|
หัวข้อ: - วิชชุมมาลาฉันท์ ๘ - เริ่มหัวข้อโดย: Black Sword ที่ 24, พฤศจิกายน, 2564, 10:47:40 PM (http://www.homelittlegirl.com/uppic/i/dPd.png) (http://www.homelittlegirl.com/uppic/index.php?mod=show&id=1594) - วิชชุมมาลาฉันท์ ๘ - วิชชุมมาลาฉันท์ ๘ (วิด-ชุม-มา-ลา-ฉัน) เป็นฉันท์ที่ตำราฉันทศาสตร์ได้ให้อัตถะไว้ว่า เป็นสำเนียงยาว เปรียบดั่งสายฟ้าแลบอันยาว ๑.) รูปแบบของวิชชุมมาลาฉันท์ ๘ หนึ่งบท จะมี ๔ บาท แต่ละบาทแบ่งเป็น ๒ วรรค วรรคละ ๔ พยางค์ (รวมเป็น ๘ พยางค์ในหนึ่งบาท) ๒.) ลักษณะบังคับ ครุ –ลหุ (ดูผังด้านบนประกอบ) ใน แต่ละวรรค จะมีลักษณะเป็น ครุ ล้วนตลอดเหมือนกันทุกวรรค คือ ครุ-ครุ-ครุ-ครุ ............... ครุ-ครุ-ครุ-ครุ โดยแต่ละวรรค จะแบ่งจังหวะการอ่านเป็น ๒ + ๒ เหมือนกันทุกวรรค ๓.) ลักษณะการส่งสัมผัส (ดูผังด้านบนประกอบ) - สัมผัสภายในบท - ๑) คำสุดท้ายของวรรคที่ ๑ สัมผัสเชื่อมไปยัง คำที่ ๒ ของวรรคที่ ๒ ๒) คำสุดท้ายของวรรคที่ ๒ ส่งสัมผัสไปยัง คำสุดท้ายของวรรคที่ ๓ ๓) คำสุดท้ายของวรรคที่ ๕ สัมผัสเชื่อมไปยัง คำที่ ๒ ของวรรคที่ ๖ ๔) คำสุดท้ายของวรรคที่ ๖ รับสัมผัสจาก คำสุดท้ายของวรรคที่ ๔ ๕) คำสุดท้ายของวรรคที่ ๖ ส่งสัมผัสไปยัง คำสุดท้ายของวรรคที่ ๗ - สัมผัสระหว่างบท - หากแต่งมากกว่า ๑ บท คำสุดท้ายของบทก่อนหน้า ส่งสัมผัสไปที่ คำสุดท้ายในวรรคที่ ๔ ของบทต่อไป - ตัวอย่างคำประพันธ์บางส่วน - - วิชชุมมาลาฉันท์ ๘ - อ้าสอง/เทเวศร์ โปรดเกศ/ฃ้าบาท ทรงฟัง/ซึ่งวาท ที่กราบ/ทูลเชิญ โปรดช่วย/ดลใจ ทรามวัย/ให้เพลิน จนลืม/ขวยเขิน แล้วรีบ/เร็วมา ด้วยเดชเทพไท ทรามวัยรูปงาม จงได้ทราบความ ฃ้าขอนี้นา แม้คิดขัดขืน ฝืนมนตร์คาถา ขอให้นิทรา เข้าสึงถึงใจ มาเถิดนางมา อย่าช้าเชื่องช้อย ตูฃ้านี้คอย ต้อนรับทรามวัย อ้านางโศภา อย่าช้ามาไว ตูฃ้าสั่งให้ โฉมตรูรีบจร โฉมยงอย่าขัด รีบรัดมาเถิด ขืนขัดคงเกิด ในทรวงเร่าร้อน มาเร็วบัดนี้ รีบลีลาจร มาเร็วบังอร ฃ้าเรียกนางมา (มัทนะพาธา : พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว) - วิชชุมมาลาฉันท์ ๘ - ผ่านแคว้นแดนอัน ขอบขัณฑ์สีมา แห่งมารหาญกล้า ร้ายกาจนามกร กาลนาคเกรียงไกร เนาในสิงขร ถ้ำทองครองนอน โดดเดี่ยวเปลี่ยวใจ กำยำล่ำสัน ดึงดันสำแดง ฤทธากล้าแรง เขี้ยวแก้วแววไว โง้งออกนอกปาก ยามอยากสัตว์ไพร เสือสีห์หมีไล่ รวบคอเคี้ยวกิน สัตว์ผองหมองทั่ว เกรงกลัวอำนาจ ยินเสียงยักษ์หวาด หลีกซบหลบสิ้น ถือพลองท่องป่า รบราเชี่ยวชิน หักคอคชกิน ดื่มเลือดเลี้ยงชนม์ วันนั้นพลันยักษ์ นอนพักผ่อนใน ถ้ำทองผ่องใส โสตแว่วเสียงพล ผุดตื่นยืนหยัด ฮึดฮัดบัดดล ขึ้นยอดเขายล ทัพท่องล่องมา ฉุนเฉียวเกรี้ยวโกรธ ถีบโขดเขาเขิน ทัพชัยใครเดิน เข้าแดนเราหวา พลดาดกลาดแดน คชแน่นอาชา ทัพนี้คลี่คลา จากแคว้นแดนใด มือสองป้องเพ่ง ส่องเล็งรถทรง น่าโลมโฉมยง นางรามทรามวัย นั่งเรียงเคียงอาตม์ องค์ราชแลไป กามกวนป่วนใจ จดจ้องปองนาง จำเราเข้าชิง ยอดมิ่งสวยสม ร่วมถ้ำค่ำชม เนื้อนมเอวบาง องค์ราชนั้นเล่า ลองเข้าขัดขวาง ชีพกายวายวาง ด้วยฤทธิ์แรงตู ตรองเสร็จสู่ถ้ำ กรกำไม้พลอง แกว่งลัดกวัดลอง กำลังชั่งชู ย่าวเท้าก้าวมา คอยมาเพ่งดู