หญิงหนิง พราววลี
|
Permalink: Re: # นิทานไทยคำกลอน # * ยายกับตา *
# นิทานยายกับตา (ปลูกข้าว) #
ฝ่ายเสนาข้าทูลละอองบาท ฟังประกาศยินดีจะมีไหน กตัญญูรู้คุณทุกคนไป บังคมไหว้ทูลยอมขึ้นพร้อมกัน อันพระองค์ทรงโปรดเหมือนปรารถนา ด้วยยายตาช่วยสิ้นทั้งไอศวรรย์ ควรให้เกียรติยศปรากฏครัน เห็นพร้อมกันดังประภาษทุกคนมา ฯ
พรหมทัตขัติวงศ์ได้ทรงฟัง จึงตรัสสั่งเสนีด้วยหรรษา ใครมีจิตคิดคุณของยายตา บอกให้มาสร้างปรางค์ปราสาทไชย แล้วจึงปลูกโรงพิธีที่สมโภช การอุโฆษเต้นรำตามวิสัย จึงบาดหมายรายบอกทั้งนอกใน ให้ขอไม้ชาวชนคนละอัน อำมาตย์รับกลับออกมาป่าวร้อง ก็แซ่ซ้องดีใจทั้งไอศวรรย์ ทั้งสองมือถือไม้เอาไปพลัน ก็พร้อมกันบนเนินออกเกินการ แล้วแยกย้ายรายปลูกโรงโขนหนัง กำแพงวังปรางค์มรศราชฐาน โรงพธีมีเสร็จสำเร็จการ อำมาตย์กราบทูลสารกษัตรา โหราเฒ่าน้อมเกล้าถวายฤกษ์ ก็เอิกเกริกพร้อมกันด้วยหรรษา อภิเษกสืบสายยายกับตา เป็นมหาอุปราชบูรีรมย์ ฯ
กรุงกษัตริย์จัดแจงแบ่งสมบัติ ทั้งรถรัตน์เสนาสาวสนม อันยายตาผาสุกสุดอุดม อิ่มอารมณ์ด้วยสมบัติกษัตรา ฯ
ครั้นอยู่มาช้านานผ่านสมบัติ พรหมทัตท้าวมีโอรสา เป็นชายงามตามวงศ์ดังเทวา แต่ยายตาอุปราชอนาถใจ ( มีต่อ - )
รายนามผู้เยี่ยมชม : Black Sword, ลมหนาว ในสายหมอก, กร กรวิชญ์, ด.ญ.พรรณา, ลิตเติลเกิร์ล, ฟองเมฆ, น้ำหนาว, รพีกาญจน์, พรานไพร, ปลายฝน คนงาม, หนูหนุงหนิง, ก้าง ปลาทู, กอหญ้า กอยุ่ง, มดดำ
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
หญิงหนิง พราววลี
|
Permalink: Re: # นิทานไทยคำกลอน # * ยายกับตา *
# นิทานยายกับตา (ปลูกข้าว) #
ไม่มีบุตรสุดสิ้นจะสืบสาย แสนเสียดายเงินทองอันผ่องใส ทั้งปรางค์มาศราชฐานสำราญใจ เราตายไปก็จะสูญทุกสิ่งอัน แต่ยายตาปรึกษากันทั้งสอง เราเป็นรองพระบรมนรังสรรค์ น่าน้อยจิตคิดแค้นท่านตาครัน ไม่ช่วยกันขวนขวายสบายใจ แม้นมอดม้วยใครจะช่วยมาปกครอง ทั้งข้าวของเงินทองเป็นไหนไหน ท่านตาว่าเราแก่ชะแรไป ไหนจะได้เหมือนองค์พระราชา แม้นประเปรียวเรี่ยวแรงยังแข็งขัน พนันกันก็ไม่กลัวอย่ากังขา ประสาแก่แก้ไขกันไปมา ตาจึงว่าไปกับเมียอย่าเสียใจ เราตั้งจิตพิษฐานดูตามเล่ห์ จะสมคะเนเรามั่งหรือยังไฉน จะน้อยหน้าพระมหากษัตริย์ไย ควรจะได้สุริย์วงศ์เหมือนทรงธรรม์ ครั้นพวยพุ่งรุ่งแสงพระสุริฉาย ตากับยายตรัสเรียกนางสาวสรรค์ มาตกแต่งบายศรีบัตรพลีกัน