|
หัวข้อ: ๐ เรื่องจริง อิงนิทาน ๐ ผ้าขี้ริ้วห่อทอง เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 28, เมษายน, 2558, 09:34:44 AM มุมานะตระหนี่แถมถี่เหนียว กินมื้อเดียวข้าวเปล่าไส้เน่าเหม็น ผอมกะหร่องท้องผูกติดดูกเอ็น หมอว่าเป็นเลือดพิษหมดสิทธิ์ยา มีของขายหลายอย่างห้างสวนไร่ จะมอบให้ลูกลูกเรียกปรึกษา หมดอาวรณ์ก่อนพ่อมรณา หนึ่งร้านค้า"คนพี่"รี่จะเอา สวนลำไยใบหนาร้อยกว่าต้น ติดถนน"คนกลาง"อ้างของเขา สิบกว่าตัววัวสาวสีขาวเทา "น้องคนเล็ก"นั่งเศร้าจำเอาไป คนพี่ค้าขายคล่องเงินทองเพิ่ม สร้างต่อเติมขวาซ้ายขยายใหญ่ คราพลั้งพลาดขาดทุนหมุนกำไร พอมีกินอยู่ใช้ไม่อับจน ส่วนคนกลางวางแผนพ่นใส่สาร ดอกช่อบานสะพรั่งกะหวังผล หักปุ๋ยยาอาหารแรงงานคน ส่งดอกต้นเครดิตเหลือนิดเดียว น้องคนเล็กเลี้ยงไล่ไปทุ่งหญ้า พักนอนรอนแรมป่าหน้าแห้งเหี่ยว วัวตกลูกทุกปีไม่มีเบี้ยว เล็มหญ้าเขียวดื่มน้ำริมลำธาร ห้าหกปีมีวัวมั่วแต็มแหล่ง จึงจัดแจงแบ่งขายครึ่งหนึ่งหาร ตัวห้าหมื่นร้อยตัวถัวกลางดาน โอนห้าล้านเข้าแบ๊งก์ยิ้มแฉ่งตู ผ้าติดเนื้อเสื้อปอนปอนเร่ร่อนร่าง หมวกปีกกว้างย่ามเฉียงไหล่เอียงลู่ คีบเกิบหนังหลังเห็นน่าเอ็นดู เลี้ยงวัวหมู่แท้"ผ้าขี้ริ้วห่อทอง" รพีกาญจน์ |