หัวข้อ: ฝนสั่งฟ้า...อำลากัน เริ่มหัวข้อโดย: นายทองม้วน สิงห์ทองห้าว ที่ 19, กันยายน, 2557, 02:58:43 PM ฟ้าผ่าก้องร้องเปรี้ยงเสียงเบาหนัก โบราณมักทำนายจากสายฝน ประดุจดั่งสั่งฟ้าอำลาคน ลมลอยบนเปลี่ยนทิศทางอย่างเร็วไว คลับคล้ายลมหนาวแรกแปลกจริงหนอ ทำงานต่อจากฝนฝอยสายน้อยใส ฝนสั่งฟ้า...อำลากันสนั่นไป มวลแมกไม้ยิ้มแย้มแกมน้ำตา ฝูงปลาเริงร่าน่าสุขสันต์ แวกว่ายกันลอยล่องท่องหรรษา บ้างกระโดดโลดเต้นเห็นไปมา หมู่มัจฉาชมฝนท้ายความหมายมี สรรพสิ่งจริงพึ่งพาและอาศัย โลกใบใหญ่พี่งพากันสันต์สุขศรี สกุณาพึ่งพาพงไพรพี ชลธีพึ่งพาฝนคนพึ่ง...ธรรม นายทองม้วน สิงห์ทองห้าว หัวข้อ: Re: ฝนสั่งฟ้า...อำลากัน เริ่มหัวข้อโดย: Black Sword ที่ 19, กันยายน, 2557, 10:25:18 PM คือปฐมเป็นไปในชีวิต ขีดลิขิตแห่งห้วงล่วงฉนำ เวียนว่ายไหวบริบทซึ่งจดจำ แนบน้อมนำความหมายให้ชีวา ความเป็นไปในโลกโบกระบัด ทั้งเด่นชัดเคลือบแคลงมิแล้งค่า ทุกสิ่งอย่างวางกึ่งต่างพึ่งพา เปิดอุรารู้'เห็น.. เป็นสุขแล้ว ฯ : :a013: - Black Sword - (หมู มยุรธุชบูรพา) หัวข้อ: Re: ฝนสั่งฟ้า...อำลากัน เริ่มหัวข้อโดย: เฟื่องฟ้า ที่ 21, กันยายน, 2557, 01:38:35 PM ฝนสั่งฟ้ามาหน้าบ้านแล้วผ่านพ้น ปลอบกมลคนอยู่่ไกลให้ใจแป้ว เฝ้าเหม่อมองฟองระบายสายพราวแพรว เป็นทิวแถวแนวละอองเหมือนต้องมนต์ แอบน่ั่งนิ่งอิงแผ่นฟ้าคราฝนหนาว หลายเรื่องราวฉันละเมอเพ้ออีกหน ใครคนหนึ่งซุึ้งสนิทคิดกังวล ฝากนะฝนดลบันดาลยามผ่านลา วาริน 21/9/57 หัวข้อ: Re: ฝนสั่งฟ้า...อำลากัน เริ่มหัวข้อโดย: นายทองม้วน สิงห์ทองห้าว ที่ 21, กันยายน, 2557, 06:51:23 PM ขอบคุณท่านผู้อ่านทุกท่านที่เข้ามาทักทายกัน
และยังฝากบทกวีอันไพเราะมาร่วมกันสรรค์สร้างเวทีแห่งนี้บรรเจิดจรัสอีก หัวข้อ: Re: ฝนสั่งฟ้า...อำลากัน เริ่มหัวข้อโดย: มุกดาริน ที่ 23, กันยายน, 2557, 11:15:59 PM ฝนบ้านนี้ยังไม่หยุดสุดจะหนาว
พรูพร่างพราวเคล้าลมโขงเย็นเยือกกว่า เปลือกไอฝนกระเซ็นสาดราดรดมา ให้โหยหาไออุ่นอิงไว้พิงพัก แต่ไออุ่นที่ครุ่นฝันนั่นอยู่ไหน ช่วยมากอดสอดอ้อมใจคลายหนาวหนัก แม้นผ้าผวยห่มร้อยผืนไม่อุ่นนัก สู้อ้อมแขนกอดแทนรักหนาวจักคลาย มุกดาริน |