พิมพ์หน้านี้ - ๛ เรื่องราวของ ลุงข้างบ้าน ๛

(https://img2.pic.in.th/pic/455870247-323-n-1.jpg)

≋ ลุงข้างบ้าน .... อยากให้อ่านกันให้จบนะคะ ≋

เราย้ายมาอยู่ที่นี่ได้หลายปี เพื่อนบ้านก็ดี มีน้ำใจ
ข้างบ้านรั้วติดกันมีคุณลุงคนหนึ่งเป็นข้าราชการบำนาญ
เกษียณมาหลายปีแล้ว ภรรยาเสียแล้ว

ตั้งแต่เรายังไม่ย้ายเข้ามา ลูก ๆ ทั้ง 3 คน ต่างก็แต่งงานมีครอบครัว
ไปอยู่ที่จังหวัดอื่น ๆ กันหมด คุณลุงแกก็อยู่บ้านคนเดียวมาเกือบ 10 ปี

เราได้รู้จักคุณลุง ก็ได้เห็นในน้ำใจไมตรี เป็นคนใจดี อบอุ่น น่ารัก
คุณลุงมีโรคประจำตัวตามประสาคนแก่ คือ เบาหวาน ความดัน
และเจ็บป่วยเล็ก ๆ น้อย ๆ ไปตามปกติ

ด้วยความที่อยู่บ้านคนเดียว บางครั้งเจ็บป่วย ก็ลำบากหน่อย
เพราะไม่มีลูกหลาน คอยช่วยเหลือ ช่วงเวลาหลายปีที่ผ่านมา
เราก็ได้มีโอกาสได้ช่วยเหลือ พาไปหาหมอ พาไปทำธุระ ต่าง ๆ
และถ้าป่วยหนักถึงขั้นต้องนอนโรงพยาบาล ก็จะช่วยโทร ตามลูก ๆ ของแกให้
ลูก ๆ ก็จะมาเยี่ยมบ้างไม่มาบ้าง แล้วแต่โอกาส เรารู้ว่า คุณลุงเหงา
บ่อยครั้ง ที่คุณลุงจะบ่นถึงคุณป้า ซึ่งเราไม่เคยเจอตัวจริง ได้เห็นแต่ในรูป
เพราะท่านเสียไปหลายปีแล้ว ก่อนที่เราจะได้ย้ายมาอยู่ที่นี่

ช่วงเทศกาล ปีใหม่ สงกรานต์ เมื่อบ้านอื่น ๆ เขามีลูก ๆ มาเยี่ยม
เราเห็นคุณลุงนั่งเหงา เพียงลำพังเราก็ซื้อของขวัญ ของกิน ของใช้
บางครั้งก็เป็นพวกผลไม้บ้าง เครื่องดื่มบ้าง ไปไหว้
คุณลุงก็ดีใจ ให้ศีลให้พรกันยกใหญ่ แล้วก็บ่น รำพึง รำพัน ถึงลูก ๆ แล้วก็น้ำตาไหล
นั่งมองแต่ประตูหน้าบ้าน รอว่าเมื่อไร จะมีรถของลูก ๆ กลับมาเยี่ยมบ้าง
หลายปีมานี้ คุณลุงก็ได้แต่รอ เราก็ได้แค่ปลอบว่าลูก ๆ เขาคงติดธุระ
วันไหนเขาว่างก็คงมาเยี่ยม ไม่ต้องคิดมาก เสียสุขภาพไปเปล่า ๆ

ที่หลังบ้านคุณลุง มีต้นมะม่วงพันธุ์ดีอยู่หลายต้น
มีต้นหนึ่งที่ลูกโต หวานอร่อย เป็นพิเศษ เราไปช่วยลุงเก็บเป็นประจำ
และคุณลุงก็จะแบ่งมาให้ทุกครั้ง

คุณลุงจะคัดลูกสวย ๆ เก็บใส่กล่องดูแลเป็นพิเศษ
เก็บไว้รอลูก ๆ อยากให้ลูกได้กินของดี ๆ หลายครั้งหลายหน
เราเห็นคุณลุงรอลูก ๆ จนมะม่วงเน่าเสียไป ไม่รู้กี่หน ต่อกี่หน

หลายปีมานี้ ก็ไม่เคยเห็นลูก ๆ กลับมากินมะม่วงที่พ่อบ่มไว้แม้แต่ครั้งเดียว
คุณลุงมีที่แปลงหนึ่ง ที่ไม่ได้ใช้ประโยชน์ คุณลุงบอกว่าอยากขาย
ให้เราช่วยดำเนินการให้หน่อย เราก็เขียนป้ายไปติด
แล้วลงประกาศให้ 5 เดือนเศษ ๆ หลังจากประกาศขาย
ในที่สุดก็มีผู้สนใจและก็ขายได้ในที่สุด ในราคา 1 ล้านบาท
เมื่อได้เงินมา สิ่งแรกที่คุณลุงพูดถึงคือ
"คิดถึงลูก ๆ ถ้ารู้ว่าพ่อขายที่ได้คงดีใจ" คุณลุงบอกว่าจะแบ่งเงินให้ลูกทั้ง 3 คน เท่า ๆ กัน

