หัวข้อ: นิยายกลอน ตอน ความรักเรา เริ่มหัวข้อโดย: ภ.ภาพวาด ที่ 01, กันยายน, 2555, 01:15:30 PM (https://lh4.googleusercontent.com/-qLvyIyqDG1M/UEGlPSyjJvI/AAAAAAAAngs/CJ80Ob9uTZ8/s600/evlcjvytn0olll.png) (http://4.bp.blogspot.com/-wKQ3xKiz76Y/T966J1Y1ePI/AAAAAAAAiyQ/0aSvf5CAxUs/s1600/idompm0u0r1.gif) (https://lh5.googleusercontent.com/-YP1hFTcF998/UEGSLXjO48I/AAAAAAAAne0/yZSFnWXnBMc/s600/m201589%5B1%5D.jpg) (http://1.bp.blogspot.com/-MnPVRBrKbTQ/T9HaZE_pmGI/AAAAAAAAfDY/KZctU7xUces/s1600/oo77.gif) o รักเริ่มต้น ตรงไหน ยังไม่รู้ เราไปมา หาสู่ อยู่นานเนิ่น ผูกสนิท ชิดข้าง ทุกทางเดิน จนเพลิดเพลิน สัมพันธ์ อันแสนดี o ร่วมงานกัน สรรสร้าง แนวทางเริ่ม คอยต่อเติม เพิ่มไอเดีย เคลียร์วิถี แก้ปัญหา สารพัน ที่มันมี ด้วยใช้ความ สามัคคี นี้เป็นทุน o แม้เหนื่อยหนัก พักผ่อน ตอนไปเที่ยว ก็เก็บเกี่ยว ความสวยงาม ความอบอุ่น เพื่อเพิ่มแรง กำลัง ตั้งสมดุล ให้กระตุ้น เดินหน้า เข้าท้าชน o ทำอะไร หลายอย่าง ต่างต่างนั้น เคียงข้างกัน ตลอด รอดเป็นผล ทุกข์และสุข คลุกคละ มีปะปน ตามถนน ชีวิต พิชิตมา o แล้ววันนี้ ที่ใจ เพิ่งได้รู้ มีเธออยู่ ทุกห้อง เรียกร้องหา กุมมือเกาะ เพราะหวั่น สัมพันธ์ลา หยาดน้ำตา ไหลแต้ม บนแก้มปราง o เมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน ร้อนในอก หัวใจตก ลงสุด ฉันทรุดร่าง เลือดไหลนอง ท้องถนน บนหนทาง ฝนเทพร่าง แดงทั่ว ฟ้ามัวเทา o "รถซีดาน คันงาม ความเร็วจัด แล่นเข้าอัด ร่างสูง มุ่งเป็นเป้า ลอยกระเด็น เห็นตำตา ต่อหน้าเรา สืบสองเท้า เข้าไปใกล้ ใจเต้นรัว o พูดไม่ออก นอกจากมอง แล้วร้องไห้ เสียงใครใคร ตะโกนร้อง ก้องในหัว ยินเสียงหวอ รถร่วมมา ตาพร่ามัว ความหวาดกลัว จู่โจม โถมทับใจ o พลันสติ วูบหาย กายล้มพับ มิรู้หลับ เลยผ่าน นานแค่ไหน พอฟื้นมอง ร้องถามความออกไป เขาเป็นไงบ้างนะ กับอาการ" o และตอนนี้ นั่งเคียง ข้างเตียงเขา ซบหน้าเรา กับหลังมือ สื่อใจผ่าน อยากช่วยแบ่งเจ็บมี ที่ทรมาน เพื่อสมาน แผลบนกาย ให้หายพลัน o หยาดน้ำตา ไหลอาบ ไม่อาจนับ นิ้วมือเธอ ค่อยขยับ ตอบรับฉัน เพียงไม่นาน เกินรอ ต่อจากนั้น เขาลืมตา มองกัน ในทันที o เสียงแหบแห้ง แกล้งเย้า ให้เรายิ้ม บอก"นอนอิ่ม ไร้คนปลุก แสนสุขี" คำพูดบอก เหมือนมอบ ปลอบฤดี ความหมายมี คือยังไหว คลายกังวล o จากวันนั้น ไม่นาน อาการเขา ก็ทุเลาเบาดี ที่เห็นผล เปิดหัวใจ ให้สิทธิ์ ลองคิดค้น ความรักมา เล่นกล แต่หนใด o เมื่อซึมซับ รับรู้ ความรู้สึก ซึ่งส่วนลึก มีกัน เกิดหวั่นไหว สัมพันธ์เคลื่อน เลื่อนชิด สนิทใน แล้วแลกแหวน แทนไว้ เชื่อมใจเรา ......... ภ.ภาพวาด ส.๑.๙.๒๕๕๕ (http://1.bp.blogspot.com/-MnPVRBrKbTQ/T9HaZE_pmGI/AAAAAAAAfDY/KZctU7xUces/s1600/oo77.gif) |