บ้านกลอนน้อย - กลอนสบายๆ สไตล์ลิตเติลเกิร์ล

บ้านกลอนน้อย ลิตเติลเกิร์ล - มยุรธุชบูรพา => ห้องกลอน คุณอภินันท์ นาคเกษม => ข้อความที่เริ่มโดย: บ้านกลอนน้อยฯ ที่ 11, พฤษภาคม, 2561, 10:28:58 PM



หัวข้อ: - เพลงยาวตามอารมณ์ -
เริ่มหัวข้อโดย: บ้านกลอนน้อยฯ ที่ 11, พฤษภาคม, 2561, 10:28:58 PM
(https://image.ibb.co/ki2fvd/12079093_429672897242761_4717399010320464414_n.jpg) (https://imgbb.com/)

- เพลงยาวตามอารมณ์ -
{อดีตเมือ ๘ พย.๒๕๑๘}

♧................................
ร้อยความคิดอิสระตามประสา
คนห่างกันพันใจอยู่ไกลตา
ย้ำยลหน้าในกระดาษใจคาดการณ์

โอกาสเรียงเคียงสองของเราไร้
ความห่างไกลกีดคืนวันชื่นหวาน
หากมาได้ตามอารมณ์จะซมซาน
มาเคี่ยวขานคำรักคำภักดี

ใจอาทรซ้อนห่วงรักหวงแหน
ถือเธอแม้นมิ่งมิตรชีวิตพี่
อะเคื้ออะคร้าวดาวใจไร้ราคี
สนุกเสน่ห์เทวีแห่งชีวา

อยากยินคำคะขาประสารัก
นอนหนุนตักฟังเสียงไร้เดียวสา
สุขพรมพริ้มยิ้มรับหลับดวงตา
ปัดปัญหาทุกอย่างออกห่างไกล

เป็นความคิดติดพันจากวันก่อน
ยังตามหลอนอารมณ์ชมเหลวไหล
เมื่อความรักชักพาบัญชาใจ
ต้องเป็นไปตามประสงค์รักบงการ

โบราณว่ารักโผ “เหมือนโคถึก”
ลำพองคึกคำรณแรงกำแหงหาญ
ดวงใจที่มีรักมักเป็นพาล
หลงความหวานลมลมอย่างงมงาย

ไม่รู้เลศเหตุผลจนความคิด
ไม่เห็นผิดพลาดทรามความเสียหาย
เหมือนมดหลงความหวานน้ำตาล...ตาย
ทั้งหญิงชายก็เป็นไปเช่นกัน

ดวงกระมลคนดีของพี่เอ๋ย
น้องไม่เคยครองรักไว้พักฝัน
พบรักแรกแปลกรสจดใจพันธ์
ทั้งคืนวันหวังสนุกสุขอารมณ์

อยากเชยชิดติดตามด้วยความหลง
ใจซื่อตรงตรองเน้นเห็นสุขสม
ไม่รู้ตนเดินตามทางความตรม
หวานจะขมต่อไป...ไม่คำนึง

มิใช่สอนค่อนแคะกระแนะกระแหน
ปรานีแท้อุทิศ...รักคิดถึง
ห่วงคนดีมีอารมณ์ตรมโศกซึ้ง
รักที่พึ่งพิงใจไม่เหมือนจินต์

จึ่งร้อยคำกำนัลจำเพาะน้อง
การเรียกร้องรักอยู่มิรู้สิ้น
เป็นการตามความคิดผิดระบิล
ถึงถวิลเท่าไรก็ไม่จริง

ความรักนั้นสูงส่งบริสุทธิ์
สร้างมนุษย์มากมายทั้งขายหญิง
และทำลายชายสตรีที่พึ่งพิง
นับเป็นสิ่งพร้อมพรั่งทั้งโทษคุณ

รักเถิดถ้าปลงใจไว้ห่างหวัง
สติตั้งตื่นตนไม่วนวุ่น
มีเหตุผลต้นปลายไว้เป็นทุน
คอยค้ำจุนกายใจมิให้ทราม

ถ้ารักทุ่มอุ้มหวังไว้ทั้งหมด
มักปรากฏผลผันเป็นหยันหยาม
ทุกข์รันทดหมดหวังที่วาววาม
ทนอยู่ตามประสายาก “ตากหน้าตาย”

รักพี่ได้....ไม่ว่าแต่อย่าหลง
และอย่าจงใจหวังสุขทั้งหลาย
ชีวิตพี่นี้เป็นเช่นกรวดทราย
มีความหมายก็แต่เพียงแค่คน

รักจากพี่มีหมองเป็นของเหลือ
ช้ำเป็นเชื้อเชือนแชมาแต่ต้น
ไม่ควรน้องปองประดับกับกระมล
ด้วยเหตุผล “น้องดีเกินพี่” ไป

ร้อยความคิดอิสระตามประสา
อยู่ลับตาห่างตนรนอยู่ใกล้
กายถูกกันกลั่นแกล้งอยู่แห่งใด
แต่ดวงใจจดจ้องเคียงน้องเอย....

เต็ม อภินันท์
ณ อาศรมลายสือไท เมืองสุโขทัย
๑๑ พฤษภาคม ๒๕๖๑
* ขอขอบคุณเจ้าของภาพนี้ในเน็ต