หัวข้อ: ღ ทวงคืนตัวตน ღ
เริ่มหัวข้อโดย: ลิตเติลเกิร์ล ที่ 27, ธันวาคม, 2568, 10:59:33 AM
(https://img2.pic.in.th/59b071712b93f6a65cd2ecba11e477e3.jpg)
ღ ทวงคืนตัวตน ღ
หลายปีที่ผ่านมา...ฉันพยายาม
ประคองเศษเสี้ยวความงามของความรัก...ที่เหลือไว้
เพื่อให้รักที่ร้าวราน...ได้ประสานใจ
แต่ดูเหมือนความหวัง...จะมลาย..ลงทุกที
ไม่ใช่เพียงกาลเวลา...ที่พาเปลี่ยน
แต่เป็นใจที่วนเวียน...พยายามหนี
ความ "ไม่พอ" ในตัวเธอ...ที่เธอมี
นำวิถีกลลวง...มาหลอกกัน
กี่ครั้งที่ต้องแสร้ง...แกล้งหลับตา
ทำเป็นไร้เดียงสา...เฝ้าเพ้อฝัน
ทนพฤติกรรมเดิมๆ ของเธอ...ที่พัวพัน
กับคนนั้นคนนี้...ไม่สุดสิ้น...กระแสใจ
ความไม่พอของเธอ...ดั่งเข็มพิษ
ทิ่มแทงชีวิต...จนหม่นไหม้
ยิ่งฉันเพียรรักษา...เธอกลับทำลายไป
ความอดทนที่ยึดไว้...จึงพังทลาย
เจ็บจนไม่รู้...จะเจ็บอย่างไรแล้ว
เมื่อรักที่เคยเพริศแพร้ว...กลับสูญหาย
ความจริงใจถูกตอบแทน...ด้วยเล่ห์ร้าย
ขอพอที...กับรักที่ตาย...ในเงื้อมมือเธอ
° . *₊ ☆ ° . ☆ *₊ ☆
"เมื่อความซื่อสัตย์ กลายเป็นเพียงเครื่องมือของคนเห็นแก่ตัว
การเดินออกมาจึงไม่ใช่ความพ่ายแพ้
แต่คือการคืนลมหายใจให้ตัวเอง"
° . *₊ ☆ ° . ☆ *₊ ☆
เมื่อความอดทนมาถึงขีดสุด การเขียนจึงไม่ใช่แค่การเรียงตัวอักษร
แต่คือการ "ทวงคืนตัวตน" ที่สูญเสียไปในความสัมพันธ์
° . *₊ ☆ ° . ☆ *₊ ☆
ღ ลิตเติลเกิร์ล ღ |
หัวข้อ: Re: ღ ทวงคืนตัวตน ღ
เริ่มหัวข้อโดย: ลิตเติลเกิร์ล ที่ 28, ธันวาคม, 2568, 02:21:47 PM
เคยเชื่อมาตลอดว่าการยอมคือทางออก
และความอดทนคือเครื่องพิสูจน์ความจริงใจ
จนกระทั่งความพยายามเหล่านั้น
เริ่มกัดกินตัวตนของเราทีละน้อย...
บางบทเรียนก็ไม่ได้สอนให้เราไปต่อ
แต่สอนให้เราหยุดเดินในที่ที่ไม่มีใครมองเห็นค่า
ถึงเวลาแล้วที่จะหยุดเขียนเรื่องราวของคนอื่นด้วยน้ำตาของเรา
เพราะในวันที่หยดหมึกเริ่มไหลริน
มันไม่ใช่แค่การระบายความเจ็บปวด
แต่มันคือการ 'ขีดเส้นแบ่งเขต'
ระหว่างความภักดีที่ผิดที่ กับศักดิ์ศรีที่ควรมีให้ตัวเอง
เราไม่ได้ทิ้งใครไว้ข้างหลัง
เราแค่กำลังพาสิ่งที่มีค่าที่สุดกลับบ้าน
และสิ่งนั้นคือ 'หัวใจของเราเอง'
จากนี้ไป ความเงียบจะไม่ใช่การยอมจำนน
แต่มันคือเสียงที่ดังที่สุดของการเริ่มต้นใหม่
ในพื้นที่ที่ความจริงใจไม่ถูกใช้เป็นเครื่องมือของใครอีกต่อไป
ღ ลิตเติลเกิร์ล ღ |
|