|
หัวข้อ: กรุงเทพในความคิดของผม เริ่มหัวข้อโดย: วรรณดี ที่ 03, พฤษภาคม, 2556, 09:40:10 PM อยู่เมืองกรุงรุ่งเรืองเรื่องวิบัติ อัตคัตน้ำใจในเหตุผล แล้งไมตรีมากมีในชุมชน เอาแต่ตนฝ่ายเดียวไม่เหลียวแล เจริญวัตถุก่อสร้างห่างศีลธรรม ต่างคนทำเอาแต่ได้ไม่แยแส เอาตัวรอดเอาดีแต่อ่อนแอ ถูกรังแกเมื่อใดใจร้อนรน เจริญไปใช่ว่าจะถูกต้อง เอาพวกพ้องเป็นเยื่อทุกแห่งหน คนเอาเปรียบก็เอาไร้ตัวตน ทุกชุมชนเดือดร้อนสะท้อนเจริญ หัวข้อ: Re: กรุงเทพในความคิดของผม เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 04, พฤษภาคม, 2556, 01:25:51 PM อย่าไปเลย บางกอก จะบอกให้ ยินพ่อใหญ่ ร้องฟัง ดังอึงมี่ ล้วนใจบาป มากล้น น้อยคนดี กลางวันผี เดินออก ตามซอกซอย พอลงรถ บ.ข.ส. ที่หมอชิต เรามีสิทธิ์ ถูกบั่น หั่นเป็นฝอย ล้วงกินตับ จับตูด รูดเพชรพลอย กระดูกกระดอย ส่งทำ เคี่ยวน้ำปลา ไม่เลือกแก่ หญิงชาย อ้วนผ่ายผอม หิ้วชะลอม ยืนเซ่อ ทะเล่อทะล่า เสียงเหน่อยาน ลาวยอง ของคิงฮา แค่สบตา ตะลึงรอ ก็เสร็จมัน ทั้งน้ำท่า อาหาร การกินเขียม ใช้ของเทียม ของทิพย์ ขลิบสีสัน วางเต็มโต๊ะ กินกลืน มื้อหมื่นพัน ชนแก้วกัน ร้องเล่น เต้นฮาเฮ บนบกมี ยักษ์เจ้า เฝ้าหน้าวัด ในน้ำสัตว์ เขี้ยวขอ จระเข้ ไม่มีซอ หมอลำ ฮ่ำลิเก ละครเร่ พระนาง หนังกลางแปลง อย่าไปเลย บางกอก จะบอกให้ พี่เคยไป เพียงครั้ง ยังกินแหนง ถึงเช้าป๊บ จบปั๊บ รีบกลับแลง กลัวพวกแมง ดูดเลือด แห้งเหือดตาย! :045: รพีกาญจน์ ถูกปลูกฝังมาอย่างนี้ คนแก่ขี้กลัว มันคือกลอนเน่อ :a015: หัวข้อ: Re: กรุงเทพในความคิดของผม เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 04, พฤษภาคม, 2556, 05:27:57 PM จากแดนใต้เมื่อวัยได้สิบห้า สู่เมืองกรุงมุ่งศึกษาคือเป้าหมาย ต้องทำงานเช้าถึงเย็นเหนื่อยแทบตาย หมดเวลาค่าใช้จ่ายเรื่องเรียนพัง ทำงานไปเรียนมหาลัยชีวิต คงหมดสิทธิ์รับปริญญาดั่งใจหวัง ยี่สิบกว่าปีที่อยู่กรุงยุ่งใจจัง แล้วเซซังกลับใต้เหลือแต่ตัว... ธนุ เสนสิงห์ :042: |