|
หัวข้อ: - เพลงมนต์คนธรรพ์ - เริ่มหัวข้อโดย: บ้านกลอนน้อยฯ ที่ 02, พฤษภาคม, 2561, 10:38:11 PM (https://image.ibb.co/hq7eM7/956f624468654d8cbb297d611d5a599a.jpg) (https://imgbb.com/) - เพลงมนต์คนธรรพ์ - รวมบุปผานานาพรรณเคล้ากันเรียบ เป็นระเบียบรัดกุมไม่รุ่มร่าม เฉกคำพูดหลากร้อยเป็นถ้อยความ แลดูงามละมุนภาพสุนทร คำเสียงขัดฟัดกระทบสบสัมผัส ก่ายกอดรัดเกาะเกี่ยวเกลียวอักษร เป็นสำนวนพรวนเพรียงเสียงเว้าวอน เรียกว่า“กลอน”กรองเน้นเป็น“กวี” พรรณนาธรรมชาติดั่งวาดภาพ อิ่มเอิบอาบยามอ่านสวรรค์วิถี คือกลอนแนวทางพระ“เสาวรจนี” ให้รสที่ชื่นเย็นเป็นกลอนครู ร้อยคารมชมโฉมโลมสมร คำออดอ้อนหวานเพราะเสนาะหู รำพันรักฝากใคร่ใจชื่นชู รสรักพรู“นารีปราโมทย์”เพลิน ขัดเคืองขุ่นโกรธแค้นอัดแน่นอก เร่งหยิบยกคำหยาบไม่ขัดเขิน รส“พิโรธวาทัง”คนฟังเมิน คำสรรเสริญสุดสิ้นเป็นนินทา หวังผิดพลาดขาดสุขท่วมทุกข์โศก ครวญวิโยคตัดพ้อพร่ำต่อว่า “สัลลาปังคพิไสย”ไม่สร่างซา สรรภาษารำพันจรรโลงกลอน คำกวีสี่รสกำหนดรู้ แต่งกันอยู่ในหลักร้อยอักษร เป็นเพลงมนต์คนธรรพ์อันบวร มวลภมรคือกวีที่ร่ายรำ....
เต็ม อภินันท์ ณ อาศรมลายสือไท เมืองสุโขทัย ๒๓ เมษายน ๒๕๖๑ * ขอบคุณเจ้าของภาพนี้ในเน็ต |