บ้านกลอนน้อย - กลอนสบายๆ สไตล์ลิตเติลเกิร์ล

คำประพันธ์ แยกตามประเภท => กลอน ร้อยกรองหลากลีลา => ข้อความที่เริ่มโดย: ปลาย อักษร ที่ 31, มกราคม, 2559, 06:47:56 PM



หัวข้อ: "ลมหายใจตะเพียน..... "
เริ่มหัวข้อโดย: ปลาย อักษร ที่ 31, มกราคม, 2559, 06:47:56 PM
(https://i.ibb.co/ZWrN595/ep2dc.jpg) (https://imgbb.com/)

"ลมหายใจตะเพียน..... "

เริ่มตัดแต่งทางให้ใบมะพร้าว
เป็นรูปยาวพร้อมก่อถักทอฝัน
สอดสลับรับเลี้ยววกเกี่ยวกัน
ก็ฉับพลันเกิดตะเพียนว่ายเวียนวน

บังเกิดจากจินตนาภาษาซื่อ
ผ่านฝีมือเรียบง่ายไม่สับสน
สานหัวใจสู่ใจใส่กมล
บรรจุล้นความรักที่ถักทำ

ตะเพียนสานสานปลูกและผูกพัน
โบกว่ายอยู่ในฝันอันชื่นฉ่ำ
ระบายสีห่วงหาว่าจดจำ
เพื่อบอกย้ำความหมายทุกลายทอ

มองเห็นแล้วรอยยิ้มเจ้าอิ่มเอื้อ
สายตาเจือเอิบฝันพร้อมสานต่อ
เสียงหัวเราะคิกคักมาเคล้าคลอ
อันเกื้อก่อความหมายในโลกจริง

ตะเพียนสานว่ายไหวในดวงจิต
สานประดิษฐ์ความรักอันใหญ่ยิ่ง
ให้โลกเล็กใบนี้น่าพักพิง
สานทุกสิ่งด้วยรักจากอุรา

จากเมื่อวานผ่านผันถึงวันนี้
ตะเพียนคลี่คลายร่างอย่างสิ้นค่า
เสียงหุ่นยนต์กลไกดังก้องมา
ตะเพียนปลาจะแหวกว่ายให้ใครชม


............... ปลาย อักษร

ขอบคุณผู้เป็นเจ้าของภาพสวย ๆ จากการค้นหาทาง Internet


หัวข้อ: Re: "ลมหายใจตะเพียน..... "
เริ่มหัวข้อโดย: Black Sword ที่ 06, กุมภาพันธ์, 2559, 12:50:03 AM

ตะเพียนสานผ่านสมัยเกินว่ายโบก
ดุจว่าโลกริบหรี่มาคลี่ห่ม
สิ้นแผ่นพื้นฝืนฝ่าอุราระทม
เกินจะข่มข้ามสมัยมาว่ายเวียน

ใบมะพร้าวเคยมอบตอบชีวิต
เสริมดวงจิตจินตนามาผลัดเผียน
เริ่มกรอบแห้งเหี่ยวคล้ายขาดใจเจียน
ลมหายใจปลาตะเพียนเริ่มแผ่วบาง

เหลือดำรงทรงจำอันล้ำค่า
โบกว่ายอยู่ในอุรามิซาสร่าง
เพียงเล่าขานสืบสายมิคลายจาง
ทอดรอยทางครั้งหนึ่งซึ่งเคยมี

ส้มชมพูพรายแดงดูแกร่งกล้า
โบกว่ายวนลีลาระเริงสี
กลับอ่อนโยนแฝงไว้ด้วยไยดี
ผ่านมือที่ถักสานสู่ธารใจ

เพลงตะเพียนแห่งรักจักสิ้นยุค
เกินจะปลุกชีพฟื้นกลับคืนได้
มือที่สานสื่อรักพักอาลัย
ปล่อยตะเพียนว่ายไหว.. เพียงใจนี้ ฯ
:
.  
- Black Sword -
(หมู มยุรธุชบูรพา)


หัวข้อ: Re: "ลมหายใจตะเพียน..... "
เริ่มหัวข้อโดย: ปลาย อักษร ที่ 10, กุมภาพันธ์, 2559, 10:08:37 AM

ตะเพียนสานยังว่ายไม่ขาดช่วง
อยู่ในห้วงเป็นไปของใจนี่
ลมหายใจอมตะทุกนาที
ท่ามกลางเสียงหวีดวี่ของเวลา

เหมือนจะขับแรงใจไม่ท้อถอย
ฝากร่องรอยหัตถกรรมอันล้ำค่า
ในซอกหลีบฤดีของชีวา
ผ่านมืออันชราพยายาม

อยู่ในแก่งแอ่งใจบริสุทธิ์
ยังมิหยุดดวงจิตคิดฝ่าข้าม
เมื่อโลกมีที่ว่างอันงดงาม
อยู่ในความเล็กน้อยของรอยกาล