วันรุ่งขึ้น คุณลุงก็มาหาเราแต่เช้า บอกว่าวันนี้ ขอแรงหน่อย ช่วยพาลุงไปธนาคารที
จะไปโอนเงินให้ลูก เราก็พาไป วันนั้นเป็นลูกค้ารายแรกของธนาคาร
คุณลุงโอนเงิน ให้ลูกคนละ 3 แสนบาท เมื่อกลับมา จอดรถส่งลุงหน้าบ้าน
ก่อนลงจากรถ คุณลุงหยิบเงิน ในกระเป๋า 1 แสนบาทยื่นส่งให้
บอกว่า "เอานี่ ลุงให้ " เรารีบ ปฏิเสธ บอกว่า ไม่เป็นไรหรอกครับลุง
ไม่ต้องให้ผมลุงเก็บไว้ใช้เถอะ ให้ลูก ๆ ไปเกือบหมดแล้ว
คุณลุงบอกว่า " เอาไปเถอะ ลุงได้รับบำนาญทุกเดือน ไม่ได้เดือดร้อนอะไร
ที่แปลงนี้ที่ขายได้ ก็เพราะเราต้องรับโทรศัพท์และพาคนไปดูที่
หลายเดือนมานี้ไม่รู้ขับรถไป-กลับกี่รอบแล้ว และอีกอย่าง ตลอดเวลาที่ผ่านมา
ลุงก็ได้แต่รบกวน ไม่เคยได้ให้อะไรตอบแทนบ้างเลย พ่อหนุ่มไม่ใช่ลูก ไม่ใช่หลาน
แต่ก็ยังอุตส่าห์เสียเวลาเป็นธุระจัดการเรื่องราวให้สารพัด รับไว้เถอะ ลุงอยากให้จริง ๆ
ถ้าไม่รับลุงจะเสียใจนะ"
เราก็ไหว้ "ขอบคุณครับลุง" กลับมานอนคิด ไตร่ตรอง รู้สึกไม่สบายใจ
ดึก ๆ จึงหยิบเงินไปหาลุงอีกรอบ แต่ลุงไม่รับคืนและยืนยันว่าตั้งใจจะให้เราจริง ๆ

อีก 2 วันถัดมา มีรถยนต์มาจอดที่บ้านลุง ลูกสองคน คนเล็กและคนกลางมาเยี่ยม
และทวงถามเราถึงเงิน 1 แสนบาท พูดจาประมาณว่าเราไปหลอกเอาเงินคนแก่
เรารีบเข้าไปในบ้านหยิบเงิน 1 แสน เดินไปที่บ้านลุง แล้วคืนเงินให้ลุง
ลุงปฏิเสธและพยายามอธิบายให้ลูก ๆ ฟัง แต่ทั้งสองคนไม่ยอม
เราจึงวางเงินไว้ แล้วเดินออกมา

ก่อนตะวันตกดิน เราได้ยินเสียงรถขับออกไป สักพักลุงก็มาหา
เล่าว่าสองคนนั้นแบ่งเงินกันคนละ 5 หมื่นแล้วก็ลากลับไปแล้ว
คุณลุงกล่าวคำขอโทษอย่างที่สุด คุณลุงน้ำตาไหล บอกว่าเสียใจ
ไม่คิดว่าลูก ๆ จะเป็นไปถึงขนาดนี้

คุณลุงบอกว่าจะเอาเงินบำนาญที่ได้รับทุกเดือนมาทยอยคืนให้
จนกว่าจะครบ 1 แสนบาท เราบอกว่าไม่เป็นไรหรอกครับลุง ไม่ต้องทำอย่างนั้น

อีก 3 วันต่อมาเกือบ ๆ เที่ยงคืน ลุงมาที่บ้าน พร้อมกับลูกชายคนโต
" เมื่อ 3 วันที่แล้ว พ่อโทรฯ ไปเล่าเรื่องให้ฟัง พี่ก็ไม่สบายใจ
พอดีที่ทำงานส่งไปสัมมนาหลายวันออกมาไม่ได้ พอเสร็จธุระ ก็รีบขับรถมาเลย มา
ถึงซะดึก พี่ต้องขอโทษแทนน้อง ๆ สองคนด้วย เสียมารยาทจริง ๆ
เดี๋ยวต้องคุยกันเป็นเรื่องเป็นราวสักครั้ง อายุก็มากแล้วแต่ก็ไม่รู้จักโต แย่จริง ๆ
เอาอย่างนี้ ขอเลขบัญชีธนาคารให้พี่ได้ไหม เดี๋ยวกลับไปพี่จะรีบโอนเงินมาคืนให้ "
"ไม่ต้องหรอกครับ ไม่เป็นไร" เราปฏิเสธไป"