ใส่สุวรรณภาชน์ทองสองประการ มีมัจฉะมังสากระยาบวช ก็เร็วรวดพร้อมเพรียงทั้งคาวหวาน ทั้งธูปเทียนจุดจัดนมัสการ แล้วกราบกรานเทวดาทั้งตายาย ในเมืองแมนแดนดาวดึงส์สวรรค์ ทุกช่องชั้นอินทร์พรหมนิยมหมาย ขอสืบบุตรสุดสวาทเป็นชาติชาย ขอถวายเครื่องสังเวยทุกเทวัน ขอเทวาที่รักษากำภูฉัตร เดชะสัตย์ข้าไม่ได้เดียจฉันท์ ขอสืบประยูรอย่าให้สูญซึ่งพงศ์พันธุ์ แล้วก็ลั่นดนตรีประโคมกลอง ( มีต่อ - )
รายนามผู้เยี่ยมชม : Black Sword, ลมหนาว ในสายหมอก, กร กรวิชญ์, ด.ญ.พรรณา, ลิตเติลเกิร์ล, ฟองเมฆ, น้ำหนาว, รพีกาญจน์, พรานไพร, ปลายฝน คนงาม, หนูหนุงหนิง, ก้าง ปลาทู, กอหญ้า กอยุ่ง, มดดำ
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
หญิงหนิง พราววลี
|
Permalink: Re: # นิทานไทยคำกลอน # * ยายกับตา *
# นิทานยายกับตา (ปลูกข้าว) #
แต่แตรสังข์วังเวงอยู่หวั่นไหว ตามวิสัยสังเวยถวายของ โปรยปรายดอกไม้แลเงินทอง ตามทำนองไสยเพทประเพณี ทั้งเช้าเย็นตายายรักษาสัตย์ พูลสวัสดิ์อัพภิวาทพระชินศรี ทุกคืนค่ำร่ำแต่ถือขันตี ไม่จากที่ปรางค์ทองทั้งสองคน ฯ
จะกล่าวกลับจับบทถึงเทวบุตร ถึงสิ้นสุดที่สร้างทางกุศล ก็จุติจากสถานวิมานบน ปัฎฎิสนธิ์เข้าท้องท่านยายพลัน ปัจฉิมยามนามเทพสังหรณ์ ท่านยายนอนหลับสนิทนิมิตฝัน ตื่นสดุ้งรุ่งแสงพระสุริยัน จึงแก้ฝันอารักษ์ให้ทักทาย ในฝันว่าดารานั้นเรืองศรี ตกลงที่แท่นรัตน์จรัสฉาย ข้าคว้าได้ใส่ปากไม่อยากคาย จะดีร้ายเป็นอย่างไรข้าไม่เคย ท่านตาตบมือผางลงกลางตัก ท่านยายจักมีลูกแล้วยายเอ๋ย ต้องในบุพนิมิตไม่ผิดเลย เจ้าทรามเชยจะเป็นชายประเสริฐครัน แล้วเรียกหาข้าสาวนางชาวแม่ ไปเรียกหมอตำแยขมีขมัน ค่อยประคองท้องเมียข้ามีครรภ์ ฝูงกำนัลวิ่งไขว่กันไปมา เจ้าขรัวยายหมอทายว่ามีท้อง นั่งประคองดูครรภ์ด้วยหรรษา จะลุกนั่งกลัวกระทั่งถึงลูกยา เห็นใครมาอวดทั่วทุกตัวตน แต่ตั้งท้องสองวันก็ว้าวุ่น ชุลมุนมดหมอออกสับสน สละสิ้นมิได้กินซึ่งร้อนรน ประจวบจนสิบเดือนไม่เคลื่อนคลาย ( มีต่อ - )
รายนามผู้เยี่ยมชม : Black Sword, พรานไพร, รพีกาญจน์, ลมหนาว ในสายหมอก, กร กรวิชญ์, ฟองเมฆ, น้ำหนาว, ลิตเติลเกิร์ล, ปลายฝน คนงาม, หนูหนุงหนิง, ก้าง ปลาทู, กอหญ้า กอยุ่ง, มดดำ
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
หญิงหนิง พราววลี
|
Permalink: Re: # นิทานไทยคำกลอน # * ยายกับตา *
