|
หัวข้อ: - เหมยขาบ - เริ่มหัวข้อโดย: บ้านกลอนน้อยฯ ที่ 25, มกราคม, 2560, 12:00:15 AM (http://upic.me/i/3c/7075f.jpg) (http://upic.me/show/60197076) - เหมยขาบ - ยามเหมันต์ลมโยกโลกไร้ร้อน จะนั่งนอนตรงไหนไม่พ้นหนาว เย็นน้ำค้างพร่างพรมลมพัดพราว ระเรื่อยรุมหนุ่มสาวร้าวทรวงใน หนาวปีนี้ยาวนานและน่วงหนัก คนหนาวรักหนาวลมตรมหมองไหม้ แม้อาบแดดอุ่นอิงแอบฝิงไฟ ผ้านวมใหญ่ห่มร่างยังไม่พอ ยะเยือกเย็นแทรกฝังลุหนังเนื้อ ทั้งผ้าเสื้อกันได้อย่างไรหนอ หนาวน้ำค้างร่างอ่อนนอนขดงอ สั่นเทารอรุ่งเช้าหวังหนาวคลาย ทั้งคืนนอนสั่นเทาหนาวไม่สร่าง จนน้ำค้างแข็งข้ามถึงยามสาย เป็น"เหมยขาบ"วาบเกล็ดดุจเพชรพราย พรรณรายแสงจ้ารับตาวัน ใบพฤกษาหญ้าเอยที่เคยเขียว ยามนี้เหลียวแลหาที่ไหนนั่น ล้วนขาวโพลนต้นใบไม่เว้นพันธุ์ หนาวเสกสรรค์สิ่งสวยให้งวยงง หนาวแสนหนาวเพียงไหนใจก็สู้ ขอได้ดู"แม่คะนิ้ง"สิ่งประสงค์ ขึ้นเขาสูง"อินทนนท์"กลางป่าดง "เหมยขาบ"ลงเต็มป่าตื่นตาชม เต็ม อภินันท์ ๒๔.มกราคม ๒๕๕๙/๒๕๖๐ * ขอบคุณภาพจากกูเกิล |