บ้านกลอนน้อย - กลอนสบายๆ สไตล์ลิตเติลเกิร์ล

บ้านกลอนน้อย ลิตเติลเกิร์ล - มยุรธุชบูรพา => ห้องกลอน คุณอภินันท์ นาคเกษม => ข้อความที่เริ่มโดย: บ้านกลอนน้อยฯ ที่ 04, มกราคม, 2560, 12:01:38 AM



หัวข้อ: - สุดสายตามิสุดสายใจ -
เริ่มหัวข้อโดย: บ้านกลอนน้อยฯ ที่ 04, มกราคม, 2560, 12:01:38 AM
(http://upic.me/i/2h/z9xp6.jpg) (http://upic.me/show/60069888)

- สุดสายตามิสุดสายใจ -

โอระเห่โอระหึกไม่ดึกนัก
ขอนอนพักผ่อนกายคลายสมอง
เครียดทั้งวันงานกรายมาก่ายกอง
จำเป็นต้องสะสางสิ่งค้างคา

ขอโทษทีที่จิตลืมคิดถึง
เธอผู้ซึ่งเคยเห่สิเนหา
อยู่ไกลเกินเอิ้นอวยด้วยวาจา
สุดสายตามิหลุดสุดสายใจ

เอนกายนอนย้อนคิดเคยชิดชื่น
อยากมีคืนเก่าก่อนย้อนมาใหม่
หนาวอารมณ์ห่มผ้าคืออาลัย
มิมีไออุ่นห้ามปรามเหมันต์

หนาวแล้วนะคืนนี้ไร้ที่พึ่ง
นอนคิดถึงคู่เคียงได้เพียงฝัน
เป็นคืนเปล่าเหงาง่วงทรวงจาบัลย์
หวังคืนวันต่อไปมิไร้เธอ....

เต็ม อภินันท์
๓ มกราคม ๒๕๖๐/ ๑๘.๓๐ น.
* ขอบคุณรูปภาพจากอินเตอร์เนต *


หัวข้อ: Re: - สุดสายตามิสุดสายใจ -
เริ่มหัวข้อโดย: Black Sword ที่ 06, มกราคม, 2560, 12:40:09 AM

หวังอยากพับแผ่นฟ้ามาย่นย่อ
ถักข่ายทอสายรุ้งมุ่งเสนอ
ต่างสะพานผ่านพบเพื่อบำเรอ
ป้อนคำเพ้อต่อหน้าว่ารักแรง

สุดสายตาห่างไกลไม่สุดสิ้น
จิตถวิลว่ายวนดั่งกลแกล้ง
โซ่สายใจใฝ่เวียนมิเปลี่ยนแปลง
สื่อสำแดงผูกไว้ให้แก่กัน

ค่ำคืนนี้มีเพียงสำเนียงนึก
ความรู้สึกซ่านซึ้งคะนึงฝัน
ฝากคำรักลอยล่องคล้องรำพัน
คงรักมั่นอยู่เสมอ.. ร่ำเพ้อครวญ ฯ
:
.
- Black Sword -
 (หมู มยุรธุชบูรพา)