# นิทานยายกับตา (ปลูกข้าว) #
จะคลอดบุตรสุดสวาทราชโอรส ถ้วนกำหนดทศมาสประมาณหมาย ให้ริ้วรวดปวดสิ้นทั้งวรกาย ให้นึกอายบอกตาน่ารำคาญ อีกเด็กเด็กมันคอยดูอดสูสุด ไปคลอดบุตรเสียให้ลับจึงกลับสถาน ตาก็ตามใจเมียไม่เสียการ สั่งพนักงานนางสนมแลเสนี มึงแต่งวอเสลี่ยงมาเรียงรับ จะไปประทับกลางสวนเกษมศรี อำมาตย์รับเตรียมเสร็จสำเร็จดี วอเสลี่ยงเคียงที่กับเกยพลัน เจ้าขรัวตาพยายามมาเกยแก้ว ขึ้นพระเสลี่ยงแล้วอันเฉิดฉัน เจ้าขรัวยายทรงวอจรจัล ก็ตามกันพรั่งพร้อมมาอุทยาน มาถึงสวนจวนคลอดพระลูกรัก จึงหยุดพักในพุ่มพฤษาสาณฑ์ เจ้าขรัวยายอายคนพ้นประมาณ ให้จัดม่านเจ็ดชั้นมากั้นกาง แกเข้าอยู่ผู้เดียวในม่านกั้น คนทั้งนั้นล้อมวงอยู่ห่างห่าง ครั้นถึงจวนปวดป่วนทั่วสารพางค์ แกครวญครางทอดตนลงบ่นเบย แต่แรกรู้ว่าจะเป็นถึงเช่นนี้ ก็ไม่มีลูกเต้าแล้วตาเอ๋ย มันเจ็บท้องเจ็บไส้กระไรเลย แกวายเวยกลิ้งเกลือกลงเสือกกาย ครั้นยามปลอดคลอดเคลื่อนกุมารน้อย ดูแช่มช้อยชายโฉมอันเฉิดฉาย จึงอุ้มลูกไปชำระสระสรงกาย สิ้นระคายราคีศรีโสภา ฯ
เอาผ้าทองรองลูกค่อยลูบล้าง สำเร็จพลางวางไว้ในภูษา ลงอาบน้ำชำระสระกายา บอกให้ตาแลดูพระกุมาร ฯ (มีต่อ - )
รายนามผู้เยี่ยมชม : Black Sword, พรานไพร, รพีกาญจน์, ลมหนาว ในสายหมอก, กร กรวิชญ์, ฟองเมฆ, น้ำหนาว, ลิตเติลเกิร์ล, ปลายฝน คนงาม, หนูหนุงหนิง, ก้าง ปลาทู, กอหญ้า กอยุ่ง, มดดำ
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
หญิงหนิง พราววลี
|
Permalink: Re: # นิทานไทยคำกลอน # * ยายกับตา *
# นิทานยายกับตา (ปลูกข้าว) #
ในเรื่องราวคราวนั้นมีนางนก ชื่อวิหกหัสดีกำแหงหาญ อยู่แว่นแคว้นแดนป่าหิมพานต์ มีวิมานแมกไม้เกตเจษฎา แต่ก่อนป่างนางหัสดีนั้น อยู่ห้องชั้นบนดาวดึงสา คือเอกองค์นงนุชสุจิตรา เป็นเวราโฉมงามมาตามทัน ต้องขับไล่ใช้ชาติเป็นปักษี อีกเจ็ดปีก็จะได้ไปสวรรค์ วันนั้นนางบินมากลางอารัญ ถึงสวนขวัญร่อนหยุดอยู่อุทยาน เห็นทารกนกสำคัญว่าก้อนเนื้อ เพราะอยากเหยื่อเฉี่ยวไปด้วยใจหาญ เอาเท้าซ้ายกรายหยิบถีบทะยาน เฉี่ยวกุมารติดเล็บก็รีบไป ฯ ( มีต่อ - )
รายนามผู้เยี่ยมชม : น้ำหนาว, รพีกาญจน์, กร กรวิชญ์, ลิตเติลเกิร์ล, Black Sword, พรานไพร, ปลายฝน คนงาม, ลมหนาว ในสายหมอก, ฟองเมฆ, หนูหนุงหนิง, ก้าง ปลาทู, กอหญ้า กอยุ่ง, มดดำ
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
หญิงหนิง พราววลี
|
