|
หัวข้อ: ก่อนจะยื้อใครสักคนไว้.. เริ่มหัวข้อโดย: ปลายฝน คนงาม ที่ 05, กรกฎาคม, 2564, 01:05:30 PM (https://i.ibb.co/9bqYkCf/203019239-4419246941442598-7284679033534033138-n.jpg) (https://imgbb.com/) ก่อนจะยื้อใครสักคนไว้ควรอ่าน การจะรักษาความสัมพันธ์ต่าง ๆ ไว้ แต่สุดท้าย ก็ยอมปล่อยไป เพราะมันคงมีแต่เรา ที่อยากให้รักษาทุกอย่างเหมือนเดิม ในขณะที่เราพยายามทำให้รักครั้งนี้อยู่ต่อไปได้ เขาก็พยายามทำทุกอย่าง เพื่อให้รักครั้งนี้มันจบลงเช่นกัน ความสัมพันธ์ที่สวนกัน มันก็เปรียบเสมือนเชือก ที่ต่างฝ่ายก็ดึงไป คนละทาง ทางหนึ่งเป็นของ คนที่ยังรักอยู่ ส่วนอีกทางหนึ่งเป็น คนที่พร้อมจะไป เพราะทุกคน ต่างก็มีเหตุผลที่จะดึงมัน จึงทำให้เกิดการแข่งขัน หลายคนคงคิดว่า ใครที่ดึงเชือกเข้าหาตัวเองได้มากที่สุด จะเป็นฝ่ายชนะ นั่นก็คือ คนที่พยายามทำตามเหตุผลตัวเองได้ แต่...อย่าลืมมองกลับไปดูมือที่ดึง มันมีทั้งเลือดและแผลจากการดึงหรือสิ่งที่เราทำ เรื่องนี้บอกให้รู้ว่า มันไม่สำคัญหรอกว่าเราจะเลิกกันเพราะอะไร ถ้าการที่เรายื้อคน ๆ หนึ่งที่หมดใจ ด้วยการจะรักษาเขาไว้อยู่ สิ่งที่ได้กลับมาอาจจะเจ็บกว่าการปล่อยเขาไป เพราะฉะนั้น เจ็บครั้งเดียวแล้วจบ ดีกว่าเจ็บเรื่อย ๆ แต่ไม่จบสักที เชื่อเถอะ รักคนหมดใจ มันไม่มีความสุขหรอก เหตุที่คนเคยรักกัน คบกันมาหลายปีเมื่อทิ้งกันไป ทำไมจึงหมดเยื่อใยเร็วปานนั้น ไม่คิดถึงอดีตที่รวมฝ่าฟันมาเลยหรือ คำตอบ ก็คือ หากคนปกติทั่ว ๆ ไป ที่ยังมีความรู้สึกทางดีมากกว่าความรู้ด้านไม่ดี เขาจะคิดถึงอดีตที่มีเราเสมอ นั่นทำให้เขาเห็นคุณค่า ทำให้มีกันและกันอยู่จนทุกวันนี้ แม้จะเบื่อหน่าย รำคาญเราในบางครั้ง เขาก็มีอดีตที่คอยเฝ้าคิดถึง ทำให้ไม่จากไปไหน แต่หากคนที่ทิ้งไปแล้วหมดเยื่อใยทันที นั่นก็เพราะเขามีความเลวในใจอยู่มาก เป็นประเภทอ่อนแอทางใจ ต้องการหนีให้พ้น ๆ ไป ไม่ต้องการรับรู้ความรู้สึกของเราและคนรอบข้าง ว่าทุกข์ทรมานจากผลการกระทำของเขามากเพียงใด ยิ่งมีคนใหม่ด้วยแล้ว ทำให้อดีตไม่เคยสำคัญอะไรกับเขาอีก หรืออีกนัย คือ เขาไม่เคยรักเราหรอก คนแบบนี้เขารักตัวเอง มากเกินกว่าจะแคร์ความรู้สึกใคร หรือก็คือ เขาหมดเสน่ห์หาในตัวเรา และไม่เห็นทางที่จะไปและใช้ชีวิตอยู่กับเราได้ เขาจึงไปแบบไม่หลงเหลือเยื่อใยอะไร แม้บางทีมีลูกสอง สาม ไม่ถามถึง ไม่ส่งเสียก็เห็นได้บ่อย และมักหาข้ออ้างสนับสนุนให้ตัวเองผิดน้อยลง ด้วยการโยนความผิดให้เราก็ได้ คนแบบนี้จึงควรปล่อยไปมากกว่ามาอาลัยอาวรณ์ เพราะเขาไม่ได้คู่ควรกับเราแม้แต่น้อย มันอาจจะเป็นความโชคดีของเราก็เป็นได้ เพราะเราได้เห็นตัวตนที่แท้จริงของเขา แม้อดีตจะร่วมสร้างฝ่าฟันอุปสรรคปัญหามาด้วยกัน แต่พอมั่งมีลืมตาอ้าปากได้ เขาก็เลือกจะไปอยู่กับคนอื่น ชีวิตคนเราหากทำความดีมากพอ ย่อมได้กินผลเงาะ หากมีความดีไม่พอ ย่อมได้กินแต่เปลือกของเงาะ อย่างไหนรสชาติมันจะหวานหอมกว่ากันล่ะ คนเราทุกวันนี้หลงเปลือกกัน หลงรูปเสียจนหลงลืมจิตใจ และคุณงามความดี ใครเลือกอย่างไหน ก็จะได้อย่างนั้น คนที่ไม่ดี ไม่มีวันอยู่ร่วมกับคนดีไปได้หรอก เพราะศีลมันไม่เสมอ มันคิดก็ต่าง ทำก็ต่างแล้ว เก็บความรักของเรา มารักตัวเองและครอบครัวดีกว่า แล้ววันหนึ่ง เราอาจจะรู้สึกขอบคุณเขา....ที่ทิ้งไป :love letter: (เครดิตจาก นามบุญ) ขอบคุณเจ้าของภาพทางอินเตอร์เน็ตค่ะ |