|
หัวข้อ: ตาย-พระศรีอาริย์ เริ่มหัวข้อโดย: นายประทีป วัฒนสิทธิ์ ที่ 18, กันยายน, 2556, 03:23:10 PM สารพิษภัยในอาหารทานเช้าค่ำ อีกในน้ำยังมีหลีกมิพ้น แทบทุกอย่างสารพิษติดเปื้อนปน สงสารคนว่าฉลาดอนาถใจ รู้ก็รู้รู้รู้อยู่เต็มอก ทางนรกเห็นกันมิหวั่นไหว ด้วยเพียงเพื่อประโยชน์จักโทษใคร ยากแก้ไขทั้งเอกชนคนของรัฐ ความละโมบอยากได้เกิดไร้ศีล เหยียบใต้ตีนคุณธรรมต่ำกว่าสัตว์ เพียงหวังเพื่อสิ่งของเงินทองอัฐ ฤๅขจัดสิ่งผิดในกิจกรรม ปล่อยกันไปทำไปไม่อายโลก เปรียบเชื้อโรคแพร่พิษร้ายได้เช้าค่ำ หากมนุษย์ผู้ฉลาดขาดศีลธรรม เร่งตกต่ำสังคมบ่มสามานย์ เพิ่มจิตใจหฤโหดโคตรอักขฬะ เสพสวะต่ำกว่าสัตว์เดรัจฉาน ด้วยจิตใจไร้ซึ่งถึงธรรมทาน อีกมินานมนุษย์ตายหายจมดิน สัตว์จะได้ระเริงใจไปทั่วหล้า รื้อฟื้นป่าเพื่ออยู่สู่สมัยหิน ฟื้นธรรมชาติอย่างเก่าเข้าอยู่กิน จักได้สิ้นพิษภัยในเคมี บรรดาสัตว์อยู่เย็นได้เป็นสุข เข้าถึงยุคสัตว์อยู่สู่วิถี ธรรมชาติธรรมดาพาชีวี ตรงตามที่ธรรมชาติวาดสรรค์มา สันติสุขเยือนหล้าอีกคราครั้ง นี้ความหวังของพุทธศาสน์ดังปรารถนา มนุษย์รู้แต่ดื้อรั้นสุดพรรณนา แหล่งโลกหล้ารับมิไหวไปตามกรรม ถึงยุคสัตว์ครองหล้าค่าสวรรค์ ด้วยรู้ทันธรรมชาติฉลาดล้ำ สันติสุขสันติภาพกราบน้อมนำ กายจิตฉ่ำค้ำด้วย "พระศรีอาริย์" ประทีป วัฒนสิทธิ์ 18 กันยายน 2556 |