Permalink: Re: # นิทานไทยคำกลอน # * ยายกับตา *
# นิทานยายกับตา (ปลูกข้าว) #
ทั้งตายายเวยวายตวาดขับ เห็นลิบลับปิ้มว่าเลือดตาไหล ทั้งผัวเมียล้มกลิ้งแน่นิ่งไป เสนาในนักสนมไม่สมประดี ฉวยได้ผ้าปาขว้างเอานางนก บ้างตีอกเข้าประคองทั้งสองศรี บ้างนวดเน้นเส้นสายเป็นสิงคลี เอาวารีรินรดชำระกาย ค่อยฟื้นตัวผัวเมียไม่เห็นบุตร ยิ่งแสนสุดเสียใจมิใคร่หาย ท่านตาเสือกเกลือกกลิ้งลงกลางทราย ยายตะกายหน้าตาโศกาลัย โอ้ลูกน้อยกลอยจิตเจ้าแม่เอ๋ย ไม่พ้นข้ามวันเลยมาตักษัย แต่อุ้มท้องครองครรภ์มิทันไร มาลับไกลแม่แล้วนะแก้วตา ท่านตาเฒ่าว่าเจ้ามาเป็นลูก แต่มือพ่อไม่ได้ถูกซึ่งเกศา จะดูกันยังไม่ทันจะเต็มตา โอเวราสิ่งใดจึงไกลกัน เจ้าขรัวยายว่าแม่หมายจะฝากผี พ่อกลับหนีมารดาไปอาสัญ ชีวิตแม่จะม้วยลงด้วยกัน แกตีรันทรวงร่ำระกำกาย โอ้ลูกแก้วแววตาเจ้ายาจิต พ่อนี้คิดว่าจะให้เจ้าสืบสาย เจ้าเกิดมาพริบตาก็พลันตาย หัวอกพ่อจะทลายถล่มไป ทั้งผัวเมียเสียใจร้องไห้ร่ำ จนเย็นค่ำยอแสงพระสุริไสย ทั้งสาวสรรค์กัลยาณ์เสนาใน ก็ร้องไห้ด้วยเอ็นดูพระกุมาร ต่างคนต่างปลอบให้ชอบชื่น เราควรคืนกลับหลังยังสถาน ทูลท้าวเธอให้หาโหราจารย์ มาคูณหารก็จะเห็นว่าเป็นตาย (มีต่อ - )
รายนามผู้เยี่ยมชม : น้ำหนาว, รพีกาญจน์, กร กรวิชญ์, ลิตเติลเกิร์ล, Black Sword, พรานไพร, ปลายฝน คนงาม, ลมหนาว ในสายหมอก, ฟองเมฆ, หนูหนุงหนิง, ก้าง ปลาทู, กอหญ้า กอยุ่ง, มดดำ
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
หญิงหนิง พราววลี
|
Permalink: Re: # นิทานไทยคำกลอน # * ยายกับตา *
# นิทานยายกับตา (ปลูกข้าว) #
จะโศกศัลย์ฉันนี้ก็เปล่าเปล่า จะรู้ข่าวลูกรักอย่าพักหมาย แล้วเหล่านางพลางเข้าพยุงกาย ทั้งตายายสมประดีที่มีมา เมียนั่งขึ้นวอทองแล้วร้องไห้ ผัวขึ้นไปนั่งเสลี่ยงแล้วโหยหา ออกจากสวนครวญครางตามทางมา ถึงพารายิ่งรันทดสลดครัน ครั้นแลเห็นปรางค์ปราสาทเพียงขาดจิต คะนึงคิดถึงลูกยาที่อาสัญ แกตรงเข้าเฝ้าองค์พระทรงธรรม์ สะอื้นอั้นมิได้หยุดสุดอาลัย ทั้งตายายทอดกายลงเกลือกกลิ้ง ระเนนนิ่งอยู่บนอาสน์ไม่หวาดไหว กรุงกษัตริย์อัดอั้นตันพระทัย เอะอะไรนี่ไฉนท่านยายตา จึงตรัสเรียกสาวสรรค์กำนัลนาฏ มาเกลื่อนกลาดแก้ไขทั้งซ้ายขวา รู้สึกตัวผัวเมียก็วันทา เช็ดน้ำตากลืนกลั้นรำพันทูล ไปคลอดบุตรสุดสวาทในสวนแก้ว พอออกแล้วนกคาบไปสาบสูญ เห็นสิ้นวงศ์สิ้นญาติขาดประยูร เหมือนเศียรสูญขาดพรากไปจากตัว ชีวิตข้าหน้าที่จะม้วยมอด ไหนจะรอดครองมาข้าอยู่หัว แล้วทุ่มทิ้งกลิ้งเกลือกลงเสือกตัว โอ้ทูนหัวตายเป็นไม่เห็นเลย ฯ
