|
หัวข้อ: ฉันเอง (ภาษาภิรมย์ 1) เริ่มหัวข้อโดย: นายประทีป วัฒนสิทธิ์ ที่ 04, ตุลาคม, 2556, 10:06:05 AM ฉันเอง รู้ว่าเธอเคยเหมือนฉัน แต่สายเกินแก้ที่จะให้ฉันเหมือนเธอ น้ำหอมที่ปรุงแต่งเธอ เธอเผลอคิดว่าเป็นน้ำทิพย์ที่คอยหยิบยื่นความหอมซึ้งแห่งจิตใจ เธอเองรู้ไหมว่า ทำไมจึงต้องเสาะหารสกลิ่นไอใหม่มิมีวันหยุด หรือเธอบูชาว่ามันอภิมหาต้องการสำหรับใจ จึงแสวงหาใหม่ร่ำไปมิมีวันหยุด เธอเคยคิดบ้างไหม กลิ่นหอมจรุงใจที่ผ่านมา มีบ้างไหมที่เธอชื่นชม และพออกพอใจจะหยุดแค่มัน มองแล้วว่าเธอไม่มี ลองทบทวนให้หลายรอบ ตอบฉันที... จริงไหม นี่คงมิอาจอธิบายเธอได้ และมิอาจจะเหนี่ยวรั้งเธอแม้เศษเสี้ยวธุลี ฉันขอกระซิบแผ่วเบา เผื่อสะกดใจเธอได้บ้างว่า "ฉันยังยินดี และชื่นชมกับกลิ่นรสเก่าเก่า ที่ฉันเคยสัมผัส ฉันวิจารณญาณว่า มันคือกลิ่นน้ำทิพย์คอยชะโลมใจให้ฉันมีความสุขที่แท้จริง" ประทีป วัฒนสิทธิ์ กันยายน 2556 |