|
หัวข้อ: ...เราคือใคร? เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 05, ตุลาคม, 2557, 10:46:14 PM เสื้อผ้าทอ สีเทา กระเป๋าใหญ่ สำหรับใส่ แว่นตา ปากกากด มิเคยห่าง ข้างกาย ภายในรถ คิดผุดผด จดลง สมุดทัน จะปลูกผัก ซักผ้า กินปลาข้าว จะนั่งหาว สาวไหม ดอกใส่ขัน จะขายของ จ้องทีวี ข่าวตีกัน จะตื่นฝัน รีบจด มีบทกลอน เสาะกระดาษ กวาดซ้าย ย้ายมาขวา จดข้างฝา ถ่านไฟ ขีดไม้ขอน นั่งยองยอ จ่อกานท์ ฝากดานดอน ช้าแน่นอน ไม่ปลื้ม ลืมถ้อยคำ สองตาส่าย ปรายหาว เห็นดาวยิ้ม สองมือจิ้ม พิมพ์จันทร์ พลันวาบหวาม สองหูเพียง เสียงไพร ใจคล้อยตาม อยากจะถาม เบาเบา เราคือใคร จะว่าเด็ก ก็โต โง่-ไงฉลาด คงขี้ขลาด ก็กล้า บ้า-ดีไฉน ดูรังเกียจ ก็รัก ผลัก-ดึงชิดใน หรือหลงใหล ก็เบื่อ เชื่อ-มิหันฟัง ผู้คนเขา เอาเปรียบ เหยียบข่มเหง เจอนักเลง ทำร้าย เกือบตายคลั่ง เพื่อนตะเพิด เปิดโปง ถูกโกงตังค์ อยากรู้จัง บอกทีไหม ใครคือเรา :new10: รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: ...เราคือใคร? เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 06, ตุลาคม, 2557, 06:01:18 AM ดูซีดเผือด เลือดแห้ง เรี่ยวแรงน้อย เดินเหม่อลอย ตามัว หัวชนเสา มิอ่านเนื้อ เชื่อเลย เคยหูเบา ถูกรบเร้า เอาสิ้น เอ่ยยินยอม หญิงพยัก รักด้วย เอออวยง่าย หลงคารม คมคาย ซูบผ่ายผอม กลัวเขาโกรธ โทษตน จนตรมตรอม ก้มเคียมค้อม ขานครับ รับใช้นาย เห็นคนอื่น เดือดร้อน เข้าซอนแทรก อาสาแบก ทุกข์แทน แฟนสหาย รู้มากแท้ แต่ไร้ ไหวพริบพราย ฉลาดหลาย มิเฉลียว ขาดเชี่ยวชาญ เรืองปัญญา เลิศลอย น้อยสติ เตือนตำหนิ เสียดแทง หน้าแดงฉาน ยินหวานไหว ใจเต้น เล่นลนลาน ล้มคลุกคลาน เจอศอก โดนหลอกลวง ชั่วชีวิต ผิดหวัง ประดังเศร้า ทำเพื่อเขา สมใจ ได้โชติช่วง กับตัวเรา ระกำ ช้ำแดดวง ในเหวห้วง ลำบาก จมยากจน จ่ายค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าใช้เน็ต เบ็ดเตล็ด โทรศัพท์ แสนสับสน นี่เป็นตัว อะไร หรือใช่คน ช่วยตอบฝน โปรยปราย หายข้องที :045: รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: ...เราคือใคร? เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 06, ตุลาคม, 2557, 10:59:07 AM อันว่าตัว หัวใจ ใช่อยู่บ้าน จิตฟุ้งซ่าน มานเปิด เตลิดหนี ท่ามฝนพรำ น้ำพราว ดาวไม่มี ล่วงราตรี ลมแรง ไร้แสงเดือน นั่งหน้าคอมพ์ จ่อมจม อารมณ์หลุด ความโผล่ผุด เริงไกล ถึงไพรเถื่อน แว่วเสียงแสก แปลกยิน โบยบินเยือน ไก่กระชั้น ขันเตือน เลื่อนเวลา ลองตรลบ ทบทวน หวนอดีต เลวสุดขีด เคียดขึ้ง ถึงเข่นฆ่า สนองบาท ราชการ งานวิชา เกียรติยศ ปรากฏหรา ค่าเด่นดัง ระคนสุข ทุกข์ทอน พ้นร้อนหนาว หัวหงอกขาว หน้าชื่น มิคืนหลัง สู่สงบ นบธรรม เพียงลำพัง สิ่งวาดหวัง ก่อนวาย ท้ายภิรมย์ ประสบการณ์ ผ่านจำ นำมาเขียน ผูกวนเวียน ควบคู่ รู้สั่งสม กอบผสาน กาลเก่า เนานิยม กับสังคม ยุคใหม่ ใช้เกี่ยวพัน เรานะหรือ คือใคร อ๋อ..ใช่แล้ว ยังเพลิดเพลิน เดินแกร่ว ท่องแนวฝัน พร้อมเพื่อนคิด มิตรสหาย มากมายครัน เพื่อสร้างสรรค์ งานรัก เรา..นักกลอน รพีกาญจน์ |