พรหมทัตตรัสบอกทั้งสองศรี อย่าควรตีตนตายเลยยายเอ๋ย แม้นบุญช่วยแล้วไม่ม้วยบรรลัยเลย ถ้ากรรมเคยตามตนก็จนใจ จึงบัญชาโหรามาไต่ถาม ในฤกษ์ยามโหรเห็นเป็นไฉน จะคงกลับหรือลับครรไลไป จงตรองใจให้ประจักษ์จึกทักทาย (มีต่อ - )
รายนามผู้เยี่ยมชม : กร กรวิชญ์, น้ำหนาว, ปลายฝน คนงาม, ลมหนาว ในสายหมอก, Black Sword, ลิตเติลเกิร์ล, รพีกาญจน์, ฟองเมฆ, หนูหนุงหนิง, ก้าง ปลาทู, กอหญ้า กอยุ่ง, มดดำ
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
หญิงหนิง พราววลี
|
Permalink: Re: # นิทานไทยคำกลอน # * ยายกับตา *
# นิทานยายกับตา (ปลูกข้าว) #
โหรารับจับยามตามสังเกต ก็แจ้งเหตุในประยูรไม่สูญหาย เป็นจำเพาะเคราะห์กรรมของตายาย โหรจึงทายทูลตามเนื้อความไป กุมาราทารกที่นกคาบ ทุกขลาภที่วิบัติไม่ตัดษัย อีกเจ็ดปีเจ็ดวันสำคัญใจ คงจะได้พานพบประสบกัน แม้นคำข้าคลาดเคลื่อนไม่เหมือนมาด จงฟันฟาดโหราให้อาสัญ อีกเจ็ดปีมีเศษอีกเจ็ดวัน กุมารนั้นเข้ามาถึงธานี ได้ฟังคำยายตาค่อยผาสุก ดังทิ้งทุกข์เสียสักเท่าคีรีศรี กำชับว่าถ้าถูกเหมือนพาที อันของดีเราจะให้ไม่เสียดาย กรุงกษัตริย์ตรัสปลอบทั้งสองเฒ่า โหราเราเคยเชื่อมามากหลาย ไม่เหมือนคำก็จะทำให้จำตาย คงเคลื่อนคลายโศกาที่อาวรณ์ ฯ ทั้งสองเฒ่าก้มเกล้าลงกราบบาท อัพภิวาทลงองค์พระทรงศร มาสู่ปรางค์ปราสาทอนาถนอน ให้อาวรณ์ทูลเทวษไม่ว่างวาย คอยนับวันนับคืนที่คั้นคาด ไม่พลั้งพลาดจดสูญเอาปูนหมาย แล้วสอบกันทุกวันเวลาทั้งตายาย คอยลูกชายจะเข้ามายังธานี ฯ
จะกล่าวกลับจับเรื่องถึงทารก เมื่อนางนกเฉี่ยวไปในวิถี ดิ้นระเด่าอยู่ในเท้าสกุณี แล้วโศกีร่ำไห้อยู่ไปมา ส่วนนางนกตกใจให้ไหวหวาด เอประหลาดนี่ไฉนใช่มังสา จะเป็นลาภคาบบุตรมนษย์มา แล้วถาบถาลงสถานพิมานไชย (มีต่อ - )
รายนามผู้เยี่ยมชม : กร กรวิชญ์, น้ำหนาว, ปลายฝน คนงาม, ลมหนาว ในสายหมอก, Black Sword, ลิตเติลเกิร์ล, รพีกาญจน์, ฟองเมฆ, หนูหนุงหนิง, ก้าง ปลาทู, กอหญ้า กอยุ่ง, มดดำ
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
หญิงหนิง พราววลี
|
Permalink: Re: # นิทานไทยคำกลอน # * ยายกับตา *
