม) อย่างเดียว แต่เพื่อนผมคงเข้าใจสิ่งที่ผมพูดว่าเป็นความจริง เลยบอกผมว่าสักวันจะไปเกาหลี ยันฮีคงไม่รับ ผมเลยแนะนำให้ไปเกาหลีเหนือ

แค่นี้ก่อนครับ ยามคิดกลอนไม่ออกผมชอบพล่ามน่ะครับ แต่ไม่รู้จะพล่ามอะไรแล้วน่ะ หมดมุกกวนๆ และไม่รู้ว่าอ่านแล้วขำกันบ้างหรือเปล่าด้วยล่ะ ผมอยากให้มีรอยยิ้มกันน่ะครับ เพราะผมชอบยิ้มไม่ชอบพูด แต่ทุกวันนี้ผมไม่ค่อยกล้ายิ้ม เพราะฟันผมจะหลุดจากปากอีกซี่หนึ่งแล้วล่ะครับ

ยิ้มไว้เถอะแย้มไว้ให้รอยยิ้ม
นองเอิบอิ่มนวลผ่องสองแก้มนั่น
หยิบใบหน้ายิ้มแฉ่งร่วมแบ่งปัน
ส่งให้กันและกันทุกวันไป

ลงนาม
ขวดเก่า®

ป.ล. ผมคิดว่าหนังจีนกำลังภายในน่าจะห้ามฉายในเมืองไทย เพราะเหล่าจอมยุทธสามารถตัดไม้ได้ทั้งป่าในพริบตาเดียว ขนาดกอไผ่มันยังกระโดดขึ้นไปผ่าซีกได้เลย หนังแนวนี้คือบ่อนทำลายประเทศชาติ หากพวกนายทุนถางป่ารู้ระแคะระคาย แล้วไปจ้างเหล่าจอมยุทธพวกนี้มาตัดไม้ถางป่า ผู้ดูแลป่าไม้กับตำรวจขาดรายได้แน่นอน

บ้านกลอนน้อย - กลอนสบายๆ สไตล์ลิตเติลเกิร์ล