วันถัดมาเมื่อลูกชายคนโตกลับไป ลุงเล่าให้ฟังด้วยความดีใจ
" เจ้าใหญ่มันบอกว่า วางแผนไว้แล้วอีก 5 ปี จะย้ายมาทำงานที่บ้าน จะพาลูกมาเมียมาอยู่ที่นี่ "
เราสังเกตุเห็นแววตาอันสดใส ของคุณลุง บ่งบอกถึงความ ปิติ ยินดี อย่างที่สุด
ดีใจด้วยครับลุง ต่อไปลุงจะได้ไม่เหงาแล้ว

ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ เกือบ 4 ปีแล้วซินะ ที่คุณลุงนับวันรอว่าจะมีลูก ๆ กลับมาอยู่ด้วย
เราเห็นปฏิทิน ที่คุณลุงขีดฆ่า วันแล้ววันเล่า เดือนแล้วเดือนเล่า ปีแล้วปีเล่า
และสุดท้าย.....ลุงน่าจะอดทนรออีกนิด .. อีกนิดเดียวเองครับลุง

ในห้องไอซียู เรากับพี่ใหญ่นั่งอยู่คนละข้างเตียงคนไข้ ช่วงเวลา สุดท้ายของชีวิต
คุณลุงขยับนิ้วมือ เรากับพี่ใหญ่เอื้อมมือไปจับมือคุณลุง ดวงตาค่อย ๆ ปิดลงช้า ๆ
คุณลุงจากไปด้วยอาการสงบ ....

หลังงานศพ เสร็จสิ้น.....
ค่ำคืนนั้น พี่ใหญ่มาหาเราที่บ้าน ยื่นถุงกระดาษส่งให้ บอกว่า.....
"พ่อฝากไว้ให้ พ่อกำชับไว้ตั้งแต่ก่อนตาย ว่าต้องให้เรารับไว้ ไม่งั้นพ่อจะนอนตายตาไม่หลับ"
เราแกะถุงเปิดดูข้างใน มีซองจดหมายทั้งหมด 10 ซอง จ่าหน้าว่า...
คืนเงินเดือนที่ 1-2-3... ไปจนถึง คืนเงินเดือนที่ 10
ในแต่ละซอง ข้างในมีธนบัตรใบละ 1,000 บาท สิบใบ ซองสุดท้าย มีข้อความว่า

ถึง...
หลานที่ไม่ใช่สายเลือด แต่ก็เป็นหลานที่ดีกับลุงเหลือเกิน ลุงคืนเงินให้ตามที่เคยสัญญา
ขอบคุณที่ช่วยเหลือ เป็นธุระให้ ในทุก ๆ เรื่อง และเป็นเพื่อนคนแก่มาตลอด
ป้ามารอลุงแล้ว..... ลุงต้องไปก่อน.

อีก 2 วันถัดมาที่บ้านคุณลุง มีคนเข้ามาทำความสะอาด
เราสังเกตุเห็นปฏิทินที่คุณลุงใช้ขีดฆ่าเพื่อนับวันรอลูก ๆ ถูกทิ้งอยู่ในถังขยะหน้าบ้าน
เดินไปที่ถังขยะหน้าบ้านลุง มองไปที่ประตู มีป้ายประกาศติดไว้
ขายบ้าน ด่วน ! เราไปเก็บปฏิทินมาทำความสะอาด นึกถึงภาพคนแก่
ที่หยิบดินสอขีดฆ่าตัวเลขบนปฏิทิน ด้วยอาการมือสั่นเทา
ลูก ๆ คงไม่รู้หรอกว่า ภายใต้ปฏิทินเก่า ๆ ไร้ค่าใบนี้
มันซ่อนความห่วงหาอาลัยซ่อนความเงียบเหงา ความว้าเหว่ ซ่อนความเจ็บปวดร้าวลึก
ของคนแก่คนหนึ่งที่ต้องใช้ชีวิตอยู่อย่างโดดเดียวเพียงลำพังมานานกว่า 10 ปี

เราตั้งใจจะเก็บปฏิทินนี้ไว้ เพื่อเป็นที่ระลึกตลอดไป
ขอให้บุญกุศล และคุณงามความดี ทั้งหลายทั้งปวง ที่คุณลุงได้สั่งสมมาตลอดชั่วชีวิต
จงนำพาดวงวิญญาณอันบริสุทธิ์ของคุณลุง ไปสู่สุคติในดินแดน อันสงบ ร่มเย็น ชั่วนิจนิรันดร์.....

*୨୧ ┈┈┈┈┈┈┈┈┈┈┈┈ ୨୧*

ขอบคุณเจ้าของเรื่องราวค่ะ

บ้านกลอนน้อย - กลอนสบายๆ สไตล์ลิตเติลเกิร์ล