บ้านกลอนน้อย - กลอนสบายๆ สไตล์ลิตเติลเกิร์ล

(http://www.gmwebsite.com/upload/thanadech.com/webboard/%E0%B8%99%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B8%93%E0%B9%8C%E0%B8%9B%E0%B8%A3%E0%B8%B2%E0%B8%9A%E0%B8%99%E0%B8%99%E0%B8%97%E0%B8%81(1).bmp)
(https://encrypted-tbn1.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTEFhi2rM9k7C6NfAyd4M1lqMlQiMxdzRCMmofTYilyRyQr5UJRUw)
"นารายณ์ปราบนนทก?"

๐

"ครั้งนารายณ์แปลงเน้นเป็นอัปสร
อรชรอ้อนจริตพิสมัย
งามหยาดเกินลักษมีศรีวิไล
เลิศกว่าใครมาตรแม้นแดนโลกา
                           
นั่งรอยักษ์เศียรโล้นอ้ายนนทก
ด้วยปวงเทพวิตกทั่วทิศา
จึงสนององค์เลิศฤทธิ์..อิศรา
มาผลาญฆ่านนทกตกตามกรรม
                           
ถึงคราวชีพยักษ์ชั่วสิ้นชีพไข
พิสมัยอัปสรเกี้ยววอนพร่ำ
หลงรูปกายกามาพาน้อมนำ
ล่วงถลำฤทธิ์ฉายนารายณ์แปลง
                           
โปรยลิ้นลมด้วยจิตปฏิพัทธ์
เกิดกำหนัดเทวีที่ปั้นแต่ง
หวังร่วมเรียงเคียงหมอนซ่อนสำแดง
นงคราญแกล้งชวนรำระบำใน
                           
แม้ฟ้อนตามเฉิดฉายหมายเป็นมิตร
ส่งจริตนนทกอกแทบไหม้
ทั้งยินดีร่ายรำตามนางไป
ยิ่งหลงใหลเรือนร่างนางยิ้มยวน
                           
เริ่มจากเทพปฐมพรหมสี่หน้า
สู่สอดสร้อยมาลาวิญญาณ์ป่วน
กวางเดินดงหงส์บินศิลป์รัญจวน
คล้อยตามถ้วนอัปสรร้อนอุรา
                           
งกเงิ่นตามกินรีปรี่เลียบถ้ำ
ลอบจดจำช้านางนอน..โอนอ่อนท่า
ภมรเคล้าแขกเต้าเข้ารังมา
ทั้งผาลาเพียงไหล่เข้าใกล้กัน
                           
เมขลาล่อแก้วแนวยั่วยักษ์
มยุเรศฟ้อนสมัครหลากไหวหวั่น
ท่าลมพัดยอดตองผ่องโสพรรณ
พรหมนิมิตรเฉิดฉันขวัญเทวี
                           
พิสมัยเรียงหมอนเหนี่ยวช้อนพักตร์
แทบดึงใจเพศยักษ์ควักบดบี้
ต่อมัจฉาชมนาครอ้อนฤดี
ถึงพระสี่กรขว้างจักร..พักตร์อำไพ
                           
ท่าสุดท้ายจบเล่ห์เสเน่หา
คือนาคาม้วนหางลง..ส่งผลให้
ขานนทกหักล้มนางสมใจ
อัปสรไซร้เปลี่ยนเห็นเป็นสี่กร
                           
พระจักรกฤษณ์เหยียบอกนนทกไว้
อสุรีตกใจมือไม้อ่อน
ฝืนมานะปฏิพากย์ปากสุนทร
พาทีย้อนบัดสีที่มารยา
                           
ด้วยกลัวเดชนิ้วเพชรจึงเท็จแกล้ง
กายจำแลงใช้สื่อฤากลัวข้า
ใครสดับหมองมัวทั่วโลกา
ทั้งศักดาข้านี้มีสองมือ
                           
จะต่อกรสี่แขนแม้นกับท่าน
เทพเย้ยขานท่านได้มิอายหรือ
หากสี่กรเท่ากันกระนั้นฤา
คงยุทธ์ยื้อกันได้ไม่เสียที
                           
ฝ่ายพระหริวงศ์พงศ์ชั้นฟ้า
ประกาศกล้ามึงนั่นมันถึงที่
หลงมัวเมากามคุณกรุ่นโลกีย์
ใช้นิ้วชี้สังหารผลาญเทวา
                           
เกิดวุ่นวายกันใหญ่ทั้งไตรภพ
แสร้งเกลื่อนกลบกรรมชั่วมัวปากกล้า
มึงอยากมีกี่แขนแค่นว่ามา
ยี่สิบมือสิบหน้ากูหากลัว
                           
อุบัติใหม่กูนี้มีสองแขน
ถึงมึงแม้นเหาะหายไปได้ทั่ว
ถือธนูอาวุธดุจรอบตัว
จะตัดหัวมึงมาตรทั้งญาติวงศ์
                           
ให้เทพไท้เทวาสุรารักษ์
ได้ประจักษ์แห่งฤทธิ์สิทธิ์ประสงค์
แล้วกวัดแกว่งพระแสงตรีที่พระองค์
ฟาดฟันส่งนนทกเศียรตกดิน?"

ระนาดเอก

 :057:
(https://encrypted-tbn1.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTEFhi2rM9k7C6NfAyd4M1lqMlQiMxdzRCMmofTYilyRyQr5UJRUw)