|
หัวข้อ: ผู้ใหญ่เต่า ( นิทานขำขัน...3 ) เริ่มหัวข้อโดย: นายประทีป วัฒนสิทธิ์ ที่ 14, กุมภาพันธ์, 2557, 09:14:24 PM :037:
ผู้ใหญ่เต่า เรื่องผู้ใหญ่เต่าเป็นเรื่องเล่ามายาวนานของชาวนครศรีธรรมราช ผู้ใหญ่เต่าเป็นชาวปากพนัง ผู้ที่ได้รับแต่งตั้งเป็นผู้ใหญ่สมัยนั้นน่าจะเลือกเอาผู้ที่ตั้งทำงาน เป็นผู้มีมนุษยสัมพันธ์ที่ดีก็ใช้ได้ ที่คิดเช่นนี้เพราะผู้ใหญ่เต่าเขียนหนังสือไทยตกหล่นและผิดพลาดมาก ก่อนจะเล่าเรื่องต่อก็ขอพูดเรื่องเลือกผู้ใหญ่กันสักนิด จะได้เป็นข้อคิดเผื่อมีประโยชน์ต่อสังคมบ้าง สมัยผู้ใหญ่เต่าน่าจะมาจากการแต่งตั้งโดยกำนัน หรือนายอำเภอ สมัยปัจจุบันนี้มีการเลือกตั้งกัน การเลือกตั้งสมัยนี้ไม่ค่อยจะมีความโปร่งใสมากนักมีการติดสินบน คือซื้อเสียงกัน ซื้อกันในราคาแพง ๆ ด้วย ไม่มีคำว่าเพื่อนฝูง ไม่มีคำว่าญาติ ไม่มีคำว่าดูผลงาน มีคำเดียวคือเงิน คนในหมู่บ้านจะเกิดกินแหนงแคลงใจกันหลายคน ทั้งที่เป็นเพื่อนฝูง ญาติมิตรหลังจากเลือกตั้งเสร็จไปแต่ละครั้ง เมื่อสังคมในหมู่บ้านเกิดความแตกแยกเช่นนี้ แล้วจะปกครอง จะดูแลกันให้มีสุขอย่างไร คนรุ่นใหม่ควรคิด และหาวิธีแก้ไขให้ดีขึ้นต่อไป ยังมีอีกนิดเป็นข้อคิดเรื่องนี้ กระผมมีความประทับใจเรื่องเลือกผู้ใหญ่ที่หมู่บ้านของผม (ตอนนั้นกระผมอายุประมาณ 9 ปี ) สมาชิกในครอบครัวที่มีสิทธิเลือกตั้งก็ไปใช้สิทธิ์กัน กระผมเองยังไม่มีสิทธิ์แต่ก็ไป ไม่ใช่ไปสังเกตการณ์อะไรแต่ไปเที่ยวตามประสาเด็ก ครั้งนั้นมีผู้สมัคร 2 คน เมื่อทางเจ้าหน้าที่ฝ่ายอำเภอตรวจสอบว่าทุกฝ่ายพร้อมก็ให้ผู้สมัคร ทั้งสองไปยืนที่กลางสนามเคียงคู่กัน จากนั้นประกาศด้วยปากเปล่าดัง ๆ ว่า ผู้ที่มีสิทธิ์เลือกตั้งจะใช้สิทธิ์เลือกใครก็ให้ไปยืนเข้าแถวหลังผู้สมัครคนนั้น พอพูดขาดคำทุกคนก็แยกย้ายไปยืนแถวหลังผู้สมัครเพื่อสนับสนุน หลังจากยืนเสร็จเรียบร้อยเจ้าหน้าที่ก็นับผู้สนับสนุนเพื่อเอาผลคะแนน ผู้สมัครทั้งสองมีใบหน้ายิ้มแย้ม คนที่เลือกก็มีใบหน้ายิ้มแย้ม กระผมมาคิดตอนนี้เองว่า