แม้เล็กน้อยแต่ยิ่งใหญ่ในรู้สึก
ตกผลึกเรื่องราวมาเล่าผ่าน
ว่าครั้งหนึ่งเคยโผนโจนทะยาน
เคยถักสานความสุขแห่งทรงจำ

จึงว่ายแข่งกับยนต์และกลไก
ที่กระหึ่มอยู่ในทุกเช้าค่ำ
ความอ่อนโยนจากรักที่ถักทำ
คือบ่งบอกตอกย้ำคำว่าเพียร

แม้เหลือเพียงรูปภาพในภายหน้า
แม้กลไกแห่งเวลามาผันเปลี่ยน
หากความหมายแท้จริงยังวิ่งเวียน
ทุกลายขัดจัดเจียนคือหัวใจ

............... ปลาย อักษร



หัวข้อ: Re: "ลมหายใจตะเพียน..... "
เริ่มหัวข้อโดย: Black Sword ที่ 16, กุมภาพันธ์, 2559, 01:40:20 AM

ตะเพียนสานว่ายผ่านบนกาลเปลี่ยน
ยังพากเพียรผลแกร่งสำแดงได้
ความรุ่งโรจน์เคยมีแม้หรี่ไป
แต่ยังไม่ย่นย่อระท้อทาง

เหมือนภาพมีชีวิตติดรอยเลื่อน
และคืบเคลื่อนลายสานมาผ่านสร้าง
มาสู่แท่นรองรับเหมือนจับวาง
เป็นแบบอย่างยุคสมัยให้จดจำ

ชนจะต่อเติมสายทุกลายสื่อ
สืบฝีมือตำนานนานฉนำ
ตะเพียนจะสารสู่ผู้รู้ทำ
เพื่อบอกย้ำความหมายในตัวตน

ทุกลายสานซ่อนนัยความหมายคิด
มิแผลงผิดแปรปรับหรือสับสน
จากใบบางเกิดร่างอย่างน่ายล
จากกมลสู่กมลบนลวดลาย

เหมือนดั่งสารจารจดกำหนดเนื้อ
ที่ฝากเผื่อผลงานเป็นสารสาย
ให้ตะเพียนมีชีวิตว่ายกรีดกราย
อยู่ที่ปลายรู้สึก.. เมื่อตรึกตรึง ฯ
:
.
- Black Sword -
(หมู มยุรธุชบูรพา)



หัวข้อ: Re: "ลมหายใจตะเพียน..... "
เริ่มหัวข้อโดย: ปลาย อักษร ที่ 27, กุมภาพันธ์, 2559, 04:26:09 PM

เพลงตะเพียนมิสิ้นจากถิ่นด้าว
สืบเรื่องราวต่อไปให้ครุ่นถึง
อยู่ท่ามกลางสับสนปนอื้ออึง
ยังคำนึงแรกเริ่มแต่เดิมมา

ก่อนจะคลายลายถักที่จักสาน
ลมหายใจฝากผ่านเพียงคุณค่า
ขอเคลื่อนไหวในความงามโสภา
อยู่ท่ามกลางชีวาที่วกวน

สืบตำนานผ่านชะตามิราร้าง
สืบสมสร้างหัวใจไม่สับสน
อย่างสง่าผ่าเผยผ่านยุคกล
แม้กี่ยนต์ก็อับค่ากว่าตะเพียน

กลไกไหนฝากตำนานในม่านจิต
กลไกไหนตรึงติดสถิตเสถียร
กลไกไหนสืบสานผ่านจำเวียน
ล้วนแต่เปลี่ยนแปรไปไม่จดจำ

เพลงตะเพียนแม้แผ่วแต่แพร้วพลิ้ว
ยังโลดลิ่วโรยกาลผ่านฉนำ
สานคุณค่าอนุรักษ์ถักกระทำ
คือสิ่งย้ำบอกถึงซึ่งค่าควร

............... ปลาย อักษร



หัวข้อ: Re: "ลมหายใจตะเพียน..... "
เริ่มหัวข้อโดย: Black Sword ที่ 01, มีนาคม, 2559, 12:00:46 AM

เพลงตะเพียนร่ายร้องทำนองไหว
ยังกวัดไกวแกว่งสง่าทุกคราถ้วน
เหมือนระบำรำล่องก่องกระบวน
ยังเย้ายวนในจิตสถิตนาน

เถิดว่าลมหายใจจงไม่ลับ
ไม่สิ้นดับเดียวดายแห่งลายสาน
ปรนกระเพื่อมเลื่อมล้อต่อกลกาล
เถลิงปราณให้โรจน์และโชติโชน

จวบสุดท้ายลายสานจงขานขับ
เคลื่อนขยับโดดเด่นโดยเผ่นโผน
ระบำพรายผายผ่อนอย่างอ่อนโยน
จนสุดโพ้นฟากฝันอันแสนไกล

ชนจะจดจารึกด้วยตรึกรู้
จะยั้งอยู่ยืนนานถึงกาลไหน
คือคุณค่าชื่นชมลมหายใจ
ประทับในดวงจิต.. นิจนิรันดร์ ฯ
:
.
- Black Sword -
(หมู มยุรธุชบูรพา)