รถทรงโฉมตรู คล้อยแดนแล่นดล (พรหมลิขิตคำฉันท์ : สุภร ผลชีวิน) - วิชชุมมาลาฉันท์ ๘ - ๐ สองโจรครรไล มาใกล้เขตคาม แห่งหนึ่งจึงความ หิวโหยมีมา เหน็ดเหนื่อยเมื่อยอ่อน จำผ่อนกายา หยุดพักเพื่อหา ภักษ์ภุญชาหาร ๐ ซุกซอนซ่อนทรัพย์ ไว้ลับกำบัง โจรหนึ่งจึงนั่ง รักษาธนสาร เฝ้าคุมกุมดาบ คมปลาบปราบพาล อันจักมาราญ รังแกรังกล ๐ อีกคนหนึ่งเล่า ถือข้าวสารไป ยืมหม้อขอไฟ ตามหมู่บ้านคน หาอาหารเพื่อ มาเผื่อเพื่อนตน สั่งกันบัดดล โดยด่วนครรไล ๐ โจรผู้เฝ้าทรัพย์ กลายกลับความคิด เหตุโลภหากจิต ให้แปรปรวนไป มุ่งหมายร้ายกาจ ชีพฆาตมาทใจ เพื่อมิตรบรรลัย เสียโดยเร็วพลัน ๐ หวนฮึกตรึกว่า แม้ถ้าเพื่อนกู มีชีวิตอยู่ ลาภถอยน้อยครัน ทรัพย์ควรส่วนสอง จำต้องแบ่งปัน ไปเป็นของมัน ภาคหนึ่งแน่นอน ๐ อย่าเลยอย่างนั้น เอามันไว้ไย อ้ายเพื่อนจัญไร เหมือนกับหญ้าบอน ในกำมือเรา จักเอาชีพมรณ์ เมื่อไรคงรอน สำเร็จดังใจ ๐ จึ่งโจรจัณฑาล โหดพาลหีนเพศ จองจิตจงเจตน์ ผลาญชีวาลัย แห่งมิตรคิดว่า หากมาเมื่อไร ฟันให้ตายไป ด้วยดาบทันที ๐ ฝ่ายโจรผู้ไป อยู่ในหมู่บ้าน หุงหาอาหาร เห็นช่องคล่องดี พลางปรารภพลัน ทรัพย์สรรพ์อันมี เพื่อนคงชีวี ลำบากยากใจ ๐ แบ่งสรรพ์ปันสอง เป็นของเขาส่วน นึกไปไม่ควร ให้มันทำไม ยาพิษติดตัว อยู่กลัวมันไย จักเจือเบื่อใน หม้อข้าวส่วนมัน ๐ ข้าวสุกสำเร็จ กินเสร็จสรรพแล้ว จึ่งโจรใจแกล้ว โรยยาพิษพลัน ถือกุมภ์ดุ่มเต้า เร่งเท้าผายผัน ถับถึงเพื่อนกัน ปลงหม้อพอวาง ๐ โจรผู้คอยฆ่า สบท่าได้ที ไม่ผ่อนให้มี เวลาท่าทาง เงื้อดาบโดดปราด ฟันฉาดขาดกลาง กายดิ้นแด่วพลาง ชีวันบรรลัย ๐ เสร็จฆ่าเพื่อนแล้ว ผ่องแผ้วล้นพ้น ค้นข้าวกินจน อิ่มหนำช่ำใจ พิษยาซ่าซ่าน เสือกคลานซานไป โจรนั้นทันใด ถึงซึ่งความตาย ๐ เหลือแต่ทรัพย์สรรพ์ มากครันอันทิ้ง เกลื่อนกลาดดาษกลิ้ง ตกอยู่เรี่ยราย บรรดาโจรหาก โลภมากลาภหาย ชีวาตม์วางวาย ดุจกล่าวแล้วมา ฯ (เวทัพพชาดกคำฉันท์ : ชิต บุรทัต) บ้านกลอนน้อยลิตเติลเกิร์ล - Black Sword - (หมู มยุรธุชบูรพา) • กลับสู่หน้า สารบัญ ฉันท์ คลิก (http://www.homelittlegirl.com/index.php?topic=14138.msg51433#msg51433) • กระโดดสู่ห้องเรียน กาพย์ คลิก (http://www.homelittlegirl.com/index.php?topic=14135.msg51426#msg51426) • กระโดดสู่ห้องเรียน กลอน คลิก (https://www.homelittlegirl.com/index.php?topic=15216.msg55729#msg55729) • กระโดดสู่ห้องเรียน โคลง คลิก (http://www.homelittlegirl.com/index.php?topic=14132.msg51411#msg51411) • กระโดดสู่ห้องเรียน ร่าย คลิก (http://www.homelittlegirl.com/index.php?topic=14615.msg53012#msg53012) • กระโดดสู่ห้องเรียน กลอนกลบท คลิก (http://www.homelittlegirl.com/index.php?topic=6688.msg22950#msg22950) • กระโดดสู่ห้องเรียน โคลงกลบท คลิก (http://www.homelittlegirl.com/index.php?topic=6689.msg22951#msg22951) • กระโดดสู่ห้องศึกษา ภาพโคลงกลบท คลิก (http://www.homelittlegirl.com/index.php?topic=7715.msg27482#msg27482) (http://www.homelittlegirl.com/uppic/i/AJ.png) (http://www.homelittlegirl.com/uppic/index.php?mod=show&id=1468) |