บ้านกลอนน้อย - กลอนสบายๆ สไตล์ลิตเติลเกิร์ล

คำประพันธ์ แยกตามประเภท => กลอน ร้อยกรองหลากลีลา => ข้อความที่เริ่มโดย: รพีกาญจน์ ที่ 30, กรกฎาคม, 2555, 02:21:18 PM



หัวข้อ: ...ช่วยด้วย...
เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 30, กรกฎาคม, 2555, 02:21:18 PM

เริ่มปวดหัว ตัวร้อน นอนไม่หลับ
โรคเก่ากลับ กำเริบ เสิบสานบ่อย
ปวดไหล่บ่า ขวาซ้าย ตึงท้ายทอย
ละนานหน่อย ค่อยขยับ ขมับตา

เอาบาล์มทา ยาหม้อ พอต้านไม่
สมุนไพร อาบกิน หมดสิ้นท่า
เรียกรถหวอ รอรับ กลับโรงยา
หมอรักษา ห้าเดือน ยังเหมือนเดิม

ข้าวอาหาร ทานได้ น้อยไม่มาก
อาเจียนราก หมดท้อง ของเหลวเสริม
โรคใหม่โร่ โผล่หน้า มาซ้ำเติม
อาการเพิ่ม ครั่นตัว ทั่วภายใน

หมอจิต วินิจฉัย บอกไม่ถูก
หมอกระดูก ว่าเส้น ทับเอ็นใหญ่
หมอศัลย์ ฟันย่อยยับ ผ่าตับไต
หมอเวทไสย ไล่เลข เป่าเสกมนต์

ยังนอนนิ่ง ทิ้งร่าง ยาวกลางห้อง
ยังคงจ้อง มองทีบาร์ นัยน์ตาหม่น
ตายหรือรอด จอดหรือจี๋ ผีหรือคน
วอนหน้ามน ค้นยา รักษาที

 :AddEmoticons00942:

รพีกาญจน์



หัวข้อ: Re: ...ช่วยด้วย...
เริ่มหัวข้อโดย: รินดาวดี ที่ 30, กรกฎาคม, 2555, 03:51:35 PM

เห็นถ้อยเรียงเคียงกานท์สะท้านไหว
ด้วยโรคภัยไข้เจ็บที่เหน็บพี่
สงสารมากอยากดูแลแดเหลือดี
เพียงรพีเอ่ยชวนรีบด่วนไป

เจ็บตรงนั้นตรงไหนอย่างใดเล่า
อ๋อโรคเก๊าท์เข้าเยี่ยมเขียมไฉน
ปวดบ่าซ้ายย้ายสบักคงหนักใจ
พานลื่นไหลเจ็บเข้าที่เบ้าตา

เพียรรักษาดูแล้วไร้แววหาย
เพลียร่างกายหน่ายโรควิโยคหา
เกิดการท้อต่อจิตคิดระอา
ซมซานมาหายาดีที่บ้านเดิม

มาหาหมอบ้านกลอนน้อยชะรอยชิด
บรรจงพิศ-จารณาหาเหตุเสริม
เฝ้านั่งมองจ้องกายคล้ายซ้ำเติม
ดวงตาพี่เคลิ้บเคลิ้มหยาดเยิ้มลอย

พอทราบเหตุแห่งโรคที่ชอกช้ำ
โรคความจำทำเสื่อมเอือมจิตคล้อย
มีโรคแทรกแรกรักประจักษ์คอย
หัวใจน้อยลอยคว้างห่างจากกาย

การรักษาไม่ยากอยากจะช่วย
ร่วมมือด้วยช่วยจับมัดมั่นหมาย
ปาดทิ้งไปให้สิ้นความเป็นชาย
โรคภัยหายทันทีนี่รับรอง


รับรองหาย...แน่ค่ะท่านกานต์
(http://upic.me/i/0d/icon_118.gif) (http://upic.me/show/19144)

รินดาวดี


(http://upic.me/i/mt/0nurse.jpg) (http://upic.me/show/37792536)


หัวข้อ: Re: ...ช่วยด้วย...
เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 31, กรกฎาคม, 2555, 09:28:43 PM

หัวใจน้อย ลอยคว้าง ห่างจากกาย

ที่สำรวจ ตรวจไข้ มิใช่หมอ
ผู้ช่วยออ ขยับ ปรับท่อสาย
เอาแผ่นรัด วัดความดัน กันวุ่นวาย
รู้ผลราย งานต่อ ให้หมอฟัง

ตรวจความถี่ คลื่นหัวใจ เครื่องไฟฟ้า
ตรวจปัสสาวะ เอ๊กซเรย์หลัง
ชันสูตร ดูดเลือด เจาะเจ็บจัง
อะไรพัง ย่อยยับ ปอดตับไต

ผลออกมา ห้าหก ปรกติ
เอาละสิ โรคเร้น เป็นไฉน
ว่าปวดหัว กลัวงู อยู่ข้างใน
หมออาจใช้ ไม้หน้าสาม จามทุบตี