คนสมัยนั้นเขาเปิดใจกว้าง มีน้ำใจนักเลง นี่แหละประชาธิปไตยที่แท้จริง แม้เวลาผ่านไปหลายประมาณ 40 กว่าปี แม้ตอนนั้นกระผมเองเป็นเด็กก็ยังจำเหตุการณ์ที่ชวนประทับใจเช่นนี้ได้อย่างไม่มีวันลืม เอาล่ะเข้าเรื่องเสียที กระผมบอกไว้ตอนแรกว่าผู้ใหญ่เต่าเป็นชาวปากพนัง สภาพพื้นที่ของอำเภอปากพนังส่วนใหญ่เป็นทุ่งนา พื้นที่บางส่วนติดชายทะเล การสัญจรไปมาสมัยนั้นใช้คลองเป็นหลัก เมื่อถึงวันเกิดเหตุการณ์ วันนี้ผู้ใหญ่เต่าต้องไปประชุมที่อำเภอ แก่รอเรือโดยสารอยู่ที่ริมคลองใกล้บ้าน ที่พักสำหรับรอเรือสมัยนั้นทำง่าย ๆ มักจำทำขนาดเล็ก ๆ โดยใช้เสาสี่เสา ยื่นออกไปจากตลิ่งประมาณ 2 เมตร ใช้ไม้ไผ่ปูเป็นพื้น เนื้อที่ประมาณ 2-3 ตารางเมตร เรือสมัยนั้นเป็นเรือหางยาวขนาดเล็ก ส่วนใหญ่ขนาดจุผู้โดยสารประมาณลำละ 10-15 คน ผู้ใหญ่เต่าแต่งชุดเครื่องแบบยืนรอเรืออยู่ประมาณ 10 นาที เรือเที่ยวแรกก็มาถึง ประมาณ 20 เมตร ก่อนเรือจะถึงที่พักผู้โดยสาร เรือก็เริ่มชะลอความเร็ว ขณะเรือใกล้จะเทียบที่พักผู้โดยสาร ผู้ใหญ่เต่าก็รีบตะโกนทีนที "ไม่ต้องจอด เฉียด..น้อง.. เฉียด" หมายถึงไม่ต้องจอดเรือให้สนิท ขับไปช้า ๆให้พอเฉียดที่รอเรือก็พอ เจ้าของเรือก็ทำตามสั่ง ผู้ใหญ่เต่ารีบกระโดดลงเรือทันที สำหรับเที่ยวนี้เป็นที่โชคร้ายของผู้ใหญ่ ปรากฏว่าพลาดเป้าหมาย พอเรือพ้นไปประมาณ 4 เมตร ผู้ใหญ่เต่าก็โผล่จากน้ำพร้อมพูดว่า "ไปน้องไป" เรียกเสียงฮาจากผู้โดยสารทั้งลำ ผู้ใหญ่รีบกลับบ้านทันที เปลี่ยนผ้าเสร็จก็รีบเขียนใบลาต่อนายอำเภอ เพื่อฝากให้ทันเรือเที่ยวที่สอง เนื้อความในจดหมายดังนี้ เรียน ท่านนายอำเภอ ผมผู้ใหญ่เต่าไข่วันเว้นวัน เมือวานไข้หัวดใหญ่ ตกเมื่อคืนไข่ขึ้นมาก ไข่ขึ้นตลอดคืน เมียผมก็ไม่ได้นอน จับไข่ตะลอดคืนเชนกัน พอเมียจับไข่ผมก็ไข่ขึ้นกว่าเดิม ตอนเช้าไข่ผมไม่ขึ้นเทาไร วันนี้เมียต้องไข่อีก ไข่ผมคงขึ้นอีก จึงขอลากานประชุม ท้านนี้สุดแล้วแต่นายอำเภอจะเปรต รือไม่เปรต ผู้ใหญ่เต่า เขาเล่ากันมาอย่างนี้ ผมนำมาเล่าต่อ ขอบคุณครับ :a004: |