บ้านกลอนน้อย - กลอนสบายๆ สไตล์ลิตเติลเกิร์ล

(http://upic.me/i/wo/10805673_1595170947373132_8449151198934904250_n.jpg) (http://upic.me/show/53887835)


ฝูงวิหคเห็นกวางเขากางใหญ่
เป็นต้นไม้กลางทุ่งหญ้าพากันเกาะ
แม้จะไร้ใบร่มงำแดดจำเพาะ
แต่ก็เหมาะพักเหนื่อยเมื่อยปีกบิน

กวางพอใจให้วิหคเกาะกกทั่ว
ทั้งเขาหัวตัวหลังหมดทั้งสิ้น
วิหคยังจิกจับแมลงกิน
ทั้งเหลือบริ้นไรเล็นไม่เหลือเลย

ต่างพึ่งพาอาศัยไม่เอาเปรียบ
เป็นระเบียบของเพื่อนไม่เชือนเฉย
สัตว์ยังรู้บุญคุณความคุ้นเคย
มนุษย์เอ๋ยควรอ้างเอาอย่างมัน

เต็ม อภินันท์
๒๔ พฤศจิกายน ๒๕๕๗ / ๑๗.๑๐ น.


ขอบคุณภาพจาก  Internet

=ช่างเปรียบเปรยเอ่ยอ้างกวางตัวใหญ่
ที่สอนใจให้เห็นเป็นอย่างนั้น
ต่างพึงพาอาศัยให้แก่กัน
สร้างสีสันปรองดองครองกันมา

ไม่อวดอ้างขวางทางอย่างมนุษย์
ที่ยื้อหยุ่ดฉุดกระชากอยากต่อว่า
เพียงเอื้อเฟื้อเกื้อหนุนเมตตา
ต่างนำพาความรักสามัคคี

เพราะสังคมจมอยู่คู่อคติ
จึงตำหนิต่อเติมเพิ่มเสียดสี
ชอบกล่าวร้ายหมายปองจ่องโจมตี
จึงได้มีความหมางระหว่างคน

วรรณดี

คนได้ใช้ชื่อว่าสัตว์ประเสริฐ
เพราะเลอเลิศรู้จักสมัครสมาน
รู้จักคิดไตร่ตรองตามต้องการ
ถ้วนทุกด้านเทียบผู้รอบรู้ดี

แม้แต่จับสัตว์ป่าเอามาฝึก
เพื่อทำอย่างคิดนึกได้เร็วรี่
สืบทอดสอนกันเช่นนั้นนี้
มาหลายร้อยปีจวบปัจจุบัน

คนอาจสอนให้สัตว์ต่างจากสัตว์
ออกจากขีดจำกัดจากกรอบกั้น
คนสอนคนสอนไปรู้ไม่ทัน
อาจต้องหันดูสัตว์ให้ชัดไป

อย่างเรื่องการเอื้อเฟื้อในสังคม
ต้องอบรมดูแลร่วมแก้ไข
สามัคคีทีถ้อยร้อยรวมใจ
เป็นเหมือนในกลอนสาธกนกกับกวาง

...........................

เปลวเพลิง