บ้านกลอนน้อย - กลอนสบายๆ สไตล์ลิตเติลเกิร์ล

คำประพันธ์ แยกตามประเภท => นิยาย-เรื่องสั้น-บทความ-ความเรียง-เรื่องเล่าทั่วไป => ข้อความที่เริ่มโดย: ลิตเติลเกิร์ล ที่ 01, พฤษภาคม, 2563, 09:11:13 PM



หัวข้อ: ไก่ไม่ขัน ตะวันไม่ขึ้น
เริ่มหัวข้อโดย: ลิตเติลเกิร์ล ที่ 01, พฤษภาคม, 2563, 09:11:13 PM

(https://i.ibb.co/68jLZJD/5e049a63ace5c036aef3eeb1-800x0xcover-ddf-b58v.jpg) (https://imgbb.com/)

ที่วัดเซนแห่งหนึ่งในประเทศญี่ปุ่น
มีไก่อยู่ครอบครัวหนึ่ง
หัวหน้าครอบครัวเป็นผู้บริหารที่เก่งมาก
กางปีกปกป้องภรรยาและลูกทุกตัว

อยู่กันมาอย่างมีความสุข  ทุก ๆ เช้าเวลาตีห้า
ไก่ผู้เป็นหัวหน้าครอบครัว  จะบินขึ้นไปเกาะอยู่บนกิ่งไม้
และโก่งคอขันเสียงก้องไปทั้งพงไพร

ประมาณหกโมงเช้า
พระอาทิตย์ก็จะอรุโณทัยฉายแสงขึ้นมา  ส่องแสงสว่างไปทั่วทั้งสากลโลก
ไก่สี่ตัวนี้จะมีความสุขมาก  ที่ได้เห็นตะวันค่อย ๆ ทอแสงสุขสว่างขึ้นมา

เขาจะยืนชื่นชมแสงตะวัน  และก็ยืนภาคภูมิใจว่า
"เพราะฉันขัน  ตะวันจึงขึ้น มีความสุข  นี่คือผลงานของฉัน"

ทุก ๆ เช้า  ไก่ตัวนี้ก็จะบินขึ้นมาเกาะกิ่งไม้
และเมื่อขันเสร็จแล้ว  ก็รอดูตะวันขึ้นที่เหนือยอดเขา
พอตะวันขึ้นเสร็จแล้ว  ก็บินกลับลงมาหาอยู่หากินกับลูกกับเมีย
เขามีความสุขมาก

ต่อมาวันหนึ่ง
เนื่องจากตรากตรำภาระหนักเหลือเกิน
ร่างกายทนไม่ไหวก็ป่วย
เช้าตรู่วันนั้น  ไก่ตัวนั้นก็บินขึ้นไปเกาะกิ่งไม้ที่เดิม
ขณะจะขันเพื่อเรียกตะวันขึ้น  ก็ร่วงตกลงมา  รู้สึกไม่มีเรี่ยวไม่มีแรง

ลูกชายซึ่งเป็นไก่โต้งรุ่นใหม่ไฟแรงเดินเข้ามาประคองพ่อ
พ่อ  ผมว่า  ถ้าพ่อขันไม่ไหว  วันนี้ผมขันแทนเอาไหม
 
ไก่พ่อซึ่งเป็นซีอีโอ  ก็ยืดอกขึ้นมาชี้หน้าลูก
น้ำหน้าอย่างแก  ถ้าขันตะวันมันจะขึ้นไหม  หัดดูเงาหัวตัวเองซะบ้างสิ

เจอผู้ใหญ่ดับฝันแบบนี้  ลูกหัวหดเลย

เช้าตรู่วันนั้น  ทั้ง ๆ ที่ป่วย
ไก่ซีอีโอตัวนี้ก็บินขึ้นไปเกาะบนกิ่งไม้  และก็ขันครั้งสุดท้าย
ขันได้ครั้งเดียว  ตกลงมาดิ้นพราด ๆ

ก่อนจะขาดใจตาย  เรียกประชุมผู้ถือหุ้นด่วน
ทั้งภรรยาและลูกมากันครบ  สั่งเสียว่า

“เธอ  ที่รัก  ลูกพ่อ
ตั้งแต่วันพรุ่งนี้เป็นต้นไป  พี่คงไม่มีชีวิตอยู่ต่ออีกแล้ว
และจากนี้เป็นต้นไป  พอพี่ไม่ขัน ตะวันก็จะไม่ขึ้น โลกก็จะเข้าสู่กลียุค
ฉะนั้นขอให้เธอและลูก  ดูแลบริษัทของเราให้ดีๆ
ถ้าไม่มีพี่แล้วจะอยู่กันด้วยความยากลำบาก
มนุษยชาติก็จะถึงคราววิบัติ  ดูแลกันดี ๆ  นะที่รัก”


เสร็จแล้วก็ล่วงลับดับขันธ์ไป
พร้อมกับความเข้าใจผิดว่า
เพราะฉันขัน  ตะวันจึงขึ้น

หารู้ไม่ว่าวันรุ่งขึ้น  พอไก่ตัวนี้ตายไปแล้ว
ตะวันก็ยังขึ้นเหมือนเดิม
โลกดำเนินต่อไปไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
ไก่ตัวนั้นไม่ได้นำเอาตะวันไปด้วยสักนิด

พระอาทิตย์ยังคงอุทัย  พระจันทร์ยังคงทอแสง  สายน้ำยังคงไหลเอื่อย
ดอกไม้ยังคงผลิบาน  โลกนี้ยังคงมีข้าวปลาอาหารอุดมสมบูรณ์
นกก็ยังมีข้าวปลาอาหาร  คนต่าง ๆ  ก็ยังคงทำงานต่อไปได้เหมือนเดิม


โดย  ว.วชิรเมธี ผู้อำนวยการสถาบันวิมุตตยาลัย