|
หัวข้อ: เพิ่งคิดได้ภายหลัง เริ่มหัวข้อโดย: บ้านกลอนน้อยฯ ที่ 16, ตุลาคม, 2558, 10:05:53 AM (http://upic.me/i/48/tumblr_l3nvvktd7l1qbr5s3o1_500_large.jpg) (http://upic.me/show/55435518) เพิ่งคิดได้ภายหลัง ............................มด เพราะหลงรสอ้อยตาลหอมหวานชื่น พอได้ชิมแล้วปลื้มเพลินดื่มกลืน เป็นการยื่นชีพมอบมัจจุมาร ชีพนนทุกข์ถูกปลงเพราะหลงสวย กับมดม้วยปรากฏเพราะรสหวาน เป็นบทเรียนมีค่าน่าวิจารณ์ ฉันมองผ่านเลยไปใจจึงตรม ชอบหญิงที่อ่อนหวานชำนาญพูด ร่างสวยฉูดฉาดฉายจรดปลายผม หญิงกระด้างร่างดำไม่ขำคม มินิยมเอาใจใฝ่ปองเลย เพิ่งรู้ซึ้งถึงหญิงงามพริ้งเพริศ ไม่ควรเทิดทูนนอนร่วมเขนย เธอมิพิษทั่วกายไม่ควรเชย มิเห็นเคยจงรักภักดีใคร เคยมาแล้วแก้วใจที่ใสผ่อง เกิดหม่นหมองมืดดำจิตร่ำไห้ สวยกับหวานนั้นพอต่อนี้ไป มิยอมใกล้จดจำเป็นตำรา “หวานเป็นลม”จริงจังดังคำเว้า สวยกับเศร้าคู่กันไร้ปัญหา เมื่อก่อนนี้คิดได้ดังกล่าวมา หยาดน้ำตาคงไม่ต้องไหลริน @ เพลิน พจมาลย์ ส่งผ่าน เต็ม อภินันท์ ๗ ตุลาคม ๒๕๕๘/ ๑๙.๐๕ น. * ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ต * |