หัวข้อ: ก็ใช่...บ้านฉันนี่นา... เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 11, มีนาคม, 2558, 08:32:29 PM หลายร้อยปีที่ร้างรกว่างเปล่า ติดขุนเขาแห้งโหดเขินโขดหิน ตากำขอจ่อจับปรับหน้าดิน ใช้เป็นที่ทำกินถิ่นกันดาร ปลูกมะม่วงลำไยไต่ริมรั้ว แปลงสวนครัวพืชผักฟักแตงหวาน เลี้ยงหมูเห็ดเป็ดไก่ไล่ตามลาน จูงงัวงานเทียมเกวียนเวียนไถนา สับฟากปูรูปะกระท่อมไผ่ ตัดต้นไม้เลื่อยแผ่นกีบแป้นฝา อดออมซื้อสะสมข่มหลังคา ว่างเวลาต่อบ้านเนิ่นนานเนา เป็นร่มรังบังบนฝนเปียกชื้น เย็นร่มรื่นบังแดดไอแผดเผา กันลมจัดพัดพาซาบางเบา รวมลูกเต้าพักผ่อนนอนสบาย พอถนนหนทางสร้างตัดผ่าน แปรเป็นย่านเจริญเพลิดเพลินสาย ความสุขีดีก่อนก็กลับกลาย ความวุ่นวายรุมเร้าเข้ามาแทน บ้านที่กินดินคนต้นไม้สัตว์ ล้วนสมบัติใยยวงเดิมหวงแหน ถูกจำกัดอัฐอนาถงบขาดแคลน เตรียมตราแผนขืนข้าคิดภาษี :a014: รพีกาญจน์ |