# นิทานยายกับตา (ปลูกข้าว) #
เห็นทารกนกพิศดูพักตร์ พระลักษณ์เลิศล้ำในต่ำใต้ ปักษาแสนพิศวาสเพียงขาดใจ จะเลี้ยงให้บริสุทธิ์เหมือนบุตรตน พลางประคองสองปีกเข้าป้องปิด ถนอมชิดมิให้กายระคายขน ถึงเวลาหากินเที่ยวบินวน ร้องเรียกพลสกุณาให้มาพลัน ให้ฝูงนกกกกอดพระลูกรัก จากสำนักคลาไคลไปไพรสัณฑ์ เก็บละมุดม่วงปรางกลางอารัญ แล้วผายผันกลับมาไม่ช้าเลย เลือกลูกไม้ที่อ่อนนั้นป้อนลูก ทั้งส้มสูกเปรี้ยวหวานกุมารเสวย ค่ำคืนชื่นชมภิรมย์เชย เอาเศียรเกยกอดรัดกุมารา (มีต่อ - )
รายนามผู้เยี่ยมชม : กอหญ้า กอยุ่ง, กร กรวิชญ์, น้ำหนาว, ฟองเมฆ, Black Sword, รพีกาญจน์, ลมหนาว ในสายหมอก, ปลายฝน คนงาม, หนูหนุงหนิง, มดดำ, ก้าง ปลาทู
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
หญิงหนิง พราววลี
|
Permalink: Re: # นิทานไทยคำกลอน # * ยายกับตา *
# นิทานยายกับตา (ปลูกข้าว) #
ประจวบจนกุมารเจ้าคลานได้ ดังดวงใจยอดรักของปักษา เก็บดอกไม้ในเนินพนาวา ล้วนบุบผามีในป่าหิมพานต์ มาเรียบร้อยสร้องสนสังวาลรัตน์ เวียนกระหวัดรอบองค์ลูกสงสาร แล้วเรียกฝูงสกุณีบริวาร มาเล่นด้วยพระกุมารไม่เว้นวัน ถนอมเลี้ยงเพียรนัยเนตรนก จนทารกรู้พลอดทุกสิ่งสรรพ์ รู้ถาษาปักษาเจรจากัน เจ้าหมายมั่นว่านางนกเป็นชนนี ฯ ( มีต่อ - )
รายนามผู้เยี่ยมชม : กอหญ้า กอยุ่ง, กร กรวิชญ์, น้ำหนาว, ฟองเมฆ, Black Sword, รพีกาญจน์, ลมหนาว ในสายหมอก, ปลายฝน คนงาม, หนูหนุงหนิง, มดดำ, ก้าง ปลาทู
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
หญิงหนิง พราววลี
|
Permalink: Re: # นิทานไทยคำกลอน # * ยายกับตา *
# นิทานยายกับตา (ปลูกข้าว) #
* ยายกับตา เล่ม ๒ *
ครั้นมาอยู่ชันษาได้เจ็ดขวบ เคราะห์ประจวบที่จะจากกันสองศรี พระกุมารจะได้มายังธานี นางหัสดีจะได้ไปวิมานอินทร์ ได้เจ็ดปีเจ็ดวันไม่เคลื่อนคลาด ปักษาชาติก็ไม่หายวายถวิล พิศพักตร์ลูกรักน้ำตาริน ไม่สร่างสิ้นความรักกุมารา ปีกประคองป้องปิดโอรสราช ใจจะขาดลงด้วยความเสน่หา มิอาจเล่าความหลังหลั่งน้ำตา สกุณาก็สะอึกสะอื้นไป ฯ
ฝ่ายกุมารให้สงสารแม่ปักษี เห็นโศกีเศร้าสร้อยละห้อยไห้ จึงถามว่ามารดาเป็นฉันใด จึงร้องไห้อยู่มิบอกแก่ลูกเลย ( มีต่อ - )
รายนามผู้เยี่ยมชม : กร กรวิชญ์, ฟองเมฆ, Black Sword, รพีกาญจน์, น้ำหนาว, ลมหนาว ในสายหมอก, หนูหนุงหนิง, ปลายฝน คนงาม, กอหญ้า กอยุ่ง, มดดำ, ก้าง ปลาทู
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
หญิงหนิง พราววลี
|
Permalink: Re: # นิทานไทยคำกลอน # * ยายกับตา *
