|
หัวข้อ: ...ดั่งฝนพรม... เริ่มหัวข้อโดย: ampol ที่ 18, พฤษภาคม, 2556, 02:14:27 AM (http://upic.me/i/2e/230618223_m.jpg) (http://upic.me/show/44913387) เหงาใจ คราลมหนาวพราวพัดสะบัดพลิ้ว หัวใจหวิวหวั่นไหวพาหน่ายแหนง มีผู้ใดเห็นใจบ้างอย่าคลางแคลง เป็นคู่แรงร่วมปองสองชีวี จะรักเจ้าเอาใจมิให้หมอง มุ่งประคองเคียงขวัญมั่นวิถี จักซื่อตรงคงรักสองภักดี เผยวจีจากใจให้ชิดชม อยู่คนเดียวเปลี่ยวอุรามานานนัก เชิญนงลักษณ์ครวญคิดลิขิตสม ขอเพียงตอบวาจานะเอวกลม พิรุณพรมดวงมานประสานทรวง แม้นมิตอบมิชอบใจในอักษร ของามงอนโปรดแจ้งแแจงคำหวง จักยอมรับมิรั้งรอขอบอกรวง จักมิหน่วงเหนี่ยวไว้ให้ราคี :AddEmoticons00935::AddEmoticons00942: :AddEmoticons00941: ***..กลอนบทนี้เป็นบทกลอนที่เขียนครั้งแรกไว้ในเว็บ ..ที่นี่ดอทคอม..เมื่อ ธันวาคม ๒๕๔๙ (๒๐๐๖) . ได้นำกลับมาปรับปรุงใหม่ ครั้งแรก ที่บ้านกลอนน้อยฯ ๑๘ พฤษภาคม ๒๕๕๖ (๒๐๑๓) ขอบคุณครับ ศิลาสีรุ้ง ๑๘ พฤษภาคม ๒๕๕๖ (http://upic.me/i/zy/14171_67736.gif) (http://upic.me/show/20371356) (http://upic.me/i/hr/4jnl-41.gif) (http://upic.me/show/15021453)(http://upic.me/i/jy/set3.10.gif) (http://upic.me/show/11634368)(http://upic.me/i/h0/49868_1.gif) (http://upic.me/show/17738206) ขอบคุณภาพจาก Internet ครับ หัวข้อ: Re: ...ดั่งฝนพรม... เริ่มหัวข้อโดย: Sasi Aksarasrom ที่ 19, พฤษภาคม, 2556, 01:17:42 PM :AddEmoticons00942: จำนรรจ์ถ้อย ร้อยเรียง เสี่ยงหารัก เที่ยวถามทัก ภักดิ์อ้อน อักษรศรี ยลวาจา ปราศัย ในวจี ทุกวลี ปรี่หวาน มานตรึงตรา ท่ามหมู่ดาว พราวพร่าง กระจ่างเจิด งามพริ้งเพริศ เลิศใด ไหนงามกว่า อิ่มคำอุ่น กรุ่นทรวง ห้วงวาจา เลอล้ำค่า หาเปรียบ เทียบใดมี มธุรส หยดหยาด พิลาสล้ำ ถ้วนถ้อยคำ จำนรรจ์ รำพันนี่ เชี่ยวฝึกฝน จนแคล่ว แล้วละซี มีสตรี กี่รุ่นนี่ ที่พี่ลวง :059: ต้นหญ้า หัวข้อ: Re: ...ดั่งฝนพรม... เริ่มหัวข้อโดย: นาย รื่นรมย์ ที่ 26, พฤษภาคม, 2556, 10:44:35 PM แววแว่วหวาน ผ่านฝน พรมพราวพร่าง
หนาวน้ำค้าง กลางหาว คราววสันต์ คิดถึงคน ไกลบ้าน พล่านผูกพัน เธอกับฉัน เคยเอนอิง พิงสุขใจ.. มาฝนนี้ ฤดีหมอง หนองกลัดอก ดวงใจฟก ช้ำหนัก รักเฉไฉ ก้มหน้าสู้ คู่ฝนพร่ำ ร่ำหทัย น้ำตาใส ไหลหยดปน สายพิรุณ.. ไม่เข้าใจ ใยถึงหลอก บอกรักพี่ เอ่ยวจี คำหวานวอน นอนตักหนุน อุ่นไอรัก สลักจิต คิดละมุน ไม่ข้องขุ่น อันใด ให้ช้ำทรวง.. หยาดเอ๋ย หยาดทิพย์ จากฟากฟ้า ร่วงลงมา ชะใจ ให้หายหวง หมดสิ้นแล้ว แก้วร้าว คราวรักลวง ต้องติดบ่วง ร่วงแหลกราน คลานซบดิน :a020: หัวข้อ: Re: ...ดั่งฝนพรม... เริ่มหัวข้อโดย: นาย รื่นรมย์ ที่ 10, มิถุนายน, 2556, 12:39:23 PM ฟ้าหม่น คนช้ำ น้ำตาตก
หทัยฟก หมกหมอง ไม่ปองสม วสันต์นี้ ฤดีร่ำ ช้ำระทม อกข่ม ตรมใจ ใครไม่มอง.. หยาดทิพย์ ชะโลมโลก โชกชุ่มฉ่ำ ดั่งน้ำคำ จากหญิง ทิ้งพี่หมอง ฤทัยหลง ตกพร่ำ น้ำตานอง เหมือนดั่งต้อง อัสนี วจีกานต์.. มานน้อย คอยรัก สักกี่ฝน มานปน เลือดหนอง ร้องไขขาน มานเศร้า เหงาขม ล้มคลุกคลาน มานหักผ่าน ทิวานี้ ที่ระกำ.. เหมือนดั่ง น้ำตาฟ้า มารดราด ใจจะขาด รอนรอน วอนงามขำ เพียงปลายฝน ต้นหนาว พราวฝนพรำ เยือกเย็นย่ำ ขอร่ำร้อง น้องกลับมา.. :a001: |