อยากร้องขอ ตรวจซ้ำ ทำอีกครั้ง
อาการยัง รบกวน ดูถ้วนถี่
พอเห็นหมอ มาปั๊บ ร้ายกลับดี
มันพิเรนทร์ เช่นนี้ ทุกทีไป

ยาพารา หยิบโยน กระโถนทิ้ง
ถ้ากินจริง ไข้ขาด อาจหายได้
โรคประหลาด อ้อนพัก รักษาใจ
ขออยู่ใกล้ คู่เคียง หมอเชียงราย

 :AddEmoticons00942:

รพีกาญจน์



หัวข้อ: Re: ...ช่วยด้วย...
เริ่มหัวข้อโดย: mulan ที่ 01, สิงหาคม, 2555, 09:38:57 AM

ออ อ๋อ อ้อ คนไข้อ้อน ออดออเซาะ
นอนประเจาะ ประแจง แกล้งไม่หาย
แอบมาดู ข้างเตียง นอนเรียงราย
ล้วนมากมาย ชายหนา ระอาใด

ตรวจตรงนั้น ตรงนี้ ชี้ที่อก
เกรงวิตก หักเดาะ เจะดูไหม
สุดเจ็บร้าว ทรวงหนัก อาจหักไป
เสียงหัวใจ เต้นแรง แข่งระรัว

รักษามา ไม่หาย เหนื่อยหน่ายยิ่ง
ทุกข์ใจจริง หมอหญิง โดนสิ่งยั่ว
มือไม้ยาว สาวมา พาหมองมัว
ไม่เกรงกลัว ญาติเฝ้า จ้องเข้ามา

คงต้องเปลี่ยน เวียนเวร เช่นอื่นบ้าง
คือหนทาง สุดท้าย หมายรักษา
เปลี่ยนหน้าหมอ พยาบาล หวานอุรา
ให้ตามหา หมอชาย คงหายจริง

 :AddEmoticons00921:

มู่หลาน



หัวข้อ: Re: ...ช่วยด้วย...
เริ่มหัวข้อโดย: รินดาวดี ที่ 03, สิงหาคม, 2555, 11:28:31 AM

ช่างสรรหา วิธีอ้อน วอนน้องสาว
คงนอนหนาว ร้าวอก วิตกยิ่ง
เลยหมายมา งอนง้อ ขอพักพิง
บ้านน้องหญิง ทิ้งทวน ยวนฤทัย

ผลออกมา ห้าหก ปรกติ
เอาละสิ โรคเร้น เป็นไฉน
ว่าปวดหัว กลัวงู อยู่ข้างใน
หมออาจใช้ ไม้หน้าสาม จามทุบตี

วอนคุณหมอ ขอผ่า อย่าชักช้า
กลัวนักหนา รีบดู เดี๋ยวงูหนี
ไม้หน้าสาม หน้าสี่ ของน้องมี
เล็งให้ดี ตีให้ตรง งูคงตาย

น้องหญิงมี เรื่องเคลียด เบียดสมอง
มานั่งมอง กลอนกง หวังคงหาย
ได้มาอ่าน กลอน"กานต์" มานสบาย
โศกมลาย หายแล้ว แววหมองไกล

ยาพารา หยิบโยน กระโถนทิ้ง
ถ้ากินจริง ไข้ขาด อาจหายได้
โรคประหลาด อ้อนพัก รักษาใจ
ขออยู่ใกล้ คู่เคียง หมอเชียงราย

บ่าวลำปูน พูนเพิ่ม เติมรสหวาน
ทรมาน บ่ทานยา ระอาหลาย
โยนยาทิ้ง หวังอิง พิงข้างกาย
พ่อยอดชาย หมายจริง อย่าทิ้งกัน

(http://upic.me/i/00/2012-x05.gif) (http://upic.me/show/34768961)


รินดาวดี


หัวข้อ: Re: ...ช่วยด้วย...
เริ่มหัวข้อโดย: ลินดา ที่ 04, สิงหาคม, 2555, 08:27:03 AM
(http://upic.me/i/2o/i164871686_76866_3.gif) (http://upic.me/show/2370715)

อิจฉาหนอหมอสาวเจ้าของไข้
งามวิไลแพรวเพลิศช่างเฉิดฉัน
คนไข้หนุ่มรุมป่วยช่วยไม่ทัน
ช่างขยันป่วยจริงทิ้งการงาน

มานอนรอขอรักทักคุณหมอ
มาบ่นท้อต่อไข้ให้สงสาร
ช่างสรรหาสารพัดงัดกลการ
ช่างชำนาญจังเลยไม่เคยเจอ

คิดได้ไงพี่จ๋าพาน้องทึ่ง
ตกตะลึงคำหยอกหรือหลอกเผลอ
นั่งหัวเราะอาการนี้ของพี่เธอ
เอาซิเออหมอไหนใครยาดี

 :AddEmoticons00948:

ลินดา

(http://upic.me/i/c3/137_2.gif) (http://upic.me/show/604073)