# นิทานยายกับตา (ปลูกข้าว) #
นางนกได้ฟังสารพระลูกรัก โอ้ดวงพักตร์ของมารดานิจจาเอ๋ย แม่ร้องไห้เพราะว่าไม่สบายเลย พ่ออยู่เคยด้วยทุกวันคืน ทุกเช้าเย็นเห็นหน้ากันแม่ลูก ได้พันผูกเชยชมอารมณ์ชื่น แม่จะตายวายวางไม่ยั่งยืน พอเที่ยงคืนนี้แล้วนะแก้วตา เคยสำราญรวงรังจะราร้าง จะเหินห่างลูกรักเสน่หา โอนับเดือนนับปีจะเคลื่อนคลา แล้วโสกากอดลูกไว้กับกาย ควรสมเพทเวทนาด้วยทารก ฟังแม่นอกบอกให้ก็ใจหาย พระกรกอดสอดไว้มิได้คลาย อย่าเพ่อตายเสียเลยพระมารดา ลูกจะอยู่ผู้เดียวกระไรได้ ล้วนเภทภัยเสือสิงห์มหิงสา ภัยลิงค่างบ่างชะนีอนาถตา มันจะมาจับตัวลูกกลัวมัน จะตายไยลูกไม่ให้ไปตายแล้ว จงอยู่เลี้ยงลูกแก้วในไพรสัณฑ์ เก็บผลพฤกษาพนาวัน มาป้อนฉันเหมือนแต่ก่อนไม่ร้อนใจ นางนกฟังดังใจจะขาดสูญ โอ้พ่อทูนหัวของแม่อย่าสงสัย เจ้าไม่รู้เดียงสาก็ว่าไป แม่อยู่ได้หรือจะละพระลูกรัก แม้นตัวตายกายนั้นก็เปื่อยเน่า แต่จิตเปล่าเที่ยวไปในไกรจักร บังเกิดเป็น นาค ครุฑ มนุษย์ ยักษ์ ลูกจะหักห้ามปรามด้วยความตาย จะเล่าความตามจริงจงแจ้งเหตุ พ่อดวงเนตรเป็นมนุษย์ในเชื้อสาย อันบิดรมารดาชื่อตายาย มาคลอดสายสุดที่รักในอุทยาน ( มีต่อ - )
รายนามผู้เยี่ยมชม : กร กรวิชญ์, ฟองเมฆ, Black Sword, รพีกาญจน์, น้ำหนาว, ลมหนาว ในสายหมอก, หนูหนุงหนิง, ปลายฝน คนงาม, กอหญ้า กอยุ่ง, มดดำ, ก้าง ปลาทู
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
หญิงหนิง พราววลี
|
Permalink: Re: # นิทานไทยคำกลอน # * ยายกับตา *
# นิทานยายกับตา (ปลูกข้าว) #
แม่รักเจ้าจึงเอามาเลี้ยงไว้ พ่อมิใช่เชื้อสกุณาปักษาสาณฑ์ ถึงเวราแม่จะลาบรรลัยลาญ จะพาเจ้าจากวิมานเข้าสู่เมือง ให้ถึงที่ชนนีบิดาเจ้า จะโศกเศร้าทุกข์ตรอมจนผอมเหลือง ทั้งพ่อแม่มีสมบัติไม่ขัดเคือง เป็นมิ่งเมืองอุปราชพระพารา ฯ
ครั้นบอกพลางนางนกน้ำตาไหล ด้วยอาลัยลูกรักเป็นหนักหนา กุมารน้อยพลอยทรงพระโสกา จึงบอกว่าพ่อแม่ไม่ไยดี ด้วยแม่นกปกครองจนหนุ่มใหญ่ ก็มีใจจงรักแต่ปักษี สะอื้นอ้อนวอนนางสกุณี ลูกไม่มีมารดาแม่อย่าลวง ทุกเช้าเย็นเห็นแต่หน้าแม่เจ้า มาปกเกล้าในสถานวิมานหลวง ทั้งเขตแคว้นแดนดินสิ้นทั้งปวง ยังไม่ล่วงออกไปใครเห็นเลย ที่จะให้ไกลทูลกระหม่อมแก้ว ก็สุดแล้วเจ้าประคุณของลูกเอ๋ย พระมารดาอย่าเพิ่งบัลลัยเลย อยู่ชมเชยลูกน้อยค่อยชื่นใจ ฯ
