|
หัวข้อ: กิเลสวัตถุ ๑๐ ~ กลอนกลบท วสันตดิลกวาที เริ่มหัวข้อโดย: แสงประภัสสร ที่ 14, กันยายน, 2566, 11:39:07 AM (https://i.ibb.co/c85thj9/Screenshot-20230913-113840-Google.jpg)
☆กิเลสสภาพธรรมที่จิตทรุด ไม่บริสุทธิ์ ก่นด้วยเศร้าหมอง สภาวะนี้กิเลสครอบครอง หทัยมิตรอง วัตถุสิบพา ☆"ความโลภ" ข้อหนึ่งคือ ความอยากได้ จิตใจสิ ไคล้คลั่ง ยินดีหนา ถ้าละมิได้ เป็นเหตุนำมา ทำชั่วประดา นำอันตราย ☆"โทสา" กระทบ ข้อสองขัดเคือง ถือตนเรื่อง เด่นกว่า เขาทั้งหลาย ถ้าหากระงับ ไม่ทัน จ้องทำลาย ตนมิสบาย อาจทุรน ☆"โมหันธุ์" สิ ข้อสาม ไม่รู้จริง ระลึกจำสิ่งคิด ผิดพร่องผล ไม่เชื่อบุญบาป เพราะมัวเมาตน โง่เขลาผจญ ทำชั่วอวดดี ☆"มานะ"จะเป็นข้อ สี่คิดภาพ ประณีต ฤ หยาบ ย้ำประเสริฐศรี สถานะ สิ่งนั้น พิศให้ดี ปกติชี้ไม่ปรุงแต่งเติม ☆ห้า"ทิฐิ" ความคิดผิดมีจิต เห็นวิปริต ยึดตนสร้างเสริม ชิวิตจะเกิดดับ ใจจ่อเกริม มฤตก็เพิ่ม บอกว่าสิ้นยง ☆"ความไม่แน่ใจ" ข้อหกเคลือบแคลง พระธรรมแสดง ว่าพิศวง กว่าจะลุปัญญา พาแจ้งตรง มิลังเลคง คุณพระรัตน์ตรัย ☆ลุถีนะ ข้อเจ็ด "หดหู่,เหงา" จิตอับเฉา เขาคร้าน เป็นนิสัย ท้อแท้ ละเลย จึงต้องห่างไกล หมดชยไซร้ จักห่างสมาธิ์ ☆กระสับกระส่าย ข้อแปด"ฟุ้งซ่าน" ฤดีพะพาน วุ่นวาย ทุกขา จิตครุ่นคิด จึ่งขวาง ทางนำพา ปิดกั้นมนา น้อมรับความดี ☆เก้า"มิละอายต่อบาป" เป็นนิตย์ กระทำทุจริต หมดสิ้นราศี ริคิดทำชั่ว ทั้งกาย,วจี พร้อมจิตที่ไม่อาย จากยลยิน ☆ข้อสิบ"มิกลัวต่อบาป" ตามมา ทำกิริยา ไม่กลัวผกผิน ละชั่วประพฤติดี ศรีผลิน จะสุขะจินต์ ลดทุกข์ระทมฯ แสงประภัสสร สภาพธรรม=สภาพที่แท้จริง กิเลส=สิ่งที่ทำให้ใจเศร้าหมอง โมหันธ์=ความมืดมนด้วยความหลง ศาสน์=ศาสนาพุทธ ยึดตน=ยึดว่าร่างกายนี้เป็นของตน เที่ยงแท้ (ขอบคุณเจ้าของภาพจากอินเทอร์เน๊ต) |