บ้านกลอนน้อย - กลอนสบายๆ สไตล์ลิตเติลเกิร์ล

บ้านกลอนน้อย ลิตเติลเกิร์ล - มยุรธุชบูรพา => ห้องกลอน คุณอภินันท์ นาคเกษม => ข้อความที่เริ่มโดย: บ้านกลอนน้อยฯ ที่ 24, ธันวาคม, 2558, 08:10:46 AM



หัวข้อ: เมื่อตะวันอ้อมข้าว
เริ่มหัวข้อโดย: บ้านกลอนน้อยฯ ที่ 24, ธันวาคม, 2558, 08:10:46 AM

(http://upic.me/i/ei/12391196_617191235085484_7547309610265222975_n.jpg) (http://upic.me/show/57509477)


เมื่อตะวันอ้อมข้าว
.............

“เห-มายัน”หรือ “ตะวันอ้อมข้าว”
เกิดหน้าหนาวเก่าแก่มาแต่ไหน
โบราณรู้แต่แรกห่อนแปลกใจ
เหตุการณ์ในธรรมชาติธรรมดา

ราตรีนานทิวาน้อยหนาวน้ำค้าง
หนุ่มนอนครางสาวนอนครวญหวนไห้หา
รักห่มรักเชยชิดในนิทรา
ด้วยห่มผ้ากี่เท่าหนาวไม่วาย

เพราะนอนหนาวในราตรีที่นานยิ่ง
จึ่งอยากอิงแอบเนื้ออุ่นโอบกอดก่าย
ตะวันอ้อมโอบข้าวอุ่นหนาวคลาย
น่าเสียดายกลางวันอุ่นสั้นนัก

หนาวสวาสดิ์ขาดพธูคู่ไออุ่น
เนื้อละมุนนวลนางจางประจักษ์
อยากปะสบอบอุ่นการุณย์รัก
ต้องรอสักกี่ครา “เห-มายัน”

“เห-มายัน”วันนี้หนาวที่สุด
ด้วยไร้นุช“อ้อมข้าว”สาวในฝัน
เสียดายนักรักปลูกเฝ้าผูกพัน
ไม่มีวันสมหวังอยู่อย่างเคย..

@ เต็ม อภินันท์
๒๓ ธันวาคม ๒๕๕๘/๑๙.๐๕ น.

* ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ต *


หัวข้อ: Re: เมื่อตะวันอ้อมข้าว
เริ่มหัวข้อโดย: Black Sword ที่ 25, ธันวาคม, 2558, 12:22:08 AM

เห-มายัน ผ่านพ้นจนล่วงแล้ว
แต่หนาวใจไม่แคล้วสิ้นแววเผย
หนาวน้ำค้างยังหายเมื่อสายเอย
แต่อกเอ๋ยหนาวใจมิคลายลง

พ้นยามสายบ่ายคล้อยล่องลอยเลื่อน
ยังหนาวเตือนในอกสะทกหลง
เข้าเย็นย่ำย้ำคิดดวงจิตปลง
หนาวยังคงยิ่งหนาวสิ้นสาวเคียง

ผ่านเย็นย่ำค่ำคืนสะอื้นเอื้อน
ยิ่งรางเลือนไร้คู่อยู่แท้เที่ยง
ยิ่งดื่นดึกนึกช้ำระกำเพียง
ฟังแต่เสียงเพลงเปลี่ยวแห่งเสี้ยวใจ

ผ่านค่ำคืนขืนข่มอย่างตรมหมอง
วิหคก้องเรื่อยเร้าสู่เช้าใหม่
เห-มายันเจ้าเอ๋ยเลยผ่านไป
ฝากถามไถ่ถึงคู่.. ผู้หนึ่งคอย ฯ
:
.    
- Black Sword -
 (หมู มยุรธุชบูรพา)