นางนกได้ฟังบุตรสุดสังเวช ชลเนตรกล้ำกลืนก็ขืนไหล ค่อยปลอบบุตรสุดจิตคิดอาลัย ตัวแม่ไม่หลอกลวงเจ้าดวงตา ได้พาเจ้าเอามาเลี้ยงไว้เพียงบุตร เชื้อมนุษย์ลูกรักใช่ปักษา แม่สิ้นกรรมทำบาปที่สาปมา ต้องมรณาสิ้นบุญสกุณี ไม่หลอกลวงดวงตาอย่าสงสัย อยู่ด้วยได้แม่ไม่อางขนางหนี เจ้าอยู่นี่แม่ตายวายชีวี จะเอกีเปล่าเปลี่ยวผู้เดียวดาย ( มีต่อ - )
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
หญิงหนิง พราววลี
|
Permalink: Re: # นิทานไทยคำกลอน # * ยายกับตา *
# นิทานยายกับตา (ปลูกข้าว) #
จงไปอยู่บูรีเสียดีกว่า ได้ศุกขาพรั้อมพรั่งญาติทั้งหลาย รู้จักบิดรมารดาตากับยาย ได้สืบสายสุริวงศ์เป็นมงคล กุมาราอาวรณ์ฟังสอนสั่ง ค่อยเชื่อฟังดังแจ้งแห่งนุสนธิ์ จึงนบนอบตอบความตามยุบล สุดแต่ชนนีมีเมตตา นางปักษิณยินบุตรสุดที่รัก ลงผ่อนพักเชื่อฟังสิ้นกังขา ค่อยประคองคาบกุมารทะยานมา ยังพาราณสีบูรีรมย์ ก็บินลงปรางค์ไชยเข้าไปหา ที่ยายตาทั้งคู่อยู่สู่สม วางกุมารโฉมงามพระทรามชม ปีกประณมขอขมาสองตายาย ฯ
ทั้งสองเฒ่าพากันให้งันงก ด้วยเห็นนกเข้าไปให้ใจหาย ต่างพากันชุลมุนออกวุ่นวาย ด้วยกลัวตายปักษาจะมากิน สกุณาจึงร้องบอกสองเฒ่า อย่ากลัวเราปักษีย่อมมีศีล มิใช่เช่นสกุไณยใจทมิฬ จะมากินคนผู้ทำวู่วาม เราพาโอรสาเอามาให้ ท่านอย่าได้ยำเยงคิดเกรงขาม เขิญมานั่งฟังเราจะเล่าความ ได้ลวนลามเพราะเราไม่เข้าใจ เมื่อท่านไปชมสวนจวนจะบ่าย คลอดลูกชายใช่กิจผิดนิสัย เราคิดว่าภักษาจึงพาไป ครั้นมิใช่ได้รู้ว่ากุมาร จึงเลี้ยงไว้เป็นบุตรสุดสวาท จนหน่อนารถชันษานั้นกล้าหาญ เราสิ้นกรรมจำกายจะวายปราณ แสนสงสารกุมาราจะอาวรณ์ (มีต่อ - )
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
หญิงหนิง พราววลี
|
Permalink: Re: # นิทานไทยคำกลอน # * ยายกับตา *
# นิทานยายกับตา (ปลูกข้าว) #
ตัวข้าจึงได้พาเอามาส่ง เป็นความตรงเราบอกไม่หลอกหลอน แล้วบอกบุตรสุดแท้เป็นแน่นอน นี่บิดรมารดาของยาใจ ฯ
สองตายายได้ฟังดังได้แก้ว เหมือนตายแล้วได้เกิดกำเนิดใหม่ เข้าสรวมสอดกอดบุตรสุดอาลัย ความดีใจกอดจูบเฝ้าลูบคลำ แค่เจ้าคลอดจากไปมิได้ม้วย เป็นบุญช่วยชูชุบอุปถัมภ์ แม่จากเจ้าเฝ้าโสกีเหมือนมีกรรม ทุกเช้าค่ำพันผูกถึงลูกชาย แล้วว่ากะสกุณีดีนักหนา เลี้ยงลูกข้าอานุกูลไม่สูญหาย มิให้ม้วยชีวันทำอันตราย คุณมากมายกลับมาส่งพงศ์ประยูร ( มีต่อ - )
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|