|
หัวข้อ: ๐ วอน ๐ เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 17, มิถุนายน, 2556, 12:44:55 PM มันเก่ากรัง ตั้งนาน พาลขุดคุ้ย ดูหน้ามุ่ย บูดบี้ ชี้ปากกล่าว เหตุน้อยนิด ผิดเติม เสริมยืดยาว เหยื่ออาหาร หวานคาว สาวนินทา แต่เมื่อก่อน ง่อนชะไร ไม่เช่นนี้ สามสิบปี วันคืน ชื่นซาบซ่า ร้ายว่าดี มีคละ ธรรมดา เรื่องหนักหนา ข้องจิต คิดอภัย ทำงานด้วย ช่วยแบก สาแหรกหาบ เหงื่อลงอาบ ทุกเม็ด ผ้าเช็ดให้ ยามทุกข์ร้อน อ่อนเพลีย ละเหี่ยใจ ร้องเพลงไทย ลูกทุ่ง ปรุงอารมณ์ ข้าวปั้นคำ น้ำเย็น ประเคนตั้ง มือทุบหลัง ตึ๊กตึ๊ก สะอึกข่ม เปิดขวดยา ทาถู รูดั้งดม ผงผสม จิบน้อยน้อย คอยพัดวี ยังงุนงง ตรงไหน ผิดไม่บอก กระทุ้งศอก กลอกหน้า ด่าอึงมี่ มิเป็นไร ใจชาย หมายคืนดี พูดมาซี สิ่งข้อง ใดต้องการ พบสักครา ห้าโมง โรงเรียนเลิก ดาวเดือนเบิก นภา สวนอาหาร นั่งตาปรือ มือจับ ดื่มรับทาน เผื่อดวงมาน สานสัก รักเหมือนเดิม :a014: รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: ๐ วอน ๐ เริ่มหัวข้อโดย: Sasi Aksarasrom ที่ 17, มิถุนายน, 2556, 03:57:11 PM :059: ตะวันต่ำ ย่ำแลง ตะแคงจ้อง ใจลอยล่อง ท่องไกล ไปแต่เริ่ม เคยสนุก สุขสันต์ ทุกวันเติม คอยแต่งเสริม เพิ่มหยอด อิงออดกัน หลายปีผ่าน นานยาว กล่าวเหมือนแกล้ง ชอบโต้แย้ง เยิ่นเย้อ เผลอห่ำหั่น มีปากเสียง เถียงต่อย คอยไล่ฟัน ตะบี้-ตะบัน ยันยืน ฝืนตัวดี มิยอมปล่อย ถอยละ แม้วาศอก ยั่วย้อนยอก ตอกเหน็บ เก็บทุกที่ ตรงนั้นนิด ผิดหน่อย มิถ้อยที ถองทุบตี มิเว้น เข่นทุกวัน แล้วให้กลับ คืนดี นี้อนาถ นึกขยาด หวาดนัก ชักใจสั่น เบื่อลมลิ้น ปลิ้นปลอก ล่อหลอกกัน ที่สำคัญ ฟันหลอ จึงขอลา :059: